"ေဝါ့! ေဝါ့! ေဝါ့!"
"ကေလးရာ..."
"ေဝါ့.! ဟင္း...."
သခၤ အေသးေလးကိုၾကည့္၍ ရင္ထဲမွာမခ်ိတင္ကဲ ခံစားေနရသည္။ ကိုယ္၀န္ပတ္ ၁၄ပတ္ေက်ာ္ထိသည္ ပ်ိဳ႕အန္ေနရတုန္း။ အန္လို႔ေမာသြားသူက ေဘစင္လက္ေထာက္လ်က္ အေမာေျဖေန၏။ လူေလးက
တကယ္ေမ်ာ့ေနၿပီ။ ၾကာရင္ေဆး႐ုံတင္လိုက္ရမွာေတာင္ စိုးရသည္။ ဒီေလာက္ေဝဒနာခံစားရတာကို တစ္ခ်က္မညည္းရွာ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ပို၍စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရတာ။
"အျမန္သက္သာပါေတာ့ကြာ...ကိုယ္ ကေလးေလး
ပင္ပန္းေနတာ တကယ္မၾကည့္ရက္ေတာ့ဘူး"
"ဆရာမက ၄လေက်ာ္ေလာက္ဆို သက္သာသြားမွာလို႔ေျပာပါတယ္"
"သူမ်ားေတြဆို တစ္လေလာက္ပဲခံစားရတာတဲ့ကြာ...ကိုယ့္ကေလးေလးက်မွာ ဒီေလာက္အၾကာႀကီး"
"သာသာသြားမွာပါ ကိုကိုရယ္... လျပည့္အိပ္ယာထဲျပန္လွဲခ်င္တယ္"
"လာလာ ကိုယ့္ကိုတြဲ...ဘယ္လိုေနေသးလဲ"
"ေခါင္းမူးေနတယ္...ရိပ္တိပ္ရိပ္တိပ္ ျဖစ္ေနတာ"
"ဟင္း... အားမွမရွိတာကိုကြာ ဒီၾကားထဲလွိမ့္အန္ေနတယ္ ကိုယ္ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲေတာင္မသိေတာ့ဘူး"
သခၤစိတ္ရႈပ္စြာျဖင့္ ေခါင္းကိုလက္ေတြႏွင့္ထိုးဖြမိလိုက္သည္။ ေဘးကေနဘာမွလုပ္ေပးလို႔မရတာ ပိုဆိုးတယ္။ ေခါင္းအုံးကို မွီလ်က္မွိန္းေနသူက ႏႈတ္ခမ္းေတြကစ
ျဖဴေဖ်ာ့ကာ ေျခာက္ေသြ႕ေန၏။ ခုဆို ဗိုက္ေလးကသိသိသာသာထြက္လာေတာ့ သူ႕မွာအန္တာနဲ႕ ဒီဗိုက္နဲ႕ မနက္မနက္ဆို ေတာ္ေတာ္ဒုကၡမ်ားေနရတာ။ မွိန္းေနသူအား သက္သာေစရန္ လိေမၼာသီးအခြံေလးကို ႏွာေခါင္းနားမွာ ေတ့ေပးလိုက္ရင္း အားမရွိသလိုေပ်ာ့အိေနတဲ့လက္ကေလးကို အသာေလးႏွိပ္နယ္ေပးေနလိုက္သည္။ ညေတြ မအန္ပဲအိပ္ရလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ဘုန္းဘုန္းလဲမွာ။
မနက္ခင္းဆိုဘာမွမစားနိုင္သူကို ေန႕လည္ခင္းေတြမွာ အာဟာရျဖစ္ေစမဲ့ အသီးေဖာ္ရည္ေလးေတြမရိုးေအာင္လုပ္တိုက္ရသည္။ ထမင္းကိုလည္း တစ္ေန႕တစ္နပ္ေတာ့ ၀င်အောင်သေချာကျွေးရသေးသည်။ သူခံတြင္းေတြ႕တဲ့ သံပုရာသီးတို႔ ေရာက္သီးတို႔ကို သူစားခ်င္တဲ့ပုံစံအတိုင္းသုပ္ၿပီး ထမင္းနဲ႕ေခ်ာ့ေကြၽးရတာ။ ၾကက္သားေၾကာ္တို႔ အ႐ြက္ေၾကာက္တို႔ကိုလည္း ရံဖန္ရံခါ ၾကားညွပ္၍ေကြၽးရ၏။ အဲ့ဒီအစားေလးေတြေၾကာင့္သာ ဒီေလာက္ခံသာေနတာ။ ဗိုက္ထဲကကေလးလည္း အာဟာရမလုံေလာက္မွာပူရသလို လူႀကီးကိုလည္းလဲသြားမွာ ပူေနရသည့္အျဖစ္။
YOU ARE READING
ရှုမငြီးတဲ့ ချစ်ဇနီးလေး (Complete)
Romanceintersex (ဒွိလိင်) married life ❣️ သင်္ခနှိုင်းမာန်❤️လပြည့်ဦးသာ ရည်းစားမဖြစ်ပဲတန်းယူလိုက်ရတဲ့အတွဲလေးပါ
