SADECE BİR ŞAKA

11.BÖLÜM

Multi : CAN VE GÜLÜŞÜ :*

Merhaba , ben geldim. Ama fazla neşeli gelmedim:( yorumlar ve oylar çok az.

Daha önceden de dediğim gibi oylar ve yorumlar az olunca yazma isteğim azalıyor. Hikayemin sevilmediğini düşünüyorum. Lütfen bana yardımcı olun.

**************************

Peşimde ki psikopat tam karsimdaydi. Korkmam normal değil mi ? Hızlı adımlarla tuvalete tekrar girdim ve bir çözüm bulmaya çalıştım. Eğer beni görürse ne yapacağı hakkında en ufak bir fikrim bile yok. Tam 2 yıldır peşimde olan birinin bana yapacaklarını düşünemiyorum bile.

Çantam da masada kaldı. Hangi kız tuvalete giderken çantasını masa da bırakır ki , Ah tabi BEN!

aklıma gelen ilk şeyi yapmaya karar verdim. Hızlıca Can'ın yanına gittim. Görünmemeye çalışarak çantami ve hırkamı aldım "gidiyoruz" koşar adımlarla kütüphane kapısından çıktım. Arkama baktığımda Can'ın da yavaş adımlarla geldiğini gördüm. Korkutucu gözlerle bana doğru geliyordu. Bağırarak

"BENİ ORADAN APAR TOPAR CIKARTMANIN SEBEBİNİ 1 DAKIKA İÇİNDE AÇIKLIYORSUN.!!"

Onun bu bagrisina karşılık benim sesim korkutan çok kısık çıkmıştı. Ama neden bu kadar kızdığïnı anlamadım. Alt tarafı kütüphaneden çıktık.

"Çıkmamız gerekti o yüzden. Hem bu kadar bagirmana gerek yok. "

"Tamam sakinim. ANLAT! "

"Ya ama hem sakinim diyosun sonra tekrar bagriyosun. "

"Anlat dedim.

Can'a anlatmalımıyım. Daha 1 haftadır tanıdığım bir çocuğa önemli bir şeyi anlatamam.

"Anlatacak bir şey yok. Sadece öyle gerekti. "

"Demek öyle gerekti. O zman yürü içeri giriyoruz. Ben işimi yarım bırakmayı sevmem. "

İçeri tekrar giremem. Eğer beni görürse bana ne yapacağı hakkında en ufak bir bilgim yok.
Can ' ı içeri girmememiz için ikna etmem lazım ki bu baya zor olacak.

"Can ne olur başka kütüphaneye gidelim. Ben oraya giremem."

"Kendi isteginle mi geliyorsun yoksa sana yardım edeyim mi?"

"Ya Can neden anlamiyorsun. Ben oraya giremem. "

"Peki bunu sen istedin."

Can beni omzuna atmasiyla tiz bir çığlık attım. Beni bırakması için sırtına yumruk vuruyorum öküz etkilenmiyor bile. Hayır yani nasıl bir bünye varsa oğlan da benim elim acıdı , onun sırtı acimadi Maşşallah. Artık pes edip sırtına vurmayı bıraktım. Zaten içeri girmiştik.

Bizim oturduğumuz salona girip beni sandalyeye attı. Yanlış duymadınız resmen ATTI. Popom acıdı be! Etrafıma bakındım Emrah'ı goremeyince öyle bir rahatladım ki anlatamam. Can bana hâlâ çok kızgın bakıyordu. Bu kızgın ortamı atmak için güler yüzle döndüm ve konuşmaya çalıştım. Bak çalıştım diyorum çünkü öyle sinirliydi ki anlatamam.

"Ee Can nasıl gidiyo. "

Nasıl gidiyo ne ya valla malım. Yok salağım. Ne diyom be , ben bir kere HARİKAYIM.

Off korkudan aklımı kaçırdım.

"Mira , Mira kime diyorum ben."

"Ha...duymadım pardon. Ne diyordun. "

"Sen de şurda ki rafları ara belki işimize yarayan birkaç kitap bulursun da işe yararsın. "

"NE! BİR İŞE Mİ YARARIM. YA GERİZEKALI BENİM PARMAKLARIM KOPSUN YAZI YAZMAKTAN SEN BANA NE DIYORSUN. "
Sanırım sesimi biraz fazla yukselttim kütüphanedeki çoğu kişi dönüp bana katil bakışı attılar. Özür diledim ve tekrar Can'a döndüm. O da benim bu hâlime güluyodu. Ama yerim ben bu çocuğu Ayy tipe bak yaa çok tat- ne diyon Mira kendine gel o çocuk uyuzun teki.

Isimiz bitince Can beni evime bıraktı. Olanları Selin 'e telefonda anlattım. Saate baktığımda 22:50
Olduğunu gördüm. Hemen pijamalarımi giyip  yattım ve bugün olanları düşündüm.

ARKADAŞLAR BÖLÜM BİRAZ GECIKTI. HEM YAPACAK BIR ŞEY BULAMADIM HEM DE USENDIM.

Oy ve yorumlarınızı lütfen eksik etmeyin :* :*