LAÇİN;ÇAKIR KUŞU

17.Bölüm;Terkedilmiş Kız Çocukları

Keyifli okumalar.

İnsan neden birini kırarken canının acımadığını düşünür ki?Acıması gerekmez mi?Acımasa bile durup düşünmesi gerekmez mi?

Neden böyle oluyordu?Kendi kavgamızda boğulurken, başka birinin kavgasına burnumuzu sokmayı neden kendimize hak biliyorduk?

Cevaplamak istenmeyen her soruyu açığa vurarak yok mu olacaktık?

Ben şimdi burada oturmuş azarı yerken ve istifa mektubumu odamın bir köşesinde hazır bulunurken, diğerlerinin ne yaptığını düşünmek bile istemiyordum.

"Sen temkinsiz iş yapmazdın.Bunun için eğittik biz seni!"yutkundum.Hakkı var mıydı bana böyle bağırmaya?Başıma aşk diye bir belayı vermişken şimdi bana böyle bağırmaya hakkı var mıydı?"Var mı bir çözümün?Ne diyeceksin üstlerine?Habersiz operasyon yapmak ne demek?Sana temkinli ol dedikçe başına buyruk iş yapıyorsun!"

Masaya vurduğu eline karşı ifadesizce yüzüne baktım.Amca dediğim adamın bana oyun oynuyor olmasının kabusu içinde yüzerken beni bu bataklığa kendisinin soktuğunu da fark etsin istedim.Olmadı lakin.O beni canımdan vurmaya devam etti.

"Ölseydin?Birinizin başına bir şey gelmesini de geçtim, ya ölseydin?"

"Eğer istifam onaylanırsa ilk işim o olacak merak etme."dedim ağzımın içinden.Algıladığı gibi durdu."Şimdi de intihar.Babanın emanetine sahip çıkmakta zorlanıyorum artık Lilya.Ahir'in-"

"Amca!"diye yükseldiğimde, aniden ayağa fırlayıp sandalyenin geriye savrulmasına sebep oldum."Bitirdin beni oyunlarınla!Bari bırak babamın yüzüne bakacak cesaretim kalsın."

"Sen hiçbir şeye zorlama-"

"Zorladın.Dayımı takip ederkende, anneme olan aşkını gösterirkende.Ya ablama bunu yapanı bul diye ayaklarına kapandım, ama sen ne yaptın?Beni başka şeylere zorlamaya devam ettin.Annemin babamı seninle aldattığını öğrendim daha bana hala masal okuyorsun!Katil yaptın beni çocuk yaşımda!Beni sen bitirdin.Başıma aşk diye bir belada sardın."

Onun oyunun bir parçası olduğunu bilememiştim.Her şeyi açık açık görebilen ben, bir adamın görevi olduğumu fark edememiştim.

İlk başlarda o kadar çabalamıştı ki konuşabilmek için, ne yalan söyleyeyim etkilenmiştim.Şu siktiri boktan dünyada beni önemseyen bana yalan söylemeyen tek o var sanmıştım.

Öyle değilmiş.

Babası tarafından terk edilmiş kız çocukları gerçek sevgiyi hep yalandan tanıyacakmış.

🌑

(2 SAAT ÖNCE)
(GÖREVDEN 1 SAAT SONRASI)

"Gökberk, bak eğer senden habersiz yapmama kızdıysan, sen time guvenmiyordun ve onların canını tehlikeye atıcak-"Kendi odasına ikimizi birden soktuğunda hızlıca kapıyı kilitledi ve anahtarı masanın üzerine bıraktı.Yüzünde anlam veremediğim bir ifade vardı.

Bir şey söylemek istiyordu ama söyleyeniyor gibiydi.

"Sen iyi misin?"diyebildim kaşlarımı çatarken."Kızgın değil misin?Bağırıp çağırıp küfretmen gereken noktada değil miyiz?"

Sandalyeye oturduğunda, onda ilk defa gördüğüm bir hareketi yapıp yüzünü sıvazladı."Teğmenim, otur."

Gelen emiri ikiletmedim, belli ki anlatacakları vardı ama biraz garipti.Şuan tamda beni öpmesi felan gerekirdi önceki yaptıkları düşünülürse.

"Oyundu."derken sesi yorulmuş gibiydi.Bir o kadar da çaresiz."Ne oyundu?"derken alaya aldım, belki bu basit kelimeye bir anlam yükleyebilirim diye.

"Tüm bu yaşadıklarımız-Siktir, bu kadar zor olacağını düşünmedim."

"Ne zırvalıyorsun sen?"dedim korktuğumun başıma gelmesini geciktirmek adına.

"Time ilk geldiğim günü hatırlıyor musun?"başımı sallayabildim sadece."Ondan iki gün önce masamda yazılı bir emir buldum.Yakup Öz'den gelen."

"Ne görevi?"

"Seni test etme görevi."

"Ne testi?"

"Kafanı dağıtmakla görevlendirildim.Kimsenin suçu yok.Gökçe'nin söylemeye çalıştığı şey buydu.Degre'nin elinden kurtulman planda yoktu.Sana acıdıkları için kurtardılar seni."

"Sen sarhoş musun?Yoksa bu da şaka mı?"

Şaka olduğunu birilerinin yüzüme bağırması lazımdı.

"Gökçe sana acıdı, onlar bu plana dahil değildi aslında.Ablanın sana mesaj atıp eve çağırması, o gün orada uyuyakalan, ondan önce yüzbaşı Sinan'ın sana yaptıkları...Hangimize aşık olursan plan ondan ilerleyecekti.Seni ikimizden biriyle evlendirip-"

Suratına öyle bir yumruk attım ki geriye sendeledi ve patlayan dudağını silmek zorunda kaldı.

Gerçekten kendimle o gün tanıştım.Mahvettikleri benle o gün tanıştım.Yüzleşmek zorunda olduğum bütün her şeyle bu akşam tanıştım.

Ve ben ilk defa ölümümü planladım.

🖤

"İstifanı onayladım."dedi Özcan albay yüzüme bakmazken.Onun da planın içinde olduğunu anlamak için artık bir göz bile gerekmiyordu.Amaçlarının en başından beri benim ölümüm olduğu ise bildiğim tüm yasalara aykırıydı.

Annem ölmemi isterken haklıymış aslında.Nilüfer Leyla Karan'a ilk defa katıldığım bir konuydu bu.

Elime bir dosya tutuşturuldu ve hemen yandaki deri koltuklarda oturan yüzbaşı Sinan Türkoğlu'nun suratına bile bakmadan kapıyı çarparak çıktım odadan.

Timin yüzüne bakacak cesaretim bile yoktu.İlk işim burayı terk edip gitmekti.

Çünkü sığamıyordum.Hiçbir yere sığmıyordum.Ben bitmiştim.

Ben artık yoktum.

Ablama ulaşamıyordum.Gökçe'yi göremiyordum, Atilla zaten göreve gitmişti.Gökberk ise o konuşmadan sonra eski görev yerine geri dönmüştü.

Adını bile anmak istemiyordum.

Bu görevi ona verenlerinde öyle.

Degre Porgan'ada ne olacağı umurumda bile değildi.

Uğruna savaştığım her şeyi darmadağın eden tek bir kelimeyi bile basit görüyordum bir aralar.

Şimdi beni arayacak tek bir kişi bile kalmamıştı etrafımda.

Bir daha telefonum asla çalmayacaktı.

______________________________________

Finali kesik kesik okuduğunuzu anlatmama gerek yok sanırım.

Artık finaldeyiz ve kimsemiz kalmadı.