တို့ကို ဗီလိန်ကြီးက ကယ်တင်လှည့်ပါတဲ့
အပိုင်း ၁၆
တီးတိုးပြောနေကြသော လူအုပ်အလယ်တွင် ထောင်အန်ရှင်းတစ်ယောက် ကျန်းယွီအား မနှစ်မြို့မှုအပြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
သူမ၏ အစားထိုးခံ သက်သက်သာဖြစ်ခဲ့သော ဒီမိန်းကလေးက ဘယ်အချိန်ကတည်းက ဒီလိုမျိုးသူ့ဟာသူ တောက်ပလာခဲ့တာလဲဆိုတာ သူမ,မသိခဲ့ပေ။
ကျန်းယွီသည် ရှဲ့ယွမ်၏ လမ်းပြဖြစ်လာပြီး ခမ်းနားလှသည့် သိပ္ပံနှင့်နည်းပညာပြတိုက်ကြီးကို လိုက်လံပြသပေးပြီး လမ်းတစ်လျှောက်တွင်လည်း တိကျသေချာသော ရှင်းလင်းချက်များဖြင့် လမ်းပြပေးခဲ့လေသည်။
“ပြတိုက်ကတော့ မနှစ်ကတည်းက ဆောက်လို့ပြီးသွားတာလေ။ အဓိကပြခန်းက ကျွန်မတို့ ဇီဝဗေဒဘာသာရပ်နဲ့ ရူပဗေဒဘာသာရပ် သင်ခန်းစာတွေနဲ့ ချိတ်ဆက်ထားတာ။ အခုလောလောဆယ် လုပ်ဆောင်နေတဲ့ပရောဂျက်တွေကတော့ ဘဝကြောင်လိမ်လှေကားရယ်၊ Molecular Dynamic နံရံရယ်၊ ဒီရေအတက်အကျခံစားခြင်းဟောခန်းရယ် ဆိုပြီးတော့ ရှိတယ်ပေါ့နော်။ စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုရင် တစ်ခုချင်းစီ လိုက်ပြပေးပါမယ် မစ္စတာရှဲ့”
ရှဲ့ယွမ်၏ မျက်ဝန်းနက်များမှာ ကျန်းယွီကိုသာ သေချာအကဲဖြတ်နေမိပြီး၊ သူမ လုပ်လိုက်သမျှ သေးငယ်တဲ့ အပြုအမူလေးတွေကအစ အသေးစိတ်လိုက်ကြည့်နေမိသည်။
ဒီကလေးမနဲ့ ပုထျန်းယန်က... တကယ်ကို အတော်လေးတူတာပဲ။
သူမပြောခဲ့သမျှကို ရှဲ့ယွမ်တစ်ယောက် နားထောင်ချင်စိတ်ရှိနေပုံမပေါ်ပါ။
ထို့ကြောင့် ကျန်းယွီလည်း သူမရဲ့ နားဝေတိမ်တောင် မိတ်ဆက်ပေးပုံကြောင့် ရှဲ့ယွမ် စိတ်ကျေနပ်မှုမရှိတာ ဖြစ်ရမည်ဟု တွေးမိပြီး ငလျင်ပုံပေါ်ခြင်းအခန်းထဲသို့ အားတက်သရော ခေါ်သွားလိုက်တော့သည်။
“မစ္စတာရှဲ့.. ငလျင်ဘယ်လိုလှုပ်တာလဲဆိုတာကို ခံစားကြည့်ချင်လား။ ဒီပရောဂျက်ကို လုပ်ထားတာ တကယ်လက်တွေ့ဆန်တာနော်”
ရှဲ့ယွမ် ဘာမှပြန်မပြောခင်မှာပဲ ကျောင်းအုပ်က မြန်မြန်ကြားဖြတ်ပြောလိုက်သည်။
