Sintunadong Pag-ibig...
kabnata 15 The flashback part 2
Mario's point of view..
Biglang galaw si Marlon sa pagnakaw ko ng halik na smack sa kanyang lips, kinakabahan ako dahil hindi ko alam kung ano ang e dahilan, mabuti nalang at tulog parin si Marlon kahit magnakaw ako ng smack sa kanya.
Mabilis na dumaan ang panahon at mabilis din na umosbong ang pagmamahal ko kay Marlon. Siya ang naging inspirasyon ko sa bawat araw. Hundi kuna kaya ang nararamdaman ko sa kanya kaya't nag disisyon nalang akong gumawa ng sulat para bang diary at least sa ganitong paraan ay may mapagsasabihan ako sa aking mga problima lalaong lalo na sa pagmahal ko sa aking kapatid, dahil alam kung mali ito.
"Sana hindi nalang inampon ni Mama tong Marlon na to, para kahit anong oras ay pwedi ko siyang ligawan. Hayyyy" napabuntong hininga ako habang iniisip ko na bakit ganito ang nangyari sa aking buhay pag ibig. Sana sa ibang tao nalang para iwas disgrasya.
Paano kaya pag nalaman ito nila Mama at Papa.
Isang araw habang inaayos ko ang kalat ng aking kwarto ay biglang pumasok si mama na galit na galit. Ngayon kulang nakita na ganito magalit si Mama.
"Mario magusap tayo, at sa panahung to gusto ko pawang katutuhanan lang ang lahat. Anong ibig sabihin nito?" Sabay angat ng sulat na nasa kamay niya, kilalang kilala ko kung kanino ang mga sulat na yon.
"Sino ang nag bigay sayo yan" taka kung tanong sa kay mama.
"Hindi importanti kung sino ang nag bigay nito, ang importani ay ang laman ng mga sulat nito" galit na humahakbang papalapit sa akin ang mama.
"Alam mo ba ang ginagawa mo!!! Nakakahiya ka!!" Masakit na salita mula kay mama.
"Ma mahal ko talaga siya, kaligayahan ko pong mahalin siya."
"Kahibangan!!!!!! Splaaaaaaaaak" sabay sampal sa pisngi ko.
"Hindi kita pinalaki na magkaganyan ka. Alam mong ikaw ang taga pag mana, hahayaan mo bang mawala ang mga pinaghirapan ng papa mo. Itong tandaan mo hindi mo makuha ang mana mong yan pag ipagpatuloy mo yang kagagohan mo. Pasalamat ka at hindi ito maka aabot sa papa mo . Ayosin mo yang sarili mo."
Napaiyak nalang ako dahil bakit ako nakaranas ng ganito, ayaw ko namang e dissapoint ang papa at mama, mga nasabi ko sa isipan ko habang umiiyak..
Kinabukasan ay hindi ko alam ang gagawin ko, para akung wala sa sarili, wala akong gana gumising.
"Kuya Mall tayo mamya!!" narinig kung sumigaw si Marlon sa akin mula sa bukas na pintuan ng aking kwarto, nilingon ko siya at nginitian, ayaw ko talaga ipakita sa kanya kung ano ang nararamdaman ko at ang gustong mangyari ni Mama. Hindi ko alam kung ano ang gagawin kung mga hakbang para maiba ang nararamdaman ko para kay Marlon. Bumangon ako at diritso lang sa paglakad at hindi kuna pinansin ang sinabi ni Marlon, dinala ko siya sa sala para libangin niya ang kanyang sarili, dahil gusto ko sanang umalis ng mag-isa para maiwasan ang preasure dito sa bahay.
Paglabas ko nang bahay sa may lawn ay napansin kung may mga mesa at upuan na siniset-up, may mga gamit pa nang pang catering ang nandito. Lumapit ako kay Yaya na binabantayan ang mga tauhan ng mga catering upang tanungin kung anung meron.
"Ya anong meron???"-ako
"Anak meron daw party mamya, pianuutos ito ng Mama mo"- si Yaya
"Ha.. Hindi ko po alam na may ganonong party, hindi po nasabi ni Mama"- ako
"Hindi ko rin alam anak ehh.. basta pinag-uutusan nalang kami ng Mama mo" sagot ni yaya habang busy busihan siya sa pag giya ng mga tao ng catering.
"Ganun ba ya, sigi Ya alis muna ako, may pupuntahan lang ako." huli kung sabi kay Yaya at aalis na sana ako ng biglang ..
"Anak nakalimutan kung may ibinilin pala ang Mama mo sa akin na dapat nandito kayo mamayang hapunan para sa party! yun lang." aniya sa akin ni yaya at tuloyan na akung lumabas ng bahay gamit ang aking motorbike.
