Yarışta yine kazanmıştım. İlk kazanmam değildi, son kazanmam da olmayacaktı. İlk kazandığımda da kimse yoktu yanımda... Şimdi de yok.
Eve dönüyordum. Bana verdikleri yedek anahtarla kapıyı açtım. İçeriye adımımı attığımda içeriden kahkahalar geliyordu. Bir anlığına... Sadece iki dakikalığına... Aile sıcaklığını hissettim.
Ama benim salona girmemle herkes sustu. Gülüşmeler birden yok oldu. Gerçekler rüzgar gibi yüzüme çarptı. Ben hiçbir zaman bir ailenin parçası olamayacaktım.
"İyi akşamlar," dedim kısık bir sesle. Sonra sessizce merdivenlere yöneldim. Odama çıktım. Üzerimi değiştirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kombin Dışarı çıkmak için salondan geçmem gerekiyordu. Salona adım attığımda... yine herkes gülüyordu. Ama ben girdiğim an... birden sessizlik. Al işte. Amk, hiçbir yerde değerimiz yok.
Sessizce geçip çıktım salondan. Üzerime şişme montumu giydim ve dışarı çıktım. Markete uğradım. Beş paket sigara, on tane bira aldım. Sonra sahile doğru yürümeye başladım.
Sahile geldiğimde kayalıklara oturdum. Deniz karanlık, hava soğuktu ama içim daha soğuktu. Ve düşünmeye başladım... Neden ben? Neden böyle bir hayat yaşayan hep ben oluyorum? Neden kalabalıkların içinde bile hep yabancıyım?
Farkında olmadan dört paket sigara, sekiz tane bira bitirmiştim. Saat 03:43’tü. O evden 23:40’ta çıkmıştım. Oraya dönemezdim... Zaten orası hiçbir zaman evim olmadı ki.
Kendi evime gitmeye karar verdim. Zaten sahile yakındı. Eve geldiğimde korumalar tuhaf bakışlar attı. Ali yaklaştı, "Asena Hanım, iyi misiniz?" dedi. "Iyiyim Ali, sen nasılsın?" dedim sadece. Sonra içeri geçtim.
Kendimi koltuğa attım. Ve oracıkta uyuyakalmışım.
Sabah, gözlerimi açtığımda kafam zonkluyordu ama en çok da kalbim ağrıyordu. Duş almak için odama çıktım. Duşumu aldım. Ardından üzerime iç çamaşırımı giydim ve önceden hazırladığım kombini geçirdim üstüme.
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün canım etek giymek istemişti. Dolabın önünde biraz oyalandıktan sonra kararımı verdim. Uzun, yırtmaçlı kot etek, üstüne sade ama zarif beyaz bir bluz… Altına gümüş rengi topuklu çizmelerimi geçirdim. Uyumlu bir çanta da aldım yanıma. Aynaya son bir kez bakıp saçlarımı düzleştirdim. Bugün farklıydım. Daha sessiz, daha uzak ama yine de dikkat çeken…
Aşağı indim. Bugün bio ailenin evine gitmem gerekiyordu. Motorla gitmek istemedim… Bugün motor Asena değil, zarif ama dik duran Asena vardı. Garaja geçtim. BMW'm orada beni bekliyordu.
Anahtarı çevirdim. Motor sesi bir süreliğine içimdeki karmaşayı bastırdı. Gaza bastım. Ve yola çıktım…
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
