LAÇİN;ÇAKIR KUŞU

FİNAL;Kalan Tek İntihar.

Keyifli okumalar.

Anahtarı deliğine soktuğumda, artık evde beni karşılayan kimse kalmamıştı.

Odama çıktığımda tek başımaydım.

Işıkları bile açmamıştım.

Furkan'ın gelmesine iki saat vardı, sadece bir şeyleri öğrenmek istediğini söylemişti ama ben cesedimi bulacak birileri olsun, bu evde öylece çürüyüp gitmesin istiyordum.

Kilitli kasadan babamın silahını aldığımda evdeki dolu şarjörüde alıp yatağımın yanına çöktüm.

Daha önce bileklerimi kesmek istemiştim, elime bıçağı alıp öylece beklemiş sonrada yakalanırım korkusuyla yatağımın altına fırlatmıştım, işte tamda burada oturuyordum yine.

Titreyen nefesimi bıraktığım gibi, hıçkırıklar döküldü dilimden.Yorulmuş, çaresiz, sessiz bir kız çocuğu gelip okşadı başımı.

Onunla yüzleşebilseydim eğer ona söyleyebileceğim pekte bir şeyim yoktu.Benim kendime bile söyleyebileceğim tek bir sözüm yoktu.

Ama yinede ayağa kalktım.Yıllardır biriktirdiğim kaset kutumun hemen yanında bir kamera bulunuyordu, onu yıllar sonra çalıştırdım ve kayıt tuşuna son kez baktım.

O kayıt sesini duyar duymaz hıçkırıklara boğulacağımı bilemedim.Olduğum yerde tüm vücudum titredi.

Sonra ise dudaklarımdan kahkahalar döküldü.

"Ben Lilya Laçin.Ahir Laçin'in kızı, Lilya Laçin.Söyleyebilecek iki çift lafım olsun isterdim ama bana öyle bir oyun oynadılar ki, herkesten üstün sandığım zihnim yanıldı hatta yanılamadı bile."

Durdum.Kırmızı gözlerimi yandaki aynaya çevirdim, ilk defa kelimelerimi kontrol etmedim çünkü konuştuklarımdan utanacak biri bırakıyordum gerimde.

"Ben Ailende ne görürsen onu yaşarsın masalını yalan sandım, diğer tüm masallar gibi ama babamın nasıl kafası kesildiyse benimde anlamı bir kurşun delecek birazdan.Etrafımdaki herkes yalan yanlış bir dünya kurdu bana, oyuncak bir bebekmişim gibi her gün farklı bir dünyada yaşadım.En güzel zaman sandıklarım en çirkin zamanlarım oluverdi bir anda ve gerimde yüzleşebileceğim kimse kalmadı.Bana bunu yapanlar hala işine devam ediyor, hayatları devam edecek ama ben bu siktiri boktan dünyaya denek olmak için gelmedim.Sınavım vardı ama ben çalışmadan girecek biride değildim.Kaldırımlar arasında ezilecek biride değildim."

Kafamı tekrar kameraya çevirdim."İki çift laftan daha fazlası varmış aslında.Küçükken gelsin diye beklediğim babamın cesedi geldiğinde, başı geldiğinde canım bu kadar yanmamıştı.Defalarca yok edildim aslında, evet hayatınızda hiç bu kadar dağınık konular anlatan birisi duymamışsınızdır."

Güldüm kendi kendime ve silaha takacağım şarjördeki yirmi mermiyi boşaltmaya başlarken tekrar konuştum.

"İntiharlarda oyunlarda basit gelir yaşamayana.O yüzden aslında yaşamak istemiyorum.Beni affetmeyecek kim varsa affetmesin.Çünkü o kadar tükendim ki ezdiğiniz birinin sizden af beklemesini bekleyebileceğinizi bile hesaba katmadım."

Silahta tek bir kurşun kaldığında,"bu şarjörü en son sen doldurmuştun baba.Şimdi yanına geliyorum."

Kafamı dikleştirdim.Omuzlarımı da öyle.

"Bu kısa ömrüme bırakacağım son cümlem şu olsun o zaman;ben Lilya Laçin.Ölmek için doğduğumu bana annem öğretti."

Bir kurşun alnımı delip geçti.

Bu da benim son intiharımdı.

____________________________________

Neden böyle bitti bende bilmiyorum ama final yapmaya karar verdiğim günün gecesi rüyamda Lilya gerçekten intihar ediyordu.

Zaten bir çoğunuz final istiyordu o yüzden çok takılmazsınız diye düşünüyorum.

Bu kitaba bırakacağım son cümlelerimde bunlar olsun.

Unutmayın birileri ölmeli ki diğerleri mutlu kalabilsin.

Furkan gelip cesedi buldu ama Lilya'nın bir mezarı olduğu gece Degre o mezarı yaktı arkadaşlar.Gökberk Cengiz cenazeye gelmedi, hatta Lilya'nın öldüğünden bile haberi yok.

Timdeki herkes mutlu.Herkes istediği hayatı yaşıyor ve bir daha dağılmadılar.

Gökberk Cengiz yüzbaşı olduktan iki gün sonra şehit düştü.

Her şey istediğimiz gibi gitseydi de yine eskisi gibi olanazlardı.

Artık hepsinin bir geleceği var ama Lilya Laçin'in zaten kimsesi yoktu.

Bu da bizim finalimiz:)))

Sizi seviyorum.Beni her ne kadar sevmesenizde.