Hejan bu sefer çok mutluydu, sevdiği herkes yanındaydı, tabii Dicle hariç, her fırsatta boş konuşup sinir bozuyordu.
"Nereye gidiyoruz tam olarak biz abi" bunu söyleyen Hawar'dı.
"Valla bende bilmiyorum söylemedi" Hejan bunu söyledikten sonra Barana bakmisti
"Siz nereye gitmek isterseniz" demişti Baran
"Yengem karar versin o zaman" Hawar pek karışmak istemiyordu.
"Bana fark etmez" demiş ve ellerini yüzüne kapatmıştı.
"Noldu birtanem iyimisin" Baran merak etmişti.
"Sey ben sıkıldım da" masum masum bakmıştı Hejan.
"Az kaldı" demişti Baran.
Hejan Hawara baktığında, telefonda mesajlaştığını gördü.
"Hawar" dedi sadece
"Efendim"
"İyimisin sen"
"İyiyim noldu"
"Eve geçince konuşalım seninle" en sonda göz kırpmıştı Hejan
"Peki" Yengesinin bir seyler anladığını tahmin ediyordu Hawar. İçinden anlamasın diye dua ediyordu.
"Hayırdır hanımlar" demis ve gülmüştü Baran.
"Hiç" diye cevap vermişti Hawar bir daha da üstlelememişti, Baran.
En sonda çarşıya gelmişlerdi, arabayı park etmiş yürümeye başlamışlardı. Çok mutluydular, Hejan bu mutluluk bozulmasın diye dua ediyordu. Ama şunu unutmuştu, Hayat bazen mutluluğu çok görür insanoğluna.
Hejan Baranin elini tutmuş yürüyordu bir iki mağazaya girmişlerdi. Aniden karşısında onu görünce Baranın elini bırakmıştı..
Ağzından tek kelime çıkmıştı dedigi tek kelime "Azat" idi.
Baran elini bırakmış ve tek "Azat" diyen karısına bakıyordu. Hiç bir şey anlamamıştı..
"Sevgilim iyimisin" diye merakla sormuştu.
Hejandan ses çıkmıyordu. Sadece gözleri dolmuştu. Konusmak istemiyor gibi susuyordu. Ama Baran onun konuşmasını bir şey bir kelime demesini bekliyordu.
"Hejan noldu" Tekrar sormuştu korkuyordu Baran.
"Eve gidelim lütfen" kurduğu tek cümle buydu, Hejanın.
"Peki" demişti Baran üstlemek istemiyordu.
Baran, Hawar ve Hejan arabaya binmis konağa dönüyorlardı, kimseden ses çıkmıyordu.
Konağa geldiklerinde, Hejan odasına çıkmıştı, peşinden hemen Baranda gitmişti merak ediyordu.
"Hejan" demişti ve susmuştu, nasıl sorulurdu, ne denirdi bilmiyordu, üzerine gitmek istemiyordu, sadece konuşsun bir kelime bir cümle kursun istiyordu ama Hejan konusmuyor öylece oturup susuyordu.
"Hejan korkutma beni" Baran Azatın kim olduğunu merak ediyordu etmiyor değildi ama araları daha yeni düzeldigi için pek üzerine gitmek istemiyordu.
"Beni yalnız bırak Baran" dedigi kurduğu tek cümle buydu.
Baran bir sey dememiş çıkmıştı, kimdi bu Azat bilmiyordu ama Hejan'ı kötü etkilemişti.
Hejan deli gibi düşünüyordu, nereden çıktı, nereden geldi diye, kimseye bir şey demek istemiyordu. Kimse bilsin istemiyordu.
Baran şirkete gitmiş, deli gibi Azat'ın kim olacağını düşünüyordu, ama bir çözüm bir fikir bulamıyordu. Şirkete geleli yaklaşık, 3 saat olmuştu ama Hejan onu ne aramış ne de yazmıştı, o da Hawara yazıp arıyordu, ama Havarda bir şey demiyordu çünkü Hejan odadan hic çıkmamış, hala odasındaydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TÖRE KURBANI
Teen FictionAbisinin yüzünden istenemeyeceğini düşündüğü bir evlilik yapan Hejan.. Onu daha önce görmüş aşık olmuş Baran.. İkisini kader birleştirdi...
