Paranormal One-shot Stories

ANG TAMBAY (Part 3)

"Paano kita iniligtas?" pag-uusisa ni Emma habang inisa-isa sa isipan ang mga kakilalang lalaki sa high school. May mga pagkakataong hindi kasi siya matandain sa mga pangalan at itsura ng hindi naman niya mga ka-close noon kaya naisip niya na baka maging si Asher ay nakalimutan na nga.

Bigla-bigla ay nagliwanag ang diwa niya nang maalala ang iilang mga ka-batchmates na natulungan.

"Ah, alam ko na!" humahagikgik na bulalas niya. Iyon ang panahon na na-assign siya na maglinis sa school's gymnasium at may napulot siya na kakaiba. "Ikaw ba 'yun nakaiwan ng black na brïef sa gym? Di' bale, safe ang secret mo sa akin! 'Di ba, usapan pa natin na walang ibang makakaalam kasi dyahe? O ayan, successful ka na sa career mo pero hindi nabunyag ang madilim mong nakaraan!"

"H-Ha?" Napakamot tuloy ng ulo ang binata sapagkat wala naman siyang kinalaman sa itim na panloob. "Hindi!"

"Ngeh, e letter A kaya 'yun nakatahi na initial doon sa brïef! A for Asher! Ikaw talaga 'yun, 'di ba?"

"Hindi ako nagtatahi ng initial ko sa brïef," mariin ma pagtanggi nito. "Baka naman ibang kaklase mo 'yan."

"Hmmm, kung hindi ikaw 'yun, sino?"

"Ako 'yun nakita mo doon sa tuktok ng eskuwelahan," pagbibigay pa nito ng clue. "Doon sa malapit sa may hagdanan..."

"Ah!" bulalas ulit ni Emma. "Doon sa may paakyat ng water tank? Ikaw ba 'yun nahuli ko roon na nagyoyosi at nanonood ng p0rn noong lunch? O 'di ba, galing kong mag-keep ng secret kaya hindi ka na-suspend?"

"Hindi ako 'yun." Bahagyang naningkit na ang mga mata ni Asher dahil kung sino-sino na lamang ang binabanggit na batchmate ng dalaga at puro nakakahiya pa ang mga karanasang nabanggit. Ramdam na rin niya ang kaunting pagtatampo dahil ang dali lang pala siyang nakalimutan ng babaeng iniibig.

"Siguro, ikaw 'yun napat@e-"

"Emma, hindi rin ako 'yun," halos magmakaawang pag-awat na niya sa kakasabi nito ng mga lalaking wala siyang kinalaman. "Please lang, hindi rin ako 'yun napat@e..."

Hinawakan niya na sa kamay ang dalaga at inakay palabas ng karinderya. Nais niya itong dalhin mismo sa dati nilang eskuwelahan upang ipaalala ang unang pagtatagpo nila.

"Saan tayo pupunta?"

"Doon mismo sa lugar at baka maalala mo na ako..."

"Sandali, busy pa ako sa orders!"

"Sige na," pakikiusap naman niya sapagkat naisip niyang ito na ang tamang panahon upang magkaliwanagan kung bakit simula nang matagpuan niya si Emma sa karinderya ay ayaw na niyang pakawalan pa. "Ibigay mo na sa akin ang oras na ito para naman makilala mo na ako."

"OK, sabi mo, e!" pagpayag naman ng kausap.

Hawak ang kamay ng dalaga ay nagtungo sila papunta sa mall kung saan palaging pina-park ni Asher ang kotse. May kalayuan lang iyon sa kainan pero pinagtitiyagaan na niya na doon iparke sapagkat makailang beses nang nagasgas ang mga sasakyan niya ng dumadaang mga jeepney, tricycle at motor kapag nilalagay niya malapit sa karinderya.

"Ang layo naman!" pagrereklamo na ng kasama sapagkat masakit na nga ang mga paa sa maghapon na pagtayo sa karinderya, pinalakad pa ng halos isang kilometro. "Ano ba kasing itsura ng sasakyan mo?"

"Kaunting tiis na lang.  Kulay pula 'yun na may kabayong logo sa harapan."

Nang nasa tapat na ng mall ay natigilan siya nang maramdaman na lumuwag ang sintas ng rubber shoe. Binitiwan muna niya ang kamay ng dalaga at tumalungko upang ayusin ang sapatos.

"Sandali lang, ha..."

Nang natapos itali ang sintas ay kinapa niya si Emma sa may likuran. Nang mahanap ang kamay nito ay inakay niya sa may bungad ng mall kung saan nakaparke ang ilan pang mga sasakyan.