Thaddeus: The Conceited Man Challenge

Prologo: Aba Ginoong Maria

Aba Ginoong Maria...

Napupuno ka ng grasya...

Ang Panginoon ay sumasaiyo...

Nakaluhod ako sa loob ng simbahan habang lumalakad papunta sa harapan ng altar. Kababalik ko lang galing ng Istanbul at kailangan kong maglinis ng kasalanan. Hawak ko sa aking kamay ang isang puting rosary na ibinigay sa akin ni Roma noong huli kaming nagkita. Nakapikit pa ako. Ibinubulong ko sa Panginoon ang kasalanang ginawa ko. Kapag narating ko ang dulo ay mangungumpisal naman ako kay Father Mariano – kilala niya ako – hindi man personal pero kilala niya ako. Alam niya kung anong klase ang trabahong ginagawa ko.

I kill powerful people for a living. I know, my soul is toast already but I just had to refine my soul after every mission – that's one of the reason why my sanity is still intact.

Bukod kang pinagpala sa babaeng lahat...

At pinagpala naman ang iyong anak na si Hesus...

Santa Maria, Ina ng Diyos kaawaan mo kaming lahat...

Narating ko ang dulo ng altar at nagmulat ako ng mga mata. I kissed the cross of the rosary and prayed hard for forgiveness. Matapos iyon ay tumayo ako at nagpunta sa confession booth. Naroon na si Father Mariano. Naghihintay sa akin.

Forgive me, Father for I have sin..." Panimula ako. "In the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit..." Huminga ako nang malalim. "Pumatay ako, Father. At pinagsisisihan koi yon. Tulad ko may pamilya siya, pero kailangan niyang mawala para sa ikabubuti ng lahat..."

Lahat ng kasalanan ko ay ikinumpisal ko na. Mataman namang nakikinig ang pari sa akin. Matagal ko na itong ginagawa. Mula pa lang nang makapasok ako sa liga ay bumabalik ako sa kanya para sa purpose na ito. Yes, after confessing, I feel good about myself. Nawawala ang bahid ng dugo sa mga kamay ko at lalabas ako ng simbahan bilang si Ido – ang anak ng Nanay ko.

When I am in the field. I am just Thaddeus, the heartless, merciless kind of killer everyone fear until a woman changed the way I see things. Noon, pumapatay ako, ngayon, pumapatay ako pero kinikilala ko ang tao sa paligid niya – what kind of man he was, does he have a family, a wife, a daughter. How I kill him will be based on what kind of life he lived.

And that became my trademark.

Roma changed me.

Sino si Roma? She's the love of my life and just like me, she's an assassin too. We love the line of work we do. Pero dalawang taon nang tumigil si Roma sa trabaho mula nang malaman niyang magkakaanak na kami. Now, she's just a stay home wife. She takes care of our child – Amarah and she takes care of me too. Mahal na mahal namin ni Roman ang isa't isa.

Madalas niyang sabihin na parang fairy tale with action ang love story naming dalawa. Nakilala ko si Roma sa isang misyon sa Italya. Pareho kami ng taong hinhabol. We were after Thailand's prime minister. Ang akala ko, kalaban si Roma, we had our share of fights and gun shots but then later on, we both realized that we're on the same team. Sabay naming pinatay ang Prime minister. It is romantic – in an assassin kind of way. Natutuwa ako sa kanya. I fell in love right at that moment with her. Mahal na mahal ko siya. Pagkatapos ng ilang buwan ay nagkita kaming muli sa Vatican City – doon nagpasaya kaming magpakasal. Kahit na hindi ko naintindihan ang sinasabi ng pari sa simbahan noon ay todo ngiti ako. Mahal na mahal ko kasi si Roma at wala kaming problema dahil nang ipinakilala ko siya sa mga kaibigan  ay instant hit sila. They were happy for me as I was for myself.

Everything is on its rightful place and people around us were happy for us.

It's like having your cake and eating it too.

Matapos ang ritwal ko ay umuwi na kaagad ako sa bahay. Palagi akong excited umuwi dahil na rin sa naghihintay sa akin ang mag-ina ko.

Ipinarada ko ang motor ko sa garahe at patakbong umakyat ako sa bahay. Pinaglalaruan ko pa ang susi ko sa aking mga kamay. Pumasok ako sa pinto.

"Irog ko!" Sigaw ko. "Nandito na ang pinakagwapong mamamatay tayo sa mundo!" Natatawang wika ko. Walang sumagot. Pumunta ako sa kusina pero wala siya doon. Naisip ko na baka pinatutulog niya si Amarah o baka naman natutulog silang dalawa.

Pumasok ako sa nursery – wala din sila. I wento to out room. Napansin ko agad na bukas ang pintuan. Nakangiting binuksan ko iyon – but my smile faded when I saw my wife and my child lying on our bed – lifeless.

"Roma!" Sigaw ko. Agad kong dinaluhan ang mag-ina ko. Roma was shot twice in the head and Amara was strangled to death...

"R-roma!" I cried. Hinaplos ko sang mukha niya. Binalingan ko naman ang anak namin. Such an innocence, such life was taken away from my little child. Kinarga ko siya habang pilit kong inaabot ang kamay ni Roma...