❝Her şey eski püskü perdeleri olan camlarının bir kısmı kırık yetimhaneye yerleşmesiyle başladı. Asıl memleketini bile bilmeyen yaşamın ona verdiği küçük ekmek kırıntılarını takip edip evini bulamayan küçük bir kızdan bir Yenilmeze dönüşmesi çok ani...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. . . . . .
𝐌𝐮𝐯𝐚𝐡𝐡𝐢𝐬̧ : 𝐊𝐨𝐫𝐤𝐮𝐭𝐚𝐧.
︶꒦꒷♡꒷꒦︶
Alessi, kaçıyordu.
Her şeyden kaçıyordu. Hislerinden, edindiği arkadaşlardan ona nazik davranıp belki de şu an iyiliğini isteyecek olan birkaç kişiden, en önemlisi kendisinden kaçıyordu.
O büyük bir buhran içindeydi. Yanlış kararı mı vermişti bilmiyordu ancak bundan sonra geri dönüş yoktu. O seçimini eski hayatına devam etmeyi seçerken çoktan yapmıştı. Belki orada bir evi yoktu ama evim diyebileceği birisi vardı orada arkadaştan öte bir kız kardeşi; İnci'si vardı.
Onun yanına dönecekti. Yaşadıklarını tam anlamıyla ilk defa birine açacaktı çünkü sırtına binen yükler artık kaldıramayacağı raddeyi çoktan geçmişti. Yeşil gözleri, insanlara boş bakıyordu. Genç kız enerjisini, tümüyle yitirmiş gibiydi.
Son sürat giden motorunda tenini okşayan rüzgara karşı giderek yavaşladı ve bir telefon kulübesinin hemen yanında durarak motorundan indi. Kaskını çıkarmakla uğraşmak istemesede mecburiyetten dolayı yapmak zorunda kaldı.
Kulübe de heyecandan kalbi atarken tüm dünyadan soyutlanmış gibi hissediyordu. Ezbere bildiği numarayı tuşlamak zor değildi ancak hattın bir ucunda özlediği sesi duymayı beklemek gerçekten zordu.
"Alo?"
Meraklı ses kulaklarına ulaştığı gibi genç kızın gözleri doldu, onu bu kadar özlediğini bilmiyordu. Sesinin titrememesi için dua ederken konuştu. "Merhaba... İnci."
"Alessi!" Heyecanlı sesi, kulaklarını çınlattı. "Allah'a şükür senden asla haber alamayacağını zannetmiştim. Nerelerdeydin sen? Neden beni aramadın bunca süre boyunca ya da başına bir şey mi geldi? Yardıma ihtiyacın varsa söylemen yeterli." İnci, nefes almadan aklına gelen kelimeleri sıraladığında derince iç çekip beyaza dönmüş parmak boğumlarıyla kabloyu daha sıkı kavradı. "Söz veriyorum sana her şeyi anlatacağım ama ilk önce senden bir şey isteyebilir miyim?"
"Ne olursa." Alessi, İnci görmese bile onun verdiği bu cevaba gülümsedi. "Benim için New York'tan Ankara'ya doğru gerçekleşen bir uçuş bileti ayarlayabilir misin?"
Afallayan İnci şaşkınca cevap verdi. "Bana sakın New York'ta olduğunu söyleme." Birkaç saniye boyunca öylece sustu ancak hemen ardından konuşmaya devam etti. "Ya da dur, söylemiş kadar oldun zaten. Bilet işi kolay hemen şimdi halledebilirim. Sesin kötü çıkıyor, seni darlamak istemiyorum ama bana neler olduğunu anlatmalısın." Alessi, sustu. "Dedim ya yanına geldiğimde her şeyin cevabını vereceğim."
