❝Her şey eski püskü perdeleri olan camlarının bir kısmı kırık yetimhaneye yerleşmesiyle başladı. Asıl memleketini bile bilmeyen yaşamın ona verdiği küçük ekmek kırıntılarını takip edip evini bulamayan küçük bir kızdan bir Yenilmeze dönüşmesi çok ani...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
︶꒦꒷♡꒷꒦︶
Alessi, düşünmekten kafasındaki son beyin hücrelerini kaybedecekti çünkü vermesi gereken kararın kolay hiçbir yanı yoktu. Bucky'nin katil olmasına şaşırsada eğer bu bilgiyi Tony'le paylaşırsa o da Bucky'nin katili olacaktı. Alessi, onun elini kana bulamasını elbette istemezdi.
Ama paylaşması gerektiğinin de farkındaydı. Bugün söylemezse yarın birgün Tony'i üzmek isteyen bir düşman çıkıp bu bilgiyi ona verebilirdi ve bu hiç iyi olmazdı. Terleyen avuç içlerini pantolonuna sildi ve tüm oksijeni içine çekercesine derin bir nefes aldı. Gözleri önce Steve'i sonraysa Tony'i baştan aşağı üzdükten sonra konuşmasının zamanı gelmişti. Bu arada etrafa koyduğu bariyere fazladan güç verdiği ve bu onu yorduğu için bariyere olan güç akışını keserek yavaşça onu yok etti. Bu sayede daha rahat düşünmüştü. Ama keşke bunun bir faydası olsaydı.
"Yüzbaşı." dedi, onun dikkatini üzerine çekerek. Bunu, onun kendi ağzıyla Tony'e söylemesini daha doğru buluyordu. Steve ile aralarında ki dostluğun daha fazla zedelenmesini istemezdi. "Bir şeyler saklıyor gibisin."
Kaptan, ilk önce bıkkınca iç çekti. Mavi gözleri Tony'i bulduğunda konunun Kendisiyle ilgili olduğunu anlayan esmer adam kaşlarını çatarak ona bakmayı sürdürdü.
"Ne saklıyorsun Yüzbaşı?"
Steve'in gergin bakan mavi gözleri metal kollu sert adımınkilerle kesiştiğinde adam hafifçe başını salladı. Gözlerinin derinliklerinde mahcubiyetin gölgesi baş göstermişti. İsteyerek yapmasa bile bir sürü masum insanın katili olmak omuzlarına çok ağır bir yüktü.
"Tamam." dedi, Steve bu defa Tony'le göz teması kurmaya dikkat etti. Aklından ne söyleyeceğini tarttıktan sonra derin bir nefes aldı ve bu nefesi tek seferde kullandı. "Bucky, hafızası silindiği zaman Hydra tarafından annenle babanı öldürmeye zorlandı, Tony."
"Ne?" Esmer adam olduğu yere bir çivi misali çakılıp kaldı. O anki tek isteği Steve'in birazdan 'şaka yaptım Tony' diyerek gülümsemesi falandı ancak böyle bir şey olmadı. "Şaka mı yapıyorsun, Yüzbaşı?"
Steve, söylediklerimin ağırlığıyla kafasını eğerek gözlerini esmer adamdan kaçırdı. "Keşke şaka olsa Stark. Ama hepsi gerçek." Tony'nin gözleri sinirle seğirirken ellerini yumruk yaptı. Dişlerini öyle sıkıyordu ki dozajı bir tık daha arttırsa kırık dişlerinin çatırtı sesi etrafı saracaktı.
Ama bunun yerine adeta burnundan soluyarak bakışlarını bir hışımla Kaptan'a çevirdi. O anne ve babasının katilini korurken ona biraz olsun hoşgörüyle yaklaştığında çoktan pişman olmuştu.
"Şaka olsa demekle bir şey değişmiyor Rogers! Metal kolluyu-" Bakışları kısa bir an Bucky ile kesişti. Tony, ona delici bakışlarla adeta eziyet ederken o sadece yere bakıyor belki de kendisine lanet ediyordu. "Bir süre gözümün önünden uzak tutarsan nihayet doğru bir karar vermiş olursun!"
Natasha, parmaklarını zırhının üzerinden omzuna koydu. Esmer adam, kendisine bakmasa bile parmaklarını sıkılaştırarak fısıldadı. "Öfkene hakim olmalısın Tony." Fısıltısı kulaklarına ulaştığında Tony öfkesinden hiçbir şey kaybetmeyerek Natasha'nın elini omzundan öylece çekip attı ve Kızıl Ajan'ın kaşlarını çatmasına sebep oldu.
"Uyarı için sağ ol, Romanoff." Zırhının kafa kısmını tekrar taktı ve ayak kısmındaki motorları ateşleyerek oradan son süratle uzaklaştı. Onun Uzaklaşmasıyla birlikte ortam tekrar garip sessizliğine kucak açtı çünkü Kaptan dahil herkes sanki konuşmak yasaklanmış gibi tek bir kelime etmeden öylece duruyorlardı.
Alessi, böyle bir şeyin olacağını zaten tahmin etmişti. Ama bundan daha ağır bir tepki vermesini bekliyordu. Belki de küfürler ederek Bucky'nin üstüne çullanmasını bekliyordu. Neyseki bu olmamıştı. Tony beklediğinden daha ılımlı bir tepki vermişti, Pollyannacılık gibi olmasındı ama bu tepki onun kabul edişinin bir göstergesi de olabilirdi.
Yeşil gözleri kederle Steve Rogers'a döndü. O da Tony, gibi hayal kırıklığına uğramıştı. Şimdi sırası olmadığını bildiğinden ona da susarak başını eğmek kalsada bunu yapmadı. "Doktora gidelim." dedi, kararlılıkla. Sesinin net tonu Steve'in gözlerinin parlamasına sebep olduysada bu bir anlıktı. "Quin Jet buralarda bir yerde. Hızlı olursak ona yetişiriz."
"O haklı daha neyi bekliyoruz." Natasha, tek kaşını kaldırıp Steve'e baktı. "Bekleyerek sadece zaman kaybediyoruz."
________________·˚ ༘₊· ͟͟͞͞꒰➳
TeamCap olan varsa kusura bakmasın ama aşağıda bulduğum pinin haklılık payı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
