aslında anlamıyordum bu durumu.neden böyle olmuştu ki neden işinden çıkmak zorunda kalmıştım. Buna bi anlam veremiyordum.Bunu anlamanın tek bi yolu vardı o da babama sormak.Babamın bana bi sebeb göstermesi gerekiyordu bu konuda.yoksa içim rahat etmicekti .Bu durumu açıklığa kavuşturabilmek için hemen babamın yanına gittim. babası dışarda oturmuş çayını yudumluyordu.beni öyle düşünceli görünce şaşırdı.sonrada "hayırdır Yağmur çok düşünceli gözüküyosun ne oldu kızım "dedi. Ben de "evet baba biraz düşünceliyim. Nedenini merak ediyor musun peki? " babam "evet kızım ne oldu söylesene" biraz kızgındım babama çünkü benim hayatıma müdahale ediyor ve bi açıklama yapmıyordu bana. bunu hazmedemiyordum. Sonra babama dönüp "neden beni İnci ablanın yanından çıkardın. Sence benim de bilmem gerekmiyo mu nedenini?" babam anlamıştı neden düşünceli olduğumu.sonra da bana dönerek " haklısın kızım kusuruma bakma.sana söylemeliydim hata yaptım affet.Herşeyi senin iyiliğin için yaptım.İnci denen kadın sizin sigortalarınızı düzenli yatırmıyordu. Sana verdiği para da çok azdı.Sen şimdi bana kızıyorsundur beni neden İnci ablanın yanından çıkardı diye.aslında mantıklı düşünürsen bana hak vereceksin. Hatta seni onun yanından kurtardım diye bana teşekkür etmen gerekir kızım.hiçbir şey göründüğü gibi değil Yağmurcum.bazı şeyler güzel gelir bize neticesi kötüdür.bazı şeylerse kötü görünürken iyidir.evet Yağmurcum senin başına gelen şeyde iyi gözüktü önce sana.öyleki sen onu hayatının bi parçası haline getirdin.çünkü bilemezdin ,sen sadece güzelliğe aldandın kızım.Neticesinin kötü olacağı aklına bile gelmedi". babamın dediklerini can kulağıyla dinliyordum.haklıydı babam.onu şimdi anlıyordum.keşke başta söyleselerdi bana. Yanımda duran babama döndüm e ne olcak şimdi baba dedim." bi şey olmayacak kızım sen iyi bi iş bulana kadar evde kalacaksın.hem dinlenmiş olursun hem de kafamı toplarsın. Hem senin için de bi değişiklik olur." dedi babam.Bende " iyi peki dediğin gibi olsun babacım madem öyle istiyorsun öyle olsun o zaman. "
Gerçekten de kafamı toplamaya ihtiyacım vardı.zaten zor günler geçirmiştim iyi hissetmiyordum kendimi bi de en çok sevdiğim ve güvendiğim insan beni hayal kırıklığına uğratmıştı.üzgündüm canı yanıyordu.kabullenemiyordum bu durumu ama gerçekti bunlar.babamın anlattığı her şey doğruydu.ne yaparsak yapalım giden şeyler geri gelmiyordu.kendimi boşa üzmek istemiyordum artık.Herşeye rağmen yoluna devam edecektim. Ne olursa olsun artık İnci ablasını düşünmeyecektim.İnci ablamdan geriye sadece o güzel hatıralar kalacaktı. Onu öyle hatırlamak istiyordum ve ilk defa bi şeyin farkına varmıştım. Hayatta kimse vazgeçilmez değildi. gün gelir o olmazsa olmaz dediklerimizden ayrılmak zorunda kalırdık bi şekilde ve o zaman anlardık ki kimse olmazsa olmaz değildir .herkesin bi sonu vardır.....
