"ခုတလော ဘာတွေအလုပ်ရှုပ်နေတာလဲJungkook
အပြင်ပဲနေ့တိုင်းလိုလိုထွက်နေသလိုပဲ
ကျောင်းသွားတက်ဖို့ကိစ္စတွေကအဲ့လောက်
ဆက်တိုက်သွားလာနေဖို့လိုအပ်လို့လား
ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ......"
"ဒီလိုပါပဲ....Coffee ဆိုင်မှာစာသွားသွားဖတ်တာပါ"
"တစ်နေကုန်လား"
"အိမ်မှာနေရတာ ပျင်းလို့ပါ
အကုန်လုံးကအလုပ်တွေနဲ့လေ ကျွန်တော်ပဲ
အားနေတာ"
"အရင်က အခန်းထဲကတောင်အပြင်ကိုမထွက်တတ်ပါဘူး
စိတ်ရှုပ်လို့ဆို"
"အမြဲတမ်းပြောင်းလဲနေတတ်တာလူ့သဘာဝပဲလေ
အရင်ကကျောင်းစာတွေနဲ့Pressure ပိနေတာလည်းပါတယ်
မေမေ ကျက်ခိုင်းမှတ်ခိုင်းတဲ့စာတွေက
ကျွန်တော်အေးဆေးအပြင်သွားဖို့ အချိန်လောက်ငှခဲ့လို့လား"
အမေက အဲ့ဒီနေ့ကကျွန်တော့်ကိုသေသေချာချာ
စိုက်ကြည့်ခဲ့တယ်။လိမ်ညာနေတာလားဆိုတာ
ရှာဖွေနေတဲ့မျက်လုံးမျ်ိုးတွေနဲ့။အမေ့မျက်နှာမှာ
နားလည်ရခက်တဲ့အရိပ်အယောင်မျ်ိုးတွေလည်းအများကြီး။
"စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့ ပျိုးထောင်ခဲ့ စည်းစနစ်ကျကျ
ပညာသင်ပေးခဲ့လို့ နင်ခုလိုအဆင့်မြင့်မြင့်ဘွဲ့တစ်ခုနဲ့
လူတကာလုယက်ကြိုဆိုချင်နေတဲ့ပညာရှင်ပညာတတ်
တစ်ယောက်ဖြစ်လာတာကို ငါ့ကိုအပြစ်တင်ချင်တာလား
ကိုယ့်မှာအားလုံးလုံလောက်ပြည့်စုံပြီဆိုပျော်စမ်းပါ
ရုန်းရမယ့်အချိန်ကတော့ရုန်းရမှာပဲ...."
"ပျော်ရွှင်စရာတွေက အသက်အပိုင်းအခြားအလိုက်
အကန့်အသတ်ရှိတယ်လေ မေမေ"
"မျိုးရိုးစဉ်ဆက် ငါတို့ဒီလိုပဲ ကြိုးစားရှင်သန်ခဲ့တာ
စကားအပိုတွေမပြောနဲ့ စာအုပ်ထဲကစာတွေကို
စာအုပ်ထဲမှာပဲထားလိုက်....ကျောင်းဆက်တက်ဖို့ကို
ပြင်တော့ စိတ်ကခဏအားသွားရင် ခဏလေးနဲ့
လေလွင့်တယ်..."
သက်ပြင်းတစ်ချက်ကိုပဲချခဲ့သည်။
တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ပိုပိုသေချာလာတဲ့
စိတ်ကုန်ခြင်းငြီးငွေ့ခြင်းတွေပဲ။
"အမေက ဘာမှပြန်မပြောတဲ့ကျွန်တော့်ကို
ထပ်ပြီးစိုက်ကြည့်သွားတယ်..."
YOU ARE READING
Coffee Story
Fiksi Penggemarလွမ်းဆွေးဖွယ်ရာ အညိုရောင်ပုံပြင်လေး...။ ဒီတက္ကသိုလ်နဲ့ ဒီလမ်းတွေ... ဟိုးအဝေးက ရယ်သံလွင်လွင်လေး။
