මෙහි එන සියල්ල මනඃකල්පිත වේ
"පුතා !!! "
සිහස්ව දැක්ක රොද්‍රිගෝ ඉදගෙන හිටිය තැනින් නැගිටලා සිහස් දිහා එක දිගට බලාගෙන හිටියා...ඉතින් රොද්‍රිගෝව දැක්ක සිහස්ගෙ හැගීමක් නැති පාලු මූණටත් ඉබේටම වගේ හිනාවක් ආවා කිව්වොත්...
දෙන්නට දෙන්නා බලාගෙන හිටියෙම අවුරුදු ගානක ඉදන් දන්න දෙන්නෙක් වගේ...ඉතින් මේ දිහා බලාගෙන හිටිය ලියාත්‍ර උගුර පාදලා සිහස්ව තල්ලු කරගෙන ගේ ඇතුළට ගියා වගේම...
"ඉදගන්න දෙන්නා එක්කම...ගියපාර පුතා ආවමත් හරියට කතා කරන්න බැරි උනානෙ..."
"මටත් අංකල් එක්කයි ඇන්ටි එක්කයි වැඩිය කතා කරන්න බැරි උනානෙ..."
"පුතා කාලද බීලද ? මනෝරි මේ ළමයාට බොන්න මොනා හරි ගෙනල්ලා දුන්නනම්..."
"අහ්...ඔයා කියන්න ඕනෙ නෑ...මං දන්නවා ආගන්තුක සත්කාර හොදට..."
ඉතින් රොද්‍රිගෝ එහෙම කිව්වම මනෝරිත් හිනා වෙවීම සිහස්ට බීම වීදුරුවක් ගෙනල්ලා දුන්නා...
"අනේ කරදර වෙන්න ඕනෙ නෑ ආන්ටි..."
"මොන කරදරයක්ද ළමයො..."
ඉතින් මනහර බීම වීදුරුව අරගෙන බීම උගුරක් තොල ගෑවා වගේම...
"Sprite..."
"ඇයි පුතා බොන්නෙ නැද්ද ? අනෙ ඉන්න එහෙනම් මම ෆෘට් ජූස් මොනා හරි ගෙනල්ලා දෙන්නම්..."
"අනෙ නැ නැ ඇන්ටි...මම ආසයි..."
"අපෙ ගෙදර ඉතින් අනිවාරෙන් ඕක තියෙනව කන්න නැතැත්...මොකද අපෙ ලොකූගෙ උගුරෙන් පල්ලෙහාට කෑම ටික යන්නෙ නෑනෙ ඕක නැත්තන්...ඕවා බීලා බීලා මෙ ළමයා නැති ලෙඩක් හදාගන්නවා දැන්..."
මනෝරි ලියාත්‍රටත් රව රව කියවන්න ගත්තම මනහර හිනා වෙවීම ඇද වෙලා තියෙන ලියාත්‍රගෙ මූණ දිහා බැලුවෙ...ඒත් එක්කම වගේ...
"ආහ්...විමල් මෙහෙ එන්න..."
ඔව් කලින් කිව්වා වගෙ රුමෙත්ගෙ තාත්තා දැන් දවස් දෙකක වගේ ඉදන් හිටියෙ ලියාත්‍රලගෙ ගෙදර නැවතිලා...ඉතින් පඩිපෙල දිගේ බැහැගෙන ආව විමල්ගෙ මූනත් සිහස්ව දැකලා එක පාර වෙනස් උනා...
ඒත් ඒ සැනින්ම විමල් මූනෙ හිනාවකුත් අන්දවගෙන පඩි බැහැගෙන ඇවිත් සිහස් ලගින්ම සෝෆා එකෙ වාඩි උනා...
YOU ARE READING
එයිට් | Eight
Non-Fiction"යකො ලියාත්‍ර...මු නේද උබෙ ඇගෙ වැදීගෙන ගියෙ...යකො එ ඇමති පුතා බන්...අර සෝශල් මීඩියා වල පගර නැට්ටියො එහෙම කැලබිලා ඉන්න ඇමති පුතා හුත්තො...ආයිශ් උගෙ නම මතක් වෙන්නෙත් නැ..." "සිහස්..." "අන්න හරි ඌ තමයි...සිහස් මනහර වික්‍රමරත්න..."
