Tο σκοτεινο μου φυλαχτο

part 26

Εβελινς pov

Εχουν περασει περιπου πεντε μηνες και με τον Harry ειμαστε μαζι και πιστευω οτι ειμαι αληθεια ερωτευμενη μαζι του. Οταν ειμαι μαζι του νιωθω αυτο το συναισθημα να δυναμωνει ολο και περισσοτερο και πιστευω οτι και αυτος αισθανεται το ιδιο.

Ομως αυτο που με απασχολει τελευταια ειναι μια σκια.. νομιζω οτι ακομα καποιος μας παρακολουθει, το νιωθω παντου σαν να εχω ενα ζευγαρι ματια κολλημενα πανω μου ολη την ωρα. Αλλα συνηθως λεω στον εαυτο μου οτι ειναι απλα μια εμμονη και οτι δεν υπαρχει τιποτα για να φοβαμαι. Ειχα μιλησει και στον Harry για αυτο το θεμα αλλα προσπαθησε να με καθησυχασει λεγοντας μου οτι ολα ειναι στο μυαλο μου αν και ο ιδιος δε μου φαινοταν πολυ σιγουρος.

Προσπαθω να αποβαλω αυτες τις σκεψεις και να περναω καλα μαζι του. Εχουμε κανει πολλα πραγματα μαζι και η αληθεια ειναι οτι με εχει παει σε μερη τα οποια δεν ηξερα καν οτι υπαρχουν. Αλλα αυτο το συναισθημα, αυτη η φλογα που φουντωνει καθε φορα που βρισκομαι διπλα του εχει λιωσει ολο τον παγω που υπηρχε μεσα μου.

Αυτη τη στιγμη ειμαι στο σπιτι του και καθομαι στο κρεβατι του οσο περιμενω να βγει απ' το μπανιο. Χθες κοιμηθηκα εδω, οπως και πολλα αλλα βραδια. Εχουμε αποκτησει μεγαλη οικειοτητα και αυτο μου αρεσει, εχει ερθει και αυτος να κοιμηθει στο σπιτι μου αλλα η αληθεια ειναι οτι τον περισσοτερο καιρο τον περναω εγω στο δικο του.

Harry's pov

Αυτους τους μηνες που ειμαι μαζι της ειμαι πραγματικα χαρουμενος, νιωθω σαν τιποτα να μην μπορει να μπει αναμεσα μας. Την προσεχω, αληθεια το κανω. Πριν λιγο καιρο μου ειχε αναφερει για καποιον που νομιζει οτι την παρακολουθει και η αληθεια ειναι οτι απο τοτε ειχα τα ματια μου ανοιχτα. Αλλα δεν ειδα κατι περιεργο, μπορει να ηταν απλα κατι της φαντασιας της, ετσι κι αλλιως εχουμε περασει πολλα.

Βγαινω απο το μπανιο τυλιγμενος με μια ασπρη πετσετα η οποια καλυπτει τα απαραιτητα. Πηγαινω στο δωματιο μου οπου εχω αφησει την Εβελιν αλλα δεν ειναι εκει. Φωναζω το ονομα της μερικες φορες αλλα δεν παιρνω απαντηση.

Τι στο καλο εγινε.. αρχιζω να ανησυχω, γιατι εφυγε ετσι χωρις να μου πει τιποτα. Που πηγε? Κοιταω εξω απο το παραθυρο και βλεπω το συννεφιαμενο ουρανο, θα βρεξει.. Καθως ασχημες σκεψεις περνανε απο το μυαλο μου για το τι μπορει να εγινε παρατηρω οτι εχει ξεχασει το κινητο της στο κρεβατι μου. Χωρις δευτερη σκεψη το παιρνω και το ξεκλειδωνω, με βγαζει σε ενα μηνυμα απο αγνωστο αριθμο.