මෙහි එන සියල්ල මනඃකල්පිත වේ.
"ආපෝ...කාමරේම ගදයි...මේකට දවසෙම දුන් අල්ලලා හදුන්කූරු ගහලා තියන්න වෙයි වගෙ..."
"අයියේ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "
"කවුද ? කවුද ? කවුද කෑ ගහන්නෙ...කවද්ද මම අයියා කෙනෙක් උනේ...."
"ඔයා අයියා කෙනෙක් උනෙ කවද්ද කියල නම් මම දන්නෙ නැ...මං කතා කරෙ අපෙ අයියට..."
"නිකිනි ??? ඔයා කොයි වෙලේද අපේ ගෙදර ආවෙ..."
දොරා ගාව හිටගෙන අත් දෙකත් ඉනේ ගහගෙන නිකිනි මෙ බලාගෙන හිටියෙ ගැරඩි දෙන්නෙක් වගෙ වෙලිලා නිදාගෙන ඉන්න එයාගෙ අයියයි, අයියගෙ අති ජාත මිත්‍රයයි දිහා...
"මං ??? ඔයාලගෙ ගෙදර ??? ඇස් දෙක තව පොඩ්ඩක් හොදට ඇරලා බලන්න...තාම නිදිමත ගිහින් නැ වගෙ..."
නිකිනි කියපු එකට තුශ්නිම්බූත වෙලා තෙහස් ඇස් දෙකත් පොඩි කර කර වටපිට බලන්න ගත්තා...එතකොට තමයි මිනිහට වැඩෙ තේරුනෙ...
"මල මගුලයි...මම මෙහෙද හිටියෙ ඊයෙ...පොඩ්ඩක් ඉන්න ඊයෙ මොකද උනෙ ??? ආයිශ්...ඔලුවත් රිදෙනවා..."
"වෙච්ච ඒවා නිවාඩු පාඩුවෙ අපෙ අයියගෙන් අහගන්න...අන්න අම්මා දෙන්නටම පල්ලෙහාට එන්න කිව්වා...එකොළහ වෙනකම්ම අම්මා දෙන්නට අද නිදා ගන්න චාන්ස් දුන්නෙ මගෙ කීමට...පස්සෙ සලකන්න මට මේවට..."
"ආපො වැඩේමයි...අපි එන්නම් පල්ලෙහාට ඔයා යන්න...ලියාත්‍ර නැගිටපන් යකො ගෙම්බ පොලෙ ගහල වගෙ ඉන්නෙ නැතුව...කනමදයා වගෙ රැ තිස්සෙ බීලා දැන් හොදට නිදි....උගුරු දෙකක් බීපු ගමන් සිහිය අවසිහිය මුන්ගෙ...කොල්ලෙක් නේද උබ...ශික්..."
"මොකද යකො කන ලග කැ ගහන්නෙ...මම නැගිටල ඉන්නෙ..."
"අන්න ඇන්ටි එන්න කිව්වලු...මම වොශ් එකක් දාගන්න යනවා...උබ එක්ක නිදාගෙන මගෙ ඇගත් වයින් ගදයි...උබනම් අනෙ මන්දා මෙලො රහක් නැ..."
තෙහස්ගෙ කියවිල්ලටම කොට්ටෙත් බදාගෙන තෙහස්ගෙ පැත්තට හැරෙන ගමන් එක ඇහකුත් නිදිමතේම වහගෙන තෙහස් දිහා බලලා ලියාත්‍ර නිදිමතේම නෝන්ජල් හිනාවක් දැම්මා..
"උබ මටනෙ ඕවා කියන්නෙ...උබට ගෙදර ආපු හැටි මතකද ??? මම එච්චරයි අහන්නෙ..."
YOU ARE READING
එයිට් | Eight
No Ficción"යකො ලියාත්‍ර...මු නේද උබෙ ඇගෙ වැදීගෙන ගියෙ...යකො එ ඇමති පුතා බන්...අර සෝශල් මීඩියා වල පගර නැට්ටියො එහෙම කැලබිලා ඉන්න ඇමති පුතා හුත්තො...ආයිශ් උගෙ නම මතක් වෙන්නෙත් නැ..." "සිහස්..." "අන්න හරි ඌ තමයි...සිහස් මනහර වික්‍රමරත්න..."
