Cebimdeki telefon titrerken çıkarıp ekranı açtım.
Damat beyden birsürü salak saçma mesaj ve cevapsız çağrı..
Ekran kilidini açıp uygulamaya girdiğimde hızla yazanları okuyup parmaklarımı klavyede oynattım.
🤍;
gercekten hic bi sey gorundugu gibi degil
konusalım ben anlatıcam sana olanları
telefonlarımı acar mısın lutfen
sesini duymak istiyorum
evinde misin
beni dinle inanmazsan tamam dicek biseyim yok zaten ama bi dinle
ac telefonları lutfen
Siz;
senden nefret ediyorum
hatta tek senden de degil hepinizden
hepiniz igrencsiniz
benden uzak olun artık
annen haklıymıs bizden olmazmıs
ne halin varsa gor
siktir git.
Bu kişiyi engellediniz. Engeli kaldırmak için dokunun.
Bana ulaşabileceği tüm uygulamalardan engellerken telefonu tamamen kapattım.
Hepsinden iğreniyordum hepsinden..
Bulunduğum banktan kalkıp karşı kaldırıma geçmek için yola atladım.
Sağ taraftan araba geliyordu ama ben o gelene kadar çoktan geçerdim.
Sarsak adımlarla ilerlemeye başladım. Beynimde yaşadıklarım dönerken kendimi yok etmek istiyordum.
Kimse bana ulaşamasın,kimse beni aramasın sormasın tek istediğim buydu.
Kafam bulanırken etraf dönmeye başlamıştı. Dengemin bozulduğunu hissettiğimde olduğum yerde duraksadım.
Gelen korna sesine baktığımda gördüğüm tek şey gözlerimi açmama izin vermeyecek derecede olan far ışıklarıydı.
Sonrası ise koskoca bir karanlık..
***
Kerem'den
"Anne hepsi sizin yüzünüzden!" Hepsi onların suçuydu.
Beni, Elisa'yı bu hale onlar getirmişti. Kendimi saatlerdir anlatmaya,açıklamaya çalışıyordum.
"Kerem biz senin için en doğru olanı yapmaya çalışıyoruz." Babama dönüp alayla güldüm.
"Bu mu benim için en doğru olan? Tanımadığım birisiyle zorla evlendirmek mi doğru baba?" Babam bir şey demezken annem konuşmaya başlamıştı.
"Evet oğlum bu. İlerde bize teşekkür edeceksin. Biz seni büyük bir yanlışın içinden kurtarıyoruz." Ellerimle yüzümü sıvazladım.
"Bu bir yanlış mı? Aşık olmak,sevmek yanlış mı anne?" Kafasını salladığında nefes alıp verdim.
"O zaman bu benim yaptığım en güzel yanlış. Tekrar tekrar söylüyorum pişman değilim ve olmayacağım." İkiside birbirlerine bakıp sabır çekerken ayaklandım.
"Ya Elisa'yı kabul edip onunla konuşacaksınız ya da beni unutacaksınız." Sehpanın üstünden telefonumu alıp odadan çıktım.
Annem peşimden gelirken kolumu tutup söylenmeye devam etti.
"Ne dediğinin farkında mısın sen? Bir kız için aileni yok saymaya değer mi?" Ben bugün kesinlikle delirecektim.
