KADERİN ÇİZDİĞİ YOL

23.Bölüm

Hellooo

98 bine ulaşmışızzz. Destek olan herkese çok teşekkür ediyorum.

Bu kitabı yazarken asla bu kadar okunmaz düşüncesiyle başlamıştım ama beni yanılttınız öngörü denincede ben yani jdbzvbdbdv

Neyse lafı fazla uzatmadan sizleri bölümle baş başa bırakıyorum iyi okumalar seviliyorsunuz 😙❤️

§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§

Aslan Karasinar'dan;

Ceylan'ın utançla yanımdan uzaklaşması üzerine içten bir kahkaha atarken var olan sinirimin geçtiğini fark etmiştim.

Bu kötüydü çünkü gideceğim yerde sinirimi azaltacak bir oruspu çocuğu zaten vardı.

"Abi gidelim mi?" diyen Erkan'la başımı sallayıp bir şey deme gereksiniminde bulunmadan arabaya geçtim.

Ceylan hayatıma girdiğinden beri eskisi gibi sinirli olmadığımı fark ediyordum. Bunu sadece ben değil çevremdeki düşmanlarımda fark etmiş olacak ki bu olayı yaşamıştık.

Unuttukları bir şey vardı ki ben çok çabuk sinirlenen bir adamım ve damarıma basan yavşakların damarlarını söker geriye onlardan hiçbir şey bırakmazdım.

Ben Aslan Karasinardım. Tüm bu Trabzon'un tek bir sözüme baktığı o adamdım.

Yarım saatlik süren yoldan sonra depo olarak kullandığımız kulübeye gelmiştik.

Ceylan geldiğinden beri burayla olan ilişkimi kesmiştim ama benim iyi bir insan olmama izin vermeyen it sürüleri burayı tatmak istiyordu.

"Her şey hazır abi istersen sen hiç bulaşma biz halledelim." diyen Erkan'la alayla gülüp "Siz insaflı davranıyorsunuz Erkan bugün benim en son isteyeceğim şeylerden birisi insaf." derken sesim ölüm soğukluğundaydı.

Her şey çok çabuk olmuştu ama Ceylan ve küçük kızı, kızım Çilen kalbimde öyle bir yere sahiplerdi ki onların gözünden akan tek bir damla yaş için almayacağım can heba edemeyeceğim tek bir insan bile yoktu. Bugün burada olacaklar bana daha çok düşman kazandıracaktı ama bir daha kimse benim aileme el uzatamayacaktı.

"Girelim." diyip daha fazla beklemenin gereksiz olduğunu düşünüp depoya doğru ilerledim.

İçeri girdiğimde yoğun bir küf kokusu etrafımı sarmıştı. Ekrem sandalyeye bağlı bir şekilde dururken arkasındaki korumaya "Ayıltalım." derken sesim son derece rahattı.

Ben gelene kadar güzel benzetmişlerdi öyle ki yüzünde fazlasıyla açık yarası vardı.

Emir verdiğim adam elindeki kovayla gelip beklemeden Ekrem'in yüzüne doğru suyu boşalttığında çığlık atarak uyanan adamla "Karı gibi bağırma lan alt tarafı tuzlu su." dediğimde odada bulunan korumalardan gülme sesi gelmişti.

Bugün merhamet duygusunu kaybetmiş Aslan Karasinar'la karşı karşıya kalan bu zavallı Ekrem buradan çıktıktan sonra bir daha asla kendine gelemeyecekti.

"Naber Ekrem ?" derken sesim son derece alaylıydı.

Bir sandalye çekip tam karşısına oturduğumda hem acıdan hemde korkudan titredigini görmek içimdeki vahşi tarafıma müthiş bir zevk veriyordu.

"B.ben yaptım s..sen yapma Aslan ailem var benim." diyen adamla daha çok sinirlenme den edemedim.

"Geç buraları Ekrem sen benim ailemi korkuttun ben seni hemen bırakırmıyım sanıyorsun." derken gözlerinin içine bakıyordum.