Przeznaczeni

1

W pokoju panowała ciemność, a w powietrzu unosiła się woń krwi. Gdy Amadeusz wszedł do pomieszczenia , w kącie zobaczył jasno-czerwone ślepia, jego oczy powędrowały ku górze, a to, co tam zobaczył, nigdy nie wyleciało mu z pamięci.

Cyntia jak zwykle po szkole przyszła do miejskiej biblioteki, żeby wypożyczyć kolejną książkę, została tam trochę. Przy wybieraniu ma zawsze największy problem, przeczytała już dużą większość książek z biblioteki, ale nadal miała duży wybór, zbyt duży jak na nią. Dzisiaj jednak było trochę inaczej, gdy stała przy półce z książkami fantasy, podszedł do niej wysoki brunet o ciemno-zielonych oczach. Wskazał na jedną z książek i wyszeptał ,,polecam tą", po czym odszedł, nie oglądając się za siebie. Zaciekawiona Cyntia oczywiście wypożyczyła wskazaną przez mężczyznę książkę, a zaraz po tym jak wyszła z biblioteki, zorientowała się, że w książkę jest włożony kawałek kartki, ale postanowiła, że zaglądnie tam dopiero, gdy wróci do domu i upora się ze wszystkimi obowiązkami. Z reguły jest spokojna i opanowana, ale czasami miewa napady agresji, najczęściej gdy jest już sama wieczorem w pokoju. Kiedyś jednak gdy była w podstawówce, przy jednym z takich napadów uderzyła swoją kuzynkę i od tamtego czasu wyładowuje swoją agresję wieczorami lub rano. Mieszka w małym miasteczku położonym w pobliżu gór, wychowuje ją babcia, swoich rodziców nigdy nie było jej dane poznać. Nigdy nie była lubiana, nie, nie, to złe określenie-nigdy nie lubiła być w centrum uwagi, zajmowała się szkołą i nie zwracała uwagi na rówieśników. Zawsze uważała, że tylko by jej przeszkadzali, poza tym nienawidziła ludzi z tego miasteczka, nie wiedziała czemu, ale czuła do nich obrzydzenie. Mimo tego miała powodzenie u chłopców, nie jeden już poleciał na jej duże zielono-niebieskie oczy i nienaturalnie jasne blond włosy. Żebyście mnie źle nie zrozumieli, nie były farbowane, ani rozjaśniane, miała takie odkąd pamięta, ale bez wątpienia były zadziwiająco jasne. Do tego jeszcze jasna, nieskazitelna cera i jasno-różowe rumieńce. Odmówiła każdemu, po jakimś czasie była omijana szerokim łukiem przez wszystkich chłopców ze szkoły.