Bullied | R.V.D

017

Pov Rein
Zou Lisa me echt niet willen zien? Ik hoor de bel gaan. De laatste les is eindelijk voorbij. Lisa verdwijnt uit het lokaal. Als ik snel ben haal ik haar misschien nog in. Ik pak m'n tas en haast me het lokaal uit.

Beneden zie ik Lisa staan. Ik verstop me achter de kluisjes. Als ze me ziet is ze meteen weg, dat sowieso. Maar ze is alleen, ik moet met haar praten. Langzaam loop ik naar d'r toe. Ze staat met haar rug naar mij dus ziet ze me nog niet. Ineens zie ik Nils aankomen. Lisa sluit d'r kluisje en loopt met hem weg. Oh godver.. Dit was m'n kans. Ik trap tegen de kluisjes aan. Die Nils laat haar geen seconde alleen. Oh fack! FACK FACK FACK!! Ik voel dat iemand op m'n schouder tikt. Ik draai me om en zie dat het Daan is. 'Waarom ging je nou niet? Dit was je kans!' Ik kijk hem geïrriteerd aan. 'Ik wou wel maar.. Maar ik durfde niet, en Nils kwam er toch al aan'. 'Oeeeeeh Rein is..-' 'Hou je bek Daan'. Ik kijk hem boos aan. Daan glimlacht en loopt weg.

Pov Lisa
'Komt Tessa niet mee?' Ik probeer m'n fiets van het slot te krijgen. 'Nee, die gaat iets met Daan doen ofzo'. De fietssleutel breekt. 'Kutzooi..' 'Wat?' Nils kijkt me lachend aan. 'Ik kan zo niet naar huis he'. 'Spring maar achterop'. Nils fietst snel naar het hek. 'Ja lekker ben jij!' Roep ik lachend. Ik loop naar Nils toe. 'Nou hup ik wil naar huis'. Ik spring bij Nils achterop. Nils fietst snel naar m'n huis.

'Bedaaaaankt voor de lift' roep ik als we bij m'n huis zijn. 'Noproblem'. 'Wil je wat drinken?' 'Ja doe maar cola'. Ik wil de deur openen maar die is al los? Raar.. Voorzichtig open ik de deur en loop naar binnen. 'Het ruikt echt naar kots hier' fluistert Nils. 'Omg m'n moeder!' Ik sla m'n hand voor m'n mond. 'Je moeder?' Ik gooi m'n tas neer en open de kamerdeur. 'Mam...'

Pov Nils
Is dat haar moeder?! 'Mam..' Hoor ik Lisa zuchten. Ze ligt op de grond met d'r ogen dicht. Ze lijkt wel dood. Overal flessen wijn, drank en kots.. Gadver. 'Gaat het wel met d'r?' Vraag ik voorzichtig. Lisa knielt naast d'r neer en pakt d'r pols vast. 'NILS IK VOEL GEEN HARTSLAG!' Gilt Lisa paniekerig. 'Wow Lis even rustig'. De tranen stromen over d'r wangen. 'Ik bel 112'.

****

'Wat moet ik nou zonder m'n moeder?!' Lisa ligt huilend tegen me aan. We zitten bij haar thuis op de bank. 'Ze zullen zo wel bellen en.. Misschien leeft ze nog?' Lisa kijkt me aan. 'Ze heeft zichzelf gewoon in coma gezopen, nee nog erger! Ze gaat dood!' Lisa ziet er zo gebroken uit.. 'Het komt goed, ik help je'. Ineens gaat de telefoon. Snel pakt Lisa 'm op. Ze kijkt me bang aan en neemt op. Ineens stromen de tranen over d'r wangen. 'Omg... Ja.. Bedankt..'. Ze begint nog harder te huilen en legt de telefoon weg. 'Ze.. Ze... Ze...'. Ik trek Lisa tegen me aan. 'Nu ben ik helemaal alleen' zucht ze. 'Niet waar' fluister ik. 'Jawel, niemand houd van me'. M'n hart gaat als een gek tekeer. 'Jawel.. Ik... Ik hou van je' zeg ik bijna onverstaanbaar.

-----
Oke ik schrijf echt slecht