ကျွန်တော်တို့ချစ်ခဲ့ကြတယ်။ဘယ်လိုမျိူးအချစ်လည်း
ဘယ်လိုRelationship အမျိုးအစားလဲဆိုရင်
ရိုးရှင်းမှုအပေါ်အခြေခံနေတယ်လို့ဖြေရမှာပဲ။
အတူတူCoffeeဆိုင်ဟောင်းလေးမှာ
ခေါတ်ဟောင်းသီချင်းလေးတွေနဲ့ချိန်းတွေ့တယ်။
Sunday တိုင်းစာအတူတူဖတ်တယ်။
မိုးရွာတဲ့နေ့တွေဆိုအပြင်ပိုထွက်ဖြစ်တယ်။
နှစ်ယောက်သားဆုံခဲ့တဲ့အမှတ်အသားတွေမလို့
နှစ်ယောက်လုံးပျော်ရွှင်တတ်လို့ ။
ပြန်ဆုံခဲ့တဲ့တက္ကသိုလ်ခုံတန်းလေးမှာ
ကျွန်တော်နေ့တိုင်းသူ့ကိုကျောင်းလာကြိုဖြစ်ခဲ့တယ်။
အတူတူရယ်မောပြီးတက္ကသိုလ်ထဲလမ်းလျှောက်
ခဲ့ရတဲ့အချ်ိန်တွေဟာအလွန်ပဲအေးအေးချမ်းချမ်း။
နှစ်ယောက်လုံးအတွက်ကိုယ်စီအချစ်ဦးတွေ
ဖြစ်နေတာမလို့ရူးမတတ်လို့သုံးနှုန်းလို့ရတာပဲ။
ကျွန်တော့်အိမ် ကျွန်တော့်ဘဝ အရာအားလုံးကို
မေ့လျှော့သွားပြီး မိုးမမြင်လေမမြင်Jimin
ပုခုံးလေးကိုဆက်တိုက်မှီပြီးပျော်ရွှင်ခဲ့တာ။
Jimin ကရောလို့ပြန်မေးရင်...အမြဲပြုံးနေတတ်တယ်။
သူတလောကလုံးနဲ့မခေါ်မပြောနေလည်း
ကျွန်တော့်ကိုဆိုစကားတွေမနားစတမ်းပြောခဲ့တယ်။
လမ်းလျှောက်ရင်ကျွန်တော့်လက်ဖဝါးတွေကို
ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတတ်ပြီး
သူသိပ်ပျော်ရွှင်ကြောင်းတဖွဖွဆိုလေ့ရှိတယ်။
ရာသီဥတုအထူးသာယာတဲ့
နေ့မျိုးဆိုအတူတူပင်လယ်ကိုရောက်တတ်ကြသည်။
ခြေဖဝါးတွေအားကမ်းခြေကလှိုင်းတွေ
လာရောက်ထိခတ်သောခံစားမှုကို၂ယောက်လုံး
နှစ်သက်တာကြောင့်လက်ချင်းချိတ်လျှက်
အတူတူပြေးလွှားရယ်မောရခြင်းတွေကိုအပျော်ဆုံး...။
"အစ်ကို ပင်လယ်ကို ငယ်ငယ်တုန်းမရောက်ဖူးတာလား"
ရှက်မိပါ၏။ကျွန်တော်ဘယ်မှမရောက်ဖူးခဲ့ပါ။
သွားမယ်ဆိုပါက ခရီးစထွက်ဖို့ကိုခွင့်ပြုချက်တွေ
အမေထည့်ပေးမယ့်လူတွေ။အထူးသဖြင့်သွားစရာ
သူငယ်ချင်းမရှိ။မိသားစုကလည်းအပျော်ခရီးသွား
လေ့မရှိကြ။အချိန်ကုန်လူပန်းဟုဆိုကာအဖိုးက
စ်ိတ်အပန်းပြေစေဖို့ သူသဘောကျတဲ့
သမိုင်းကြောင်းစာအုပ်တွေကိုသာဖတ်ခိုင်းခဲ့သည်။
YOU ARE READING
Coffee Story
Fanfictionလွမ်းဆွေးဖွယ်ရာ အညိုရောင်ပုံပြင်လေး...။ ဒီတက္ကသိုလ်နဲ့ ဒီလမ်းတွေ... ဟိုးအဝေးက ရယ်သံလွင်လွင်လေး။
