ONE SHOT STORIES (c) LBOS Writers

CAN I HAVE THIS DANCE written by Ian Joseph Barcelon.

CAN I HAVE THIS DANCE?

- story written originally by Ian Joseph Barcelon

writer’s Note : hihihi. first time ko ba ‘tong gumawa nang one-shot love story? well, i hope so. please vote and leave comments after reading! =)))

PLAGIARISM IS NOT A SIN, BUT A CRIME (kaya naman maging orig ha? wag ka kopya > < )

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

“malapit na ang aming JS prom.”

napabuntong hiniga ako nang mabanggit ko iyon saking sarili. nakaupo ako noon sa aking upuan at taimtim na nag iisip. bigla lang kaseng pumasok sa isip ko yung nalalapit namaing – JS PROM ^___^

ako nga pala si mizuki san. isang third year highschool student. simple lang naman akong tao, walang arte. sabi nga nila magsuot naman daw ako nang mga gowns o princess dress, but preferred ko padin shempre ang aking nakasanayan. they call me shy type nerdy “TSHIRT GIRL”

wala naman akong nagawa, yun na kasi ang nakasanayan ko eh. nakatira lang din ako sa simpleng bahay, sa simpleng tahanan, at kasama sa simpeng pamilya. masasabi kong isa akong tahimik at mapagobserbang tao. hilig ko ang pagbabasa, hilig ko ang pagsusulat – sabi nga nila ang WEIRD ko daw eh. pero I don’t mind them kasi gusto ko ‘to eh.

dako naman tayo sa lovelife ko, haha. wala pa naman akong naging boyfriend, o what. basta di ako nagkaroon ng bf or whatsoever. sabi nila maganda naman ako, saka bakit daw ayaw kong payagan yung mga nanliligaw sakin? I’ll just smile gently to them nalang dahil ayoko itong sagutin. oo, marami na ngang sumubok na patibukin ang puso ko, but still isa lang ang laman nito at siya yung taong nag patibok nito. siya yung taong nagpapangiti, nagpapatanggal nang pagod , siya rin yung taong gusto kong mahalin. pero hanggang CRUSH lang ako sakaniya, di naman kasi niya ako napapansin. -____-

siya si Ethan Ford. di ko alam kung bakit na fall-in-love ako sakaniya. basta ang alam ko lang nung forst time na makita ko siya, nasabi ko na lang na “SIYA ANG TAONG NAGPATIBOK NITO.”

pasulyap sulyap, patingin tingin lang ang kaya kong gawin. ayaw ‘kong lapitan siya. NAHIHIYA KASE AKO. ^^

“Mizuki!”

nagulat nalang ako nang isang boses ang tumawag sakin. napalingon ako. nakita ko si Ethan, huh? si Ethan?

inayos ko pa yung salamin ko. ah oo siya nga.

“bakit?”

hindi ko pa naman siya masyadong kilala, pero nagkasama na din kami nung campus journal. we’ve been friends, I mean nagkakilala lang pala kami. shempre nakakahiya padin noh? lalo na’t crush mo pa ang susundo sayo sa room.

“huh?!”

nagulat ako, ako nalang pala yung tao sa room. teka nasan sila?

nakita kong nakatitig lang sakin si Ethan habang nakasandal sa Pinto.

“m-may.....p-problema....b-ba?”

nautal kong sagot. grabeehhh naginig yung tuhod ko ‘nun. shhhhh > < di pa kase ako sanay na kausapin ang taong crush ko lalo na’t .... iihhhh. BASTA!

NGUMITI MUNA SIYA SAKIN.

“ang cute naman ng eyeglasses mo.”

umupo siya sa pinakamalapit na upuan at parang timang padin na nakatingin sakin.

ano bang problema nito? makatitig nakakatunaw.

“kuya, wag ka naman tumingin nang ganyan, naiilang lang po kase ako....”