Przeznaczeni

3

Cyntia w szkole cały czas myślała o tajemniczym chłopaku, przez co nie mogła skupić się na nauce. Skupiała całą swoją uwagę, na mężczyźnie, myślała o nim na każdej lekcji i przerwie. Na lekcji fizyki wybiegła do toalety, nie tłumacząc się nauczycielce, po czym zamknęła się w kabinie i próbowała walczyć z napadem paniki, już w klasie robiło jej się słabo i ciemno przed oczami, ledwo dobiegła do łazienki. Usiadła po czym nakryła się rękami, miedzy szeptami w jej głowie, szepczącymi jej, że musi wyjść i uciec z tego miasteczka, słyszała dobijającą się przewodniczącą klasy do drzwi od kabiny. Kołysała się w przód i w tył, w przód i w tył, płacząc. Po dłuższej chwili szepty ustały, tak samo jak przewodnicząca. Nie słyszała już nic, wstała powoli, obraz miała rozmazany, ale gdy już wstała, zjechała na podłogę opierając się o ścianę. Posiedziała tak przez chwilę, a gdy się jej polepszyło, wyszła z kabiny, naprzeciwko niej stała przewodnicząca, patrząca się w jej stronę, ale nie na nią, próbowała z nią rozmawiać, ale ona nie reagowała, stała tylko i co jakiś czas zmieniała nogę, na której się opierała. Wszechobecna cisza była przerażająca, nie było słychać nawet tykania zegara. Cyntia kierowała się ku klasie, gdy lekcja się najwyraźniej skończyła, bo wszyscy zaczęli wychodzić z klas. Cisza nadal była przerażająca, widziała biegnących kolegów, krzyczących coś do siebie, ale niczego nie słyszała, przechodząc koło klasy informatycznej zauważyła kątem oka, wysokiego, szczupłego lecz dobrze zbudowanego blondyna. Słyszała jego kroki, jego oddech, i bicie serca. To był impuls, w ostatniej chwili złapała koniec jego białej, lekko rozpiętej koszuli, a on na chwilę stracił równowagę zmuszając się do podparcia Cyntią. Wyszarpnął się szybko, odpychając ją lekko w stronę schodów, po czym poszedł dalej w swoją stronę. Możliwe, że się przesłyszała, ale jego serce w chwili gdy go złapała, na chwilę przyśpieszyło. Gdy zniknął jej z pola widzenia, usłyszała głośny, tępy pisk a upadając straciła przytomność.