LAÇİN;ÇAKIR KUŞU

7.Bölüm; Aykırı Davranışlar

Keyifli okumalar!

(Yorum yapmayı unutmayalım)

Başarılı hayatlar disiplinden ibarettir derler, haklılar.Ama unuttukları birşey var;

Gençlik.

Başarı sadece o konuya çalışmak değil, özgün düşünce yapısında gençliğini yaşayıp aynı zamanda gelecek planı yapıp çalışmaktır.Aynı anda yürümeyen işlerin başı sanılsada değil,hayat size iki işi yapmayı birden öğretebilir.

Bana saygıyı öğrettiler.İlk adımım hep buydu,bahsedilmeyen ilk kelimem buydu.Ben buydum.

Hep aykırı davrandım.Durgunlaşmadım,durulmadım,durmak istemedim.

Kavram bana tersti, tıpkı karşımdaki adamın bakışlarının bana ters olduğu gibi.

İnkar vardı gözlerinde,ihtimaller vardı...Gözlerinde en güzel hissettiren,ama en yanlış duygular vardı.

Omuzlarıma dokunmadı,bu sefer göz temasını kesmeden elime uzandı.Sıkı sıkıya tuttuğu elim,soğuk elinin içine hapis oldu.Kendiyle beraber benide ilerletmeye başladığında,ona uydum.Zorluk çıkarmak bu kararlılığının altında yük olurdu.

Kapının önüne geldiğimizde durdu.Derin bir nefes verdi.

"Bak Yosun,ne istediğini bilmiyorum ama onu istemediğine adım kadar eminim.Sadece kendine gelmeni ve karşı çıkmanı istiyorum."Elinin içindeki elini gösterdi.

"Sana emanet,ister sık ister kır ama kendin ol.Bize sen lazımsın Laçin.Aykırı davran,seni sokmaya çalıştıkları kalıba sığma.Sen istersen herşey olur,iste Laçin."

"Elin benimle..."diye mırıldandım sessizce."Sen benimlesin..."Yüzünü can yakan bir gülümseme kapladı."Evet güzelim,elim seninle.Ben seninleyim."

Kapıya döndüğümde derin bir nefes aldım,çaldım.Komutla girdim.Şaşkın bakışlar ilk önce ellerimizi buldu.Yakup amca,sessiz bir nefes verip yutkunmaya çalıştı.

"Beni koruyacak birini istediniz,seçtiğiniz bir yüzbaşı olabilir ama ben,beni koruyacak kişinin o olmadığını biliyorum..."dedim sonrada bir nefes bıraktım,odanın sisli havasına.

"Yakup amca,bunu sana karşı ilk inkarım olarak farz etmeni istiyorum.Ben bu adamı,kalbimin bir köşesine yazdım en başında.Senin demenle ben şansımı son kez kullandım."

💍

Ben hayatın hep kaybeden ve itaat eden kısmıyla büyüdüm ve şimdi bir adamın demesiyle o taraftan,bu tarafa geçen bir köprü inşââ ettim.Ben Lilya Laçin.

Odadaki derin sessizliğe rağmen,kimse gergin değildi.Ne olduğunu anlamaz bakışlara maruz kalmak bünyemi kötü etkiliyordu, çünkü onlara dayımla ilgili tek bir açıklama dahil yapmak istemiyordum.Elbette bu evliliğin neden olduğunu sorgulayacaklardı ama içimden bir ses bu düşüncelerin hiç bana yansımadan sevgili komutanım tarafından geri çevrileceği yönündeydi.Doğruydu, bakışlarından anlaşılıyordu.