Buldugum yöntem kesinlikle Mustafa benim gercek arkadasim mi ? Degil mi ? Belli edicek. Bende basladim planımi uygulamaya. Mustafa'ya sanki ben psikolojik hastayim ve mutsuzlukdan olebilirim diyecegim. Eger Mustafa gercekden benim icin uzulir, ve elinden geleni yaparsa, gercekden benim gercek dostum oldugunu kanitlayacak ve hic birbirimizden ayrilmayip hrp dosat kalicagiz. Ben bir gun dedim ki "hastahane ye gidicez kusura bakma bugun bulusamayiz, belki geldikden sonra bulusuruz." Oda "tamam kardesim sen git gelince bulusalim hem neyin var neyin yok ogren" dedi. Ben evde sanko hastaneye gitmis gibi mesaj yazdım iyice inandirdim. Vakit geldi indim assagiya bu sefer hep gittigimiz yerleden olan park a gittik. Orda buluştuk ben olan olayi anlattim boyle boyle olmus diye anlattim ve "gercekden ölebilirim" dedim. Mustafa baya uzuldu bana dondu gozlerime bakti o kocaman gozleriyle ve " kardesem merak etme elimden gelen herseyi yapicam ve seni kurtaricam" dedi. Sonra bizim eve geldik. Annem Merve ve babam Bilal evde yoklardi. İkiside avukat oldugu icin pek bos vakitleri yoktu. Ama annem guzel elleriyle yaptigi borekler evdeydi bir guzel yedik sonra assagiya indik. Babamlar gelmis. Mustafa babama hastaligi sormus benden habersiz ben top oynarken. Tabi babamda yazik ne desin? Haberi yok oglunun yalan soyliyerek arkadasini secmeye çalıştığınin. Tabiki Mustafa ogrendi yalan oldugunu. Benimle gorusmeyi birakti ve gercekden bu sefer yalniz kalmistim iste. Sigaralari o kadar cogalttim ki gunde 1 paket iciyordum yalnizlikdan. Mustafa bana cok sinirlenip herkeze bunun psikolojik hastaligi var bu cocuk deli diye anlatmis. Mustafa aslinda boyle birseyi yapmazdi . güvenilir bir insandı, tek Mustafa ya guvenirdim, artik ona da guvenemiyordum. Baska arkadas da bulamadim . sonra kanitlamak icin deli olmadigimi, Mustafalarin evine gittim, acti kapiyi, dışarı davet ettim konusicaz dedim . geldi. Dedimki ben deli değilim doktora gidelim soralim bunlar dogru degil. Dogru olmadigini Mustafa da biliyordu. Ama benim oteki insanlara kanitlamam gereken bisey vardi. Bende eve geldim. Kimligimi aldim. Cok kararli ve kendinden emin bir sekilde evden ciktim. Gittim hastahaneye. Girdim doktorla konusmaya başladık. Doktor kocaman burunlu yasli bir adamdi. Anlamiyorim insanlar nasil bu doktora icinde gelenleri rahatca anlatabiliyor du? Neyse ben anlattim sikintimi dedim böyle boyle. Oda bazi seylerden suphelenip babam ile annemi aradi. Kosa kosa geldiler. Ve aslinda deli oldugumu ve Mustafa diye birinin aslinda hic olmadigi ortaya cikar. Ben bunalara inammayip bagirip cagirdim ve beni kollarimdan baglayip beyaz bi elbise gibi bir seyin icine koyup bagladilar. Sanirim delirmistim ama kendimim deli oldugina inanmiyordim. Ben deli değildim.
Kisacasi : kendi hayalin dahi olsa kimseye güvenme.
