3 hafta sonra
Bulunduğum yere iyice sığınıp dizlerimi kendime çektim.
Biraz karnım ağrıyordu. Yani biraz değil ama aşırı şiddetlide değildi.
Kız olmak çok güzel ama aynı zamanda çok zor bir şeydi.
Bakışlarımı yerden çekip Kerem'i izlemeye başladım.
Israrları üzerine onunla birlikte tesislere gelmiştim. Ve şuan birsürü futbolcu karşımda antreman yapıyordu.
Açıkçası ben hiçbirini tanımıyordum. Sadece Orkun'u biliyordum.
Kerem arada bir gözleriyle burayı yoklarken zoraki gülümsemeye çalışıyordum.
İlk defa buraya gelmiştim bu düşük enerjiyle onunda enerjisinide sömürmeme gerek yoktu.
Bir futbolcu ayağındaki topu çalımlarla diğer futbolcuların arasından geçirirken Orkun'a pas atmıştı.
Orkun'da ayağındaki topu direkt Kerem'e yollarken içimdeki duyguyla pür dikkat izliyordum onları.
Kerem topu mükemmel çalımlarıyla sürdürürken en son kaleye doğru güzel bir şut çekmişti. Ama ne yazık ki dışarı.
Olsun be sevgilim yine yaparsın sen.
Gözleri birkaç saniyeliğine bana değerken ellerimi heyecanla çırpıştırdım.
"Çok güzelsin çook!" Diye bağırdım. Umarım duymuştur.
Herhalde duymuştu ki gülümsemeye başladı.
Bakışlarını çekip geri topa dönerken sırtımı geriye yasladım.
Yanımdaki pet şişeyi alıp birkaç yudum su içtim. Şu sıralar su da içesim gelmiyordu. Değişik bir evredeydim sanırım.
Top bir futbolcudan diğer futbolcuya ondan da öteki futbolcuya geçiyordu.
Göz hizama bir gölge gelmesiyle kaşlarımı çattım. O yöne doğru bakarken gördüğüm kişiyle tabiri caizse ağzım açık kalmıştı.
Çünkü bu o kızdı. Saolsun Kerem'le haftalarca küs kalmamızın sebeplerinden biri olan o kız.
Kerem'e fotoğrafta yapışmış olan o kız. Sinirden delirdiğim ama hiçbir şey yapamadığım o kız.
O post olayından sonra fazla bir şey yaşanmamıştı. Ki zaten Kerem buna izin vermezdi.
Bu kızın ne adı ne de sanı geçmemişti zaten aramızda.
Kız yanımdaki boş yere oturarak yüzüme baktığında çatık kaşlarla onu izliyordum.
"Merhaba." (Bu cümleleri ingilizce düşünün.)
Uzattığı eline baktığımda birkaç saniye yüzüne bakıp elini sıktım.
"Merhaba." Yüzündeki tebessüm bana nedense hiç samimi gelmiyordu.
Ellerimizi ayırdığımda kafamı sahaya çevirdim.
Kerem'le gözlerimiz buluşurken kocaman gülümseyip öpücük attım.
Herkes yerini bilmeliydi. Üzgünüm ben Elisa Yıldırım. Çok kıskancım özellikle konu sevgilimse affı yok.
Kerem'de gülerek el sallarken şaşırmışa benziyordu.
"Erkek arkadaşın mı?" Sorusuyla ona dönerken kafamı salladım.
"Evet. Bir sorun mu var?"
"Yok yok merak ettim sadece."
Gülerek kaşlarımı kaldırıp indirdiğimde geri çevirdim yüzümü.
