You Are The Music In Me

CHAPTER 18

Celebration

Ayan na.

Ito na ang pinakahihintay na ball ng mga taga SAU. Ang year-end celebration. Ang theme sa event na ito ay Masquerade themed. Kaya napapalamutian kaming lahat ng mga magagarbong dress at nagagandahang tuxedo. Ang mga babae ay nakapustura na parang isang scene sa High School Musical. Ang mga lalake naman ay nakapustura ng katulad sa mga nasa 90s heartthrob ang peg.

Pero ang most- awaited event ay ang awarding ceremony na magaganap maya-maya lamang ng kaunti. Ang mga professors at non teaching staff din ay hindi rin nagpatalo sa mga ichura nito. They looked so beautiful and dashing tonight with their own dresses and suits.

"Ang gaganda talaga natin!" Francine said na nakasuot ng barbie pink dress. Si Tristina naman ay nakasuot ng baby pink dress na may slit pa. Si Brianna naman ay naka full green themed sa kanyang suot. And ako? Naka blue dress na abot hanggang paa.

"Trueee! Sinabi mo pa! Mga fresh from beauty rest!" Saad naman ni Brianna. Ngumiti lang kami ni Tristina.

"And to formally start the most-awaited program! Please welcome Professor Davis for her welcoming remarks!" Tugon naman ng emcee. Pumunta naman sa harapan si Prof Davis at nagsalita ito.

"To my dear students! Alam kong marami tayong pinagdaanan na kabaryo over the past few months dito sa SLU. At dahil dun, maraming panahon rin ang nasayang dahil din sa kagagawan ni Kris—" Hindi na naituloy pa ang sasabihin pa ni Prof. Davis nang bigla itong harangin ni Krishna at ng mommy nito. Ngumisi ito at saka inagaw ang mic kay Prof. Davis.

"Hindi naman mangyayari ang lahat ng ito kung hindi dahil sa putangina niyong estudyante!" Krishna began as she focused her eyes on me. Agad akong binalot ng takot.

"Dahil sayo! Nasira ang kinabukasan ko! Dahil sayo! Nawalan ako ng dignidad bilang isang babae! Ang galing galing mo talagang magpaikot ng drama Dahlia! Sobrang galing mo! Nakakaputangina lang to think na nakakalakad at nakakahinga ka ng maayos! Samantalang ako? Ano? Nagahasa dahil sayo! Putangina mo ka!" She ushered as I began to cry. Maya-maya pa ay may sumagot sa kanya pabalik.

"Putangina mo rin eh 'no? Ang lakas naman ng loob niyo na pumunta pa dito! Saka pwede ba, kung ano man yang nangyari sayo, malamang sa malamang deserve na deserve mo yun! Kingina niyong dalawa ng nanay mong deputa!" Sigaw ng isang lalake. Sumagot naman si Tita Karen sa kanya pabalik.

"Don't you dare to raise your voice at my daughter! Biktima rin naman ang anak ko! Pero bakit parang siya pa yung may mali dito? Hindi ba dapat yang Dahlia na iyan ang sisihin niyo?!" Tita Karen pointed at my direction, which made me scared.

"Ah? So si Dahlia ba talaga dapat ang sisisihin namin dito? Yun ba ang gusto mong marining Mrs.Montero?" Panghahamon ng isang babaeng estudyante. Tita Karen just raised her eyebrow to show that she's defensive.

"Kami ba'y pinuputang ina niyong mag-ina?" Brianna asked. Tita Karen looked at her, terrified. As she was about to speak, Brianna went to her direction saka inagaw ang mic.

"Ladies and gentlemen," Brianna began. "Di ba dapat nagsasaya tayo ngayon sa year-end party?" No one answered. "So silence means yes, right?" She even questioned further. Nagimbal ang buong SLU dahil dito.

"So, tamang-tama pala ang pang-eeksena niyong mag-ina dito. You showed up at our happy hour! Perfect timing na rin pala. So, pwede na ba akong magsalita on your behalf?" She asked as Tita Karen became pissed at this point.

"Tangina Brianna! Tumigil ka na!" She yelled as Brianna laughed at her childishness.

"Tangina Brianna! Tumigil ka na!" She mocked jokingly na mas lalong ikinainis pa ni Tita Karen. Napuno ng tawanan ang party hall dahil sa panggagago nito.

"Ah? So gusto niyo pala na mapahiya agad agad ano? Para matapos na rin itong kaputanginahan na ito!" Brianna lashed out causing for Tita Karen and Krishna to cower away in fear. Maya-maya pa ay naglabas sila ng laptop at projector at unti-unti naglalabas ng sama ng loob ang mga tao sa kanilang direksyon. Ang mga iba ay tinitignan sila mula ulo hanggang paa.

"So, who wants to speak up first before tayo magsimulang magkwentahan?" She asked. Agad nagtaas ng kamay ang isang lalake na kating kati na atang magsalita.

"Hey!" Brianna yelled, enough to catch his attention. "The floor is yours. Hop right in," She ushered him to speak as he cleared his throat.

"Oh, Ms. Karen Mei Montero. I never thought na magkikita ulit tayo sa lugar na ito," He chuckled darkly saka nagpresent ng powerpoint na may kalakip na chart ng kanilang utang. Napanganga na lamang ito.

"What's the meaning of this?!" She shrieked as she got nervous. Umiiyak lang sa tabi nito si Krishna.

"Obvious ba Ms.Montero? This powerpoint consists of your daughter's debts, formerly known as UTANG. Ang dami kasing utang ng anak mo Miss. Nagpapalusot pa ngang mayaman daw kayo kahit na baon naman kayo sa utang?" Panununya pa nito. Nanggagalaiti naman si Tita Karen sa narinig.

"Kami? May utang? Pft. As far as I know, bayad na ang lahat ng iyon!" She taunted as she protected her daughter away from shame.

"Ah, so nag-mamaang maangan pa kayo dito? What if, sabihin ko na in total yung mga pinaguutangan niyo dito para isang bagsakan na lang?" He challenged them. As Tita Karen was about to speak, Dad showed up in no time. Galit na galit itong tumingin sa direksyon nito.

"Aba, may gana pa nga kayong magpakita dito pagkatapos niyong pahirapan ang anak ko? Tangina lang talaga to think na may natitira ka pang lakas para mapahiya lang kayo dito? Tell me Karen, TELL ME!" Dad yelled, causing his voice echoing through the hallway.

"Kane, please nakikiusap ako, tulungan mo kami! Ipatanggol mo naman kami ni Krishna dito oh, please honey," Tita Karen pleaded. Umiling lang si dad sa hiling nito.

"Have you forgotten about what I've told you before? I'm no longer Kane Montero. My real name is Kane Davidson Fuentes Ortaleza. Now, if you don't believe me with everything I've said then exit's this way," Dad ushered as Tita Karen's face filled with shock. Krishna remained silent as her tears flowed in no time.

"And ano 'tong narinig ko Karen? Buntis pa pala si Krishna? Hays, grabe. Ang tindi rin pala ng charisma ng anak mo. Nagpapabuntis na lang sa kung sino sino," Panununya pa ni Dad. Napuno naman ng ingay ang dancefloor.

Ano? Buntis na pala ang puta na yan?

Yuck, Disgrasyada pala si Krishna eh, matic na nagmana siya sa nanay niya.

May lahing pokpok pala si Krishna at Miss Karen eh.

Ganyan ba yung parenting style ni Miss Karen sa anak niya? Disgusting shit.

Napalingon naman si Tita Karen kay Krishna at agad itong sinampal.

"Tangina mo kang bata ka!" Gigil na saad nito kay Krishna. Umiiyak lang ito.

"Mommy, l-let me expla—" Krishna stuttered. Nanggagalaiti naman si Tita Karen sa sinapit nito.

"Nakakahiya kang bata ka! Nagpabuntis ka pang deputa ka! Puro ka kasi sarap! Ano? Uhaw na uhaw ka ba sa titi ng lalake kaya ka nagpatira sa pekpek mong masikip?!" Tita Karen yelled at Krishna na iniinda lang ang sakit.

"Mommy, di ko naman po sinasadyang makipagkita kay—" Tita Karen cried after cutting her daughter off.

"Di mo sinasadya? DI MO SINASADYA MAGPABUNTIS SA LALAKE?!" Tita Karen lashed out.

"Di naman po ako nagpabuntis ng basta basta, Ma!" Krishna replied. "Ginalaw ako ni Daddy, Ma! Dahil lasing si Daddy nang mangyari ang lahat ng iyon!"

Hindi na nakapagsalitang muli si Tita Karen. Napabuntong hininga lang ito saka iniwan si Krishna.

"Ma, I'm sorry po! Hindi ko po inaasahan ang lahat ng ito. Aksidente lang ang lahat," Bulong pa nito sa hangin. Nagtitinginan lang ang lahat sa gawi nito. Maging si Daddy ay napahilot na lang ito sa sentido.

"I'm sorry po sa inyo," Sabi nito saka ito umalis upang sundan si Tita Karen.

Grabe yung pangyayaring iyon. Instead na magsaya ang lahat sa party, nauwi lang pala ang lahat sa wala dahil sa sakunang idinulot nina Tita Karen at Krishna ngayong gabi.