Tο σκοτεινο μου φυλαχτο

part 25

Harry's pov

H: Το είχα πάρει απόφαση, ήταν η κατάλληλη στιγμή. Είχα μαζέψει όλο μου το κουράγιο και το θάρρος και ήμουν έτοιμος να τον αντιμετωπίσω. Δεν άντεχα αλλο την 'τυρρανια' και τον αυταρχισμο του Max καθώς και τα εκδικητικα και άρρωστα σχέδια που είχε για κάποιους εχθρούς τους. Ήταν πια ο καιρός να γίνω αυτονομος και να αντιμετωπίσω με τις δικές μου μεθόδους όποιον σταθεί στον δρόμο μου. Είχα κατέβει από το αμάξι μου με κατεύθυνση το μερος της συνάντησης που είχα κλείσει με τον Max όταν κάποιος κυριολεκτικά στάθηκε εμπόδιο στο δρόμο μου. Εκνευρίστηκα αμέσως και ετοιμαστηκα να αντικρίσω και ομολογουμενος να βρίσω το απρόσεκτο αυτό άτομο. Μα οταν κοιταξα προς το μερος του αντικρισα εκεινη... Μου ζητησε συγνωμη και επεμενε να παμε για καφε ετσι εγκατελειψα το σχεδιο μου προσωρινα και πηγα μαζι της.

Την σκεφτομουν ολη μερα και το επομενο βραδυ συναντηθηκαμε ''τυχαια'' σε ενα μπαρ. Μετα απο αυτο αρχισαμε να βγαινουμε κανονικα και η ιδεα να φυγω απο τον Max ειχε ξεθυμανει. Εκανα τη δουλεια μου κανονικα οπως πριν, εκεινη δεν ηξερε τιποτα ή τουλαχιστον ετσι νομιζα.

Της ειχα δωσει εκεινο το φυλαχτο ωστε να ειναι ασφαλης, δεν ηταν τιποτα το σπουδαιο απλα ηθελα να ξερω οτι εχει κατι δικο μου. Ημασταν μαζι για αρκετο καιρο, ομως ανα διαστηματα συμπεριφεροταν περιεργα, ειχα καταλαβει οτι κατι γινοταν και προσπαθουσα να μαθω τι.

Εφευγε συχνα μονη της, δεν ηξερα που πηγαινε μια μερα αποφασισα να την ακολουθησω. Ειχε παει στο σπιτι του Max. Εκεινη τη στιγμη πραγματικα δεν ηξερα τι να σκεφτω, ειχα τοσα νευρα, γυρισα στο σπιτι και την περιμενα. Οταν ηρθε την ρωτησα ξεκαθαρα τι εκανε στο σπιτι του και ειχαμε ενα μεγαλο καβγα μετα απο αυτο την εδιωξα, της ειπα δεν θελω να εχω καμια σχεση μαζι της.

Το μονο που σκεφτομουν ηταν οτι με προδωσε, καθομουν μερες και προσπαθουσα να καταλαβω αν πραγματικα με αγαπησε οπως εγω αγαπησα εκεινη ή απλα με κοροϊδευε...

Λιγες μερες μετα θυμαμαι ηταν βραδυ και καθομουν στον καναπε, ειχα να βγω μερες απ' το σπιτι και ηταν τοτε που με πηρε τηλεφωνο. Η πρωτη μου σκεψη ηταν να το αφησω απλα να χτυπαει αλλα.. δεν μπορουσα ακομα νιαζομουν για εκεινη. Το σηκωσα ηταν εκεινη μετα απο αρκετες μερες ξανα ακουγα τη φωνη της, ηταν λαχανιασμενη, ετρεχε. Μου ζητουσε βοηθεια, με χρειαζοταν ,δε της το εκλεισα πηρα το αυτοκινητο μου και ξεκινησα να παω εκει που ηταν.. Ομως καποια στιγμη τσιριξε και φωνεξε το ονομα του, o Max ηταν εκει, αυτον την κινηγουσε. Εκανα οσο πιο γρηγορα μπορουσα αλλα ηταν πλεον αγρα οταν εφτασα, τηε ειδα στο εδαφος νεκρη... δεν μπορουσα να κανω τιποτα αλλο παρα να ξεσπασω. Αληθεια ειχα τοσο μισος, ηθελα απαντησεις αλλα περισσοτερο ηθελα να του σπασω να μουτρα, να τον σκοτωσω αργα και βασανιστικα.