GERİ DÖNÜŞ SEN( Tamamlandı)

37.BÖLÜM-ALAZ GİT!

Hatırlatma...

Filmin yarılarına doğru telefon sesi ile filmi durdurdum.Alaz'ın telefonu çalıyordu.Uyanmadan yetişirsem kapatabilirdim.Sessizce yukarı koşup merdivenleri çıktım.Tam odamın önüne geldigimde Alaz'ın konuşması kulağıma geldi.

-"Kıydık sayılır"

-"..."

-"Orası biraz karışık.Nikah gercek degildi"

-"..."

-"Hayır her şey benim ayarlamamdı."

"..."

-"Nikah memuru bizim üniversiteden Kemal yok mu oydu işte."

Duyduklarım ile kalbime ağır birşeyler otururken ayakta dikilip kalmıştım.Bacaklarım son direncini yaşarken gözümden akan yaşı sessizce sildim.Neden yapmıştı böyle bir şeyi?Babam haklı mıydı yani? Gerçekten benimle oynuyor olamazdı değil mi?

........

Sesimi çıkarmadan arkası dönük telefonla konuşan adama baktım.Güvenmiştim ben,bir hafta sadece bir haftada sevgisine inanmıştım.Gercekten hayallerimle oynamış olamazdı.Belki de şakadır.Eğer şaka değilse kaldırmaz bunu yaralı kalbim.O onarmıştı yaralı yanımı,o yıkmazdı değil mi? Başıma vuran ağrıya aldırış etmeden ayakta dikilmeye devam ettim.Gözümden boşanan yaşları zerre umursamıyordum.Benim kalbim ağlıyordu.Varsın gözlerim ağlasın ne yazardı ki?

Kapının pervazından ayrılıp odaya girdim.Adımlarım geri geri gitse de kulaklarım sadece şaka olduğunu duymak istiyordu.Sadece şaka...

-"Alaz..."

Elindeki telefonu yatağımın üzerine bırakıp bana döndü.Gözleri yüzümü tararken yaşların izini görmesiyle kaşlarını çattı.Duyduğumu anlamamıştı.Arkadaşına yaptığı iğrençliği anlatırken beni hiç düşünmemişti.

-"Güzelim neden ağlıyorsun?"

Geniş elleri yüzüme uzanırken geri cekildim.

-"Dokunma bana." Sakinliğim gelecek fırtınanın tellalıydı.O biçimli kaşları daha fazla catılırken uzanıp ellerimle düzeltmek istedim.Sen hiç öfkelenme demek istedim.Sen hiç üzülme,sen hiç yaralanma demek istedim ama "nikah gerçek değildi" diye kulaklarımda çınlayan ses ellerimi,dilimi tutuyordu.

-"Kamelya sen iyi misin?"

-"Duydum..."

-"Neyi?"

-"Yaptığın alçaklığı" Elleri şakaklarını buldu.Ovalamaya başladı.Parmak uçları beyazlaşmaya yüz tutarken ağzından itiraz nidaları döküldü.

-"Ne..Ne yapmışım ben?"

-"Hayallerimle oynadın.Sen bir kızın hayalleri ile oynadın." Hala sakinligimi korurken içimde biriken öfke ciğerlerimde hayat buluyordu.Tam gögüs kafesimin ortasında birşeyler yanıyordu.

-"Eliz'im tamam bak nikah gerçek değildi ama-"

-"Ne ama ne?"

-"Lanet olsun sadece süpriz yapacaktım"

-"NE SÜPRİZİ ? SENİNLE EVLENMEDİK DİYE BANA SÜPRİZ Mİ YAPACAKTIN?"

Boğazım yırtılırcasına bağırdığımda bir adım geri gitti.Süprizmiş?

-"Bak Eliz sakin ol.Nikahı burada yani Bursa 'da kıyacağız."

-"Kıyacağız öyle mi? KİMİNLE KIYACAKSIN?"