Dağdelen

7.Bölüm

Merhaba kızçelerimm

Şimdi siz diyeceksiniz ki bölümler çok yavaş geliyor ve bizimde okuma hevesimiz kaçıyor. Çok doğru söylüyorsunuz ama ilk bölümlerde böyle yavaş yazmayı bende istemezdim ama ilerleyen bölümlerde telafi edeceğim 😊

Ya da dilerseniz beni instagramdan takip edip gelecek bölümden spohi alabilirsiniz.😉

Başlamadan önce sesizhayaller6 hesabımı büyük bir aile olmak için takip edin sizden ricam😻

Insta hesap: sesiz_hayaller6

Neyss iyi okumalar🌼

🕯🕳

~AHSEN KARABAŞ~

Arabadan inip sert ve bi o kadar da havalı yürüyüşüm ile etrafındaki insanların odağıni kendime çekmiş bir şekilde hukuk bürosuna doğru adımladım. Bir yandan da önüne gelen sarı beyaz karışımı saçlarımı arkaya doğru ittim.

Sivri topuklu ayakkabım zeminle temas ettiğinde çıkan o tok sesi ile insanları odağını kendime çekmişti. Gözlerimi dakikalık asansöre kaydında açık olduğunu görüp adımlarımı hızlandırdım, tam elimi uzatıp aralık olan asansör kapısını açacakken içindeki adam çoktan kapanma tuşuna basmıştı.

"Aptal" diye homurdandım, havada kalan elini indirdim. Bu erkekler neden bu kadar kabalar, bi Kadına öncelik vermek bu kadarmı zordu? Oflayıp etrafıma baktım bütün havam kaçmıştı ne güzel havalı havalı yürüyordum bi de asansör beklemek kötü olmuştu.

Daha saniyeler geçmeden asansör açıkmıştı. Kaşlarımı çatıp baktığımda daha demin gördüğüm adam hâlâ içindeydi. Bi kaç saniye yüzüne bakmayı kesip asansörün içine, adamın yanına durdum. Asansörün içinde adamın durması ile asansör ağır ve hoş erkek kokuyordu. Yanında durduğumda koku daha da yoğunlaşmıştı. Asansörün kapısı kapandığında ince ve zarif parmağımı 5. Tuşa basıp beklemeye başladım.

"Daha demin bir şey mi dediniz hanımefendi? Duymadım da" yanımdan gelen kalın erkek sesiyle başımı yana çevirdim, üstünde olan polis forması ile polis olduğu anlaşılıyordu. Boyu Bir erkeğin boyuna göre uzundu o yüzden ona bakmak için başımı yüzüne ulaşana kadar kaldırdım. Duydu mu? Duymadı mi? Emin değilim, muhtemelen duymamıştı çünkü hem kısık sesle söylemiş hem de asansörün kapısı kapanır kapanmaz söylenmiştim. İçimde gezinen tedirginlikle nefes alıp verdim ama kalbim fazla hızlı atıyordu.

Dudaklarımı büzüp "Hayır beyefendi yanlış duydunuz herhalde" diyip önüme döndüm, terleyen avuç içim ile elimi pantolonuma sürttüm. Derin bir nefes alıf verdim. Ne olmuştu ya? İçten içe kendime yediremese de biraz tırsmıştım, sonuçta durduk yere söylemistim ama onunda suçu vardı, daha sonra aklıma gelenle omuzlarımı dikleştirdim, ya ben bir avukatım ne yapabilirdi ki?

Sonunda açılan asansörden çıkıp boş koridorda yürümeye başladım. Odama yaklaştığımda kapının önünde ayakta duran müvekkilimle kısa bir el sıkılmanın ardından odaya girmiştik.

"Merhaba Eda hanım, nasılsıniz?" Eda hanım müvekilimdi. Masamın önünden dolaşıp koltuğuna oturdum elim ile önümdeki karşılıklı 2 koltuktan birini gösterip oturmasını işaret ettim.