උඹට ෆයිනල් එකක් දින්නොත් මාස දෙක තුනක් සීන් එකෙන් අයින් වෙලා ඉන්න මාරලයක් සෙට් වෙනවා නේ පුරුද්දට වගේ"
"එච්චර කල් ඉන්න ඕනේ නෑ"
"ඇයි උඹ දොස්තරද?"
"ඔව් ඔව් සුද්දා ඈ. අපේ පැත්තේ ආච්චි කෙනෙක් ඔය වගේම ලෙඩ වෙලා උණ හැදිලා මළා. මේවා ලේසි පාසු ලෙඩ නෙමෙයි.අඩෝ නිම්නයා ඔය ටීවි ඒක දාපන්කෝ නිකන් තියෙන එකේ"
"අද හවස ගෙදර යන්න පුළුවන් කිව්වා උදේ ඇහුවම"
"අනේ උඹ මූ කියන ඒවා ගණන් ගන්නෙපා බං. උඹට හොඳයි කිව්වා දැන් ගොඩක් දුරට. අපි ඩොක්ටර් ගෙන් ඇහුව"
බ්‍රයන් සැනසුම් සුසුමක් පිට කළේ හොස්පිටල් එකෙන් ගෙදර යන්නේ කවදද කියලා ඇඟිලි ගැන ගැන ඉඳලා දැන් ගෙදර යන්න පුළුවන් කියලා ඩොක්ටර් කියපු එකේ සතුට මතක් වෙලා.
"කොහොමත් උඹ දැන්ම මැරෙන්න එපා මන් නම් කියන්නේ"
"එපාද?"
"එපා බං. ඒ ලෙවල් ඉවර වෙලා අපි යමු ආයේ ලංකාව වටේම. ඊට පස්සේ අව්ලක් නෑ. නැත්නම් උඹ ලංකාවට ඇවිත් ඒ ලෙවල් කර කර ඉඳලා ඩෙංගු හැදිලා මැරිලා ගියා කිව්වම ලැජ්ජයි නේ"
"ඇත්තටම යනවද?"
"යමු. මූත් පවුලක් පන්සලක් වෙන්න කලින් යමු ඈ"
තරුෂ කිව්වේ කලණ දිහාට අතක් දික් කරලා. එක්කෝ තරුෂට කලණ එන්ගේජ් වෙන එක ගැන ගානක් තිබ්බේ නෑ. එහෙම නැත්නම් ඒ ගැන ගානක් නෑ වගේ එයා ඉන්නවා. දෙකේ වෙනස අඳුනගන්න බ්‍රයන් ට පුළුවන්කමක් තිබ්බෙත් නැහැ.
"මේ....මම සීරියස් දෙයක් කිව්වොත් උඹ සීරියස් විදියට ඒක අහනවද?"
"උඹ කොච්චර සීරියස් දෙයක් කිව්වත් කියන්නේ උඹ නිසා මට හිනා යනවා බං. සොරි"
"උඹට නෙමෙයි හු**. පනින් නැතුව ඉඳපන්"
"හරි කියන්නකෝ"
"මම උඹට කැමති බං"
"අනේ මේ! උඹලා දෙන්නගේ මගුල් දෙකත් මට නිකන් තාම ඔළුවට පොල්ලෙන් ගැහුවා වගේ. ඒ අස්සේ උඹ කුණුහර්ප කියන්නෙපා ඕයි මූටත් ලවු ගගා. බලපන්කෝ කළේ උඹේ ගෑනි.. ගෑනිද මිනිහද? හරි මොකා හරි. මූ හෙන බඩුවක් නේ බලාගෙන ගියාම. මූට උඹත් ඕන සුද්දත් ඕන අර කෝමස් කරන කෑල්ලත් ඕන....අඩෝ ගහන්නෙපා හු**"
