I came from a not so big family. I am the youngest of the four siblings. I am usually a nice person but most of the time I love bitching out and giving the people around me a hard time.
So, practically, I am a pain in the ass.
That Friday night, we were having dinner on our ancestral home – where I still live with my parents. My older sister visited us, she was with her husband and her daughter. Mom was very glad to see my niece, ako rin naman pero hindi ko pinapahalata. Ayokong isipin ng kapatid ko na okay na kaming dalawa, although hindi na ako galit sa kanya, naiinis pa rin ako because he bagged the right man – no perfect man for her. Hindi naman kasi pwedeng maging perfect ang buhay ng isang tao – there's always a certain thing that will make your life a living hell or a piece of puzzle that will never fit but to her case, her life is figuratively and literally perfect.
I guess that's one of the perks of marrying a fucking Consunji.
My sister's name is Danelle Varess – Consunji. She is the wife of the elite business man Javier Ignatius Consunji and her daughter's name is Ave Maria Santa Consunji. She's spoiled because mom and dad loves her so much. Unang apo kasi at hindi lang iyon, mukhang magkakaroon na naman ikalawa dahil lumolobo na naman ang tyan ni Danidel.
"George, anong ginagawa mo diyan?" Inakbayan ako ni Pablo – my older brother. Siniko ko naman siya. Hindi ko pinahahalata sa kanya na close kami, pero I love my brothers. Si Pablo ang pinakapaborito kong kapatid. Then si Marcus who gives me everything I want in life. We came from a clan of doctors. Kung ang mga Consunji puro business, kami naman ay naka-line sa medicine.
Pablo is a heart surgeon, Danelle is an ob, si Marcus ay nasa neuro, ako naman ay nasa plastics. I love my job, I love constructing and reconstruction of damaged cells. Ang pinakapabrito ko ay ang mga patients namin na nasunog ang balata tapos ay ire-reconstruct koi to sa pamamagitan nang pagtanggal ng kanilang mga dead skin. I love it when they scream of pain. Masokista nga siguro ako but I feel good about it.
"Look how happy, Dandan is." Wika k okay Pablo. "It makes me sick." Napapailing ako. Narinig kong tinawag na kami ni Mommy para kumain. Naupo naman ako sa pwesto ko. Kinandong naman ni Pablo si Ave Maria na naglalaro ng kutsara. Javier was looking at Danelle with love in his eyes that I wanted to poke it out and throw it to the dungeon.
Nagsimula na kaming kumain. Kumpleto kami doon. Si Dad ay masayang nagkekwento kay Mom at sa amin nang mga nauna niyang operasyon noong nasa field pa siya. Saulo ko na iyon kaya hindi na ako nakikinig sa kanya. Alam ko lang na natapos na ang kwento niya.
But what really caught my attention was mom. Binalingan kasi niya ako at nagsimula siyang tanungin ako.
"Georgina, ilang taon ka na?" She asked me.
"Thirty." Matipid na sagot ko.
"Oh great. You're getting married by the end of this year to a lovely man!"
I snorted. Paano naman mangyayari iyon, wala naman akong boyfriend. Napangisi lang ako. Nag-iilusyon na naman ang nanay ko.
"Hindi naman ako na-inform na magpapakasal na pala ako, Mommy. Sana naman sinabihan mo ako para na-invite ko ang friends ko." Sakay ko sa kalokohan niya. Tumingin ako sa mga magulang ko. Nakita ko na nakatitig sa akin si Dad tapos ay nakangiti naman si Mom. Para bang hindi nila ako pinagti-trip-an. I looked around the table. Danelle seemed shocked, si Marcus din, tapos si Pablo. Si Javier ay umiinom nang tubig na para bang walang pakialam.
"'Wag kang mag-alala, Georgina, bukas makikilala mo ang lalaking papakasalan mo." Wika pa ni Mommy. Noon ko naisip na seryoso ang mga magulang ko at hindi sila nagbibiro. I am really getting married in six months' time.
BINABASA MO ANG
Thaddeus: The Conceited Man Challenge
Fiksi UmumRoma. Italya. Vatican. Pilipinas Sa mga salitang ito umiikot ang mundo ni Thaddeus Victorious Emilio. Nakilala niya si Roma sa Italya. Nagpakasal sila sa Vatican and namuhay nang masaya kahit na hindi tahimik sa Pilipinas. Mahal niya si Roma, mahal...