တို့ကို ဗီလိန်ကြီးက ကယ်တင်လှည့်ပါတဲ့
အပိုင်း ၆.၂
ချူးလီသည် ကျန်းယွီအား စိတ်ဝင်စားဟန်ဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ကျန်းယွီလည်း ချူးလီအား မျက်ခုံးပင့်ပြလိုက်ကာ “ဟေး.. တိုက်ဆိုင်လှချည်လား ထပ်တွေ့ပြန်ပြီနော်”
ချူးလီသည် ရေခဲမုန့်အား လက်ထဲတွင်ကိုင်၍ ပုံမှန်အတိုင်းသာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“မင်းပဲ တမင်သက်သက် ငါ့နောက်ကိုလိုက်လာတာလေ”
“…”
သူမသည် ခေါင်းလေးကို ပွတ်လိုက်ကာ “ငါတမင်လုပ်တာမဟုတ်ပါဘူး”
“ဘာဖြစ်ချင်လို့လဲ”
“ငါနင့်အကြောင်းကို သိချင်တယ်.. ငါ့နာမည်က ကျန်းယွီ”
သူမသည် သူ့အား လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ရန် လက်ကိုဆန့်ထုတ်ပေးလိုက်ပြီး ဆက်ပြောလိုက်သည်။
“နင်ကတော့ ချူးလီဆိုတာ ငါသိပြီးသား.. ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်”
ချူးလီ၏ လှပသောမက်မွန်သီးပုံမျက်ဝန်းလေးများက သူမအား အရွတ်အနောက်အကြည့်လေးဖြင့် ကြည့်လိုက်ကာ ခနဲ့ပြုံးလေးပြုံးလိုက်သည်။
“ဘာကများ ဝမ်းသာစရာကောင်းနေလို့လဲ”
“…”
လုံးဝကို ဒဲ့ကြီးဖြဲလိုက်သဖြင့် သူမလည်း သေလောက်အောင် စိတ်တိုသွားသည်။
ထို့နောက် ကျန်းယွီသည် သူမရှေ့တွင်ရှိနေသော ထိုမှုန်ကုပ်ကုပ်ကောင်လေးအား သေချာကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ရှေ့မှာစကားပြောချိန်တွင် အလွန်သတိရမည်ဖြစ်ကြောင်းကို သူမသတိထားမိလိုက်၏။
“ငါ နင်နဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်ချင်ရုံပါ”
ကျန်းယွီသည် ချူးလီအနည်းငယ်မျှ အလျော့ပေးလာမလားဆိုသည့် အတွေးဖြင့် တတ်နိုင်သမျှ စကားကိုယဉ်ကျေးချိုသာစွာ ပြောလိုက်သည်။
သို့သော် ချူးလီပါးစပ်မှ ထွက်လာသည်မှာ တစ်ခုတည်းပင်..။
“သွားစမ်းပါ”
