Bilinmeyen Üçüzler

12. Bölüm 🌙

Yine uzun bir bölüm ile karşınızdayım. Bol bol yorum yapmayı unutmayın 🥹 yazım hatalarım varsa kusura bakmayın. Gördüğümü düzeltmeye çalıştım ✨

Keyifli okumalar

***********************

Gözlerimi açamıyordum. Başım ağırıyordu ve boğazımdaki ağrı yavaş yavaş kendini belli etmeye başlamıştı. Neredeydim? Ne olmuştu bana ? Zihnim boş bir levha gibiydi.

Hatırlayamıyordum.

"Yine kâbus mu görüyor?" Daren'in sesi yakından gelmişti. "Yüzünde huzursuz bir ifade var." diye devam etti. Rüya mıydı ? Gerçek miydi ?

Algılayamıyordum.

"Bilmiyorum." Arda'nın konuşmasından sonra elimde bir baskı hisssttim. Biri sol elimi tutmuştu. "Kızın yaşamadığı şey kalmadı. Vücudu artık kaldıramıyor. Burun kanaması, baş dönmesi, iştahsızlık ve daha fazlası stres yüzünden. Biraz daha böyle devam ederse ciddi sorunlar çıkabilir. Korkuyorum Daren. İlk defa kendimden nefret ettim. Çünkü onun yanında olamıyorum. " Kalbimdeki sızının geçmesini istedim ama geçmedi. Arda'nın sözleri kalbimi acıtmıştı çünkü ona da zarar veriyordum.

"Bizi asla kabullenmeyecek abi. "

"Çünkü onu kendimizden uzaklaştıracak şeyler yapıyoruz. İlk geldiği günden beri ona ılımlı yaklaşmadınız. Ilgın'ın geldiği ilk gün temkinli yaklaştınız. Asır bile ona bir şey demedi. Ilgaza'da aynı şekilde. Ama Işılay..."

"Çünkü bizi istemiyor."

"Çünkü yaşadığı şeyler var. Keyfinden mi istemiyor? Belli ki bir şeyler var Daren." Arda'nın bağırması ile titreyip gözlerimi açmaya çalıştım. Beyaz ışık yüzümü buruşturmama neden olmuştu.

"Işılay?"

Gözlerimi birkaç kere kırpıştırdım. Görüntüm netleştince yatakta doğrulmaya çalıştım. Arda , kolumdan tutup oturmama yardım etmişti. "İyi misin?" Ona bakınca dikkatimi çeken ilk şey gözleri olmuştu. İçi kızarmış ve göz altları morarmıştı. Uykusuz görünüyordu. Etrafıma bakınca bana verdikleri odada olmadığımı gördüm. Daren , yatağın ucunda oturmuş bana bakıyordu. Gözlerimi kaçırıp Arda'ya tekrar döndüm.

"Sence ?" dedim kısıkça. Boğazım kuru olduğu için konuşurken acımıştı. Arda , yutkununca tuttuğu kolumu ondan çektim. "Işılay..." demişti ki sözünü kestim. "Ne oldu bana ?" dedim.

"Hatırlamıyor musun ?" diye sordu Daren. Yüzünde yine soğuk bir ifade vardı. "Hayır." Bu sefer bakışlarını kaçıran o oldu.

"Dün Asır ile tartışmışsınız. Sende küçük bir kriz geçirdiğin için bayılmışsın. Birkaç saat uyutmak için sana ilaç verdim. Çünkü vücudun yorgundu. Yaşadığın stres vücudunda bazı tepkilere yol açmış. " Asır ile neden tartıştım ki ? Kriz geçirecek kadar ne yaşanmış olabilir ki ? "Neden ?" diye sordum.

"Neden tartıştım? " Arda cevap vermedi. "Şimdi bunları konuşmayalım. " dedi Daren. Omuz silkip üstümdeki örtüyü çektim. Yataktan inecekken Arda beni durdurmuştu. "Ne yapıyorsun?" dedi kaşlarını çatıp. "Banyoya gidiyorum. Yasak mı ?" deyince hızla kolunu çekti. "Değil. Git ama geri gel. Yemek yemen lazım. Daha sonra sana birkaç ilaç vereceğim. Artık ilaçları aksatmak yok. "

Yataktan inip boş gözlerle ona baktım. "Yemek yemeyeceğim. İlaç da içmeyeceğim. " Belki ölürüm de bu iğrenç hayattan kurtulurum. "Işılay!" diye uyardı Daren. "Ne var? Hem sanane! Niye buradasın? Niye yanımda bekledin ki ? Umurunda mıyım ? " Soğuk bakışlarının yerini hüzün almıştı.