DANGER / KaiSoo

|8. Bölüm|

"Benim adım Kim Kai değil...

...Benim adım Kim Jongin."

Kyungsoo duydukları ile şaşkınlıkla Kai'ye bakarken bir anda kendine gelip onu omuzlarından itti.

"Sen Kim Kai'sin, ailen yok, hiçbir şeyin yok, sen Kim Jongin değilsin!"

Asansör kapısı açıldığında Kyungsoo gitmek için bir adım attığında Kai onu yeniden çekip kollarının arasına aldı ve kendi odasının olduğu kata bastı.

"Bırak beni! Kai bırak dedim!"

Asansörün kapıları yeniden kapanırken Kyungsoo Kai'nin kollarından kurtulmak için çabalıyordu ama başarısız olmuştu. En sonunda pes edip ne yapacağını beklemeye başladı.

Sonunda asansör istedikleri kata geldiğinde Kai Kyungsoo'nun elini yakalayıp asansörden çıkarttı ve kendi odasına götürüp içeri geçti.

"Neden buradayız? İşlerim var benim, saçmalıklarını duymak istemiyorum!"

"Konuşmalıyız Kyungsoo."

Kai ukala, kendini beğenmiş, alaycı ses tonu ile konuşurdu genelde. Ama bu sefer sesi o kadar yumuşak çıkmıştı ki, Kyungsoo onun Kai'nin sesi olmadığını düşünmüştü.

"Peki oturalım o zaman."

İkisi de karşılıklı sandalyelere oturduğunda Kai dudaklarını ısırmış Kyungsoo'yu izliyordu.

"Anlatmayacak mısın Kai?"

Kai derin bir nefes alıp arkasına yaslandı.

Ben dört yaşındayken bir çocuk vardı. Ve bana göre o çocuk çok güzeldi... Diğer çocuklar dayak yediğim için morarmış suratımı gördüklerinde benden korkup kaçarlardı ama o çocuk hiç korkak olmadı. Her zaman elimden tutup destek oldu. Beni evine çağırıp güzel yemekler verirdi dolabından gizlice... O çocuk beni hep sevdi. Hep değer verdi. Bana sevgiyi annem, babam yada başkası değil o verdi. Ve birbirimize bir söz verdik. Büyüyünce sadece birbirimizin olacaktık. Ve evlenecektik... Hatta ilk öpücüklerimizi birbirimize verdik. Bunu televizyonda gördüğünü söylemişti. Bizde mühür olarak birbirimizi öptük. Ardından ben yedi yaşıma geldiğimde babamı bıçaklayıp evi ateşe verdiğimde ona sığındım. Ona babamı öldürdüğümü söyleyince benden korktu ve kaçtı. Kalacak bir yerim yoktu ve sokaklarda yaşadım birkaç yıl. Geri döndüğümde o çoktan gitmişti. Ama bir baktım kader yeniden onu karşıma çıkarmış... Merhaba Kyungsoo, ben Kim Jongin."

Kyungsoo söylediği her cümle ile gözleri dolarken titriyordu.

"J-Jongin? Bu g-gerçekten sen m-misin?"

Kai sinirle ayağa kalktığında Kyungsoo da onun önüne geçip elini tuttu.

"Lütfen b-ben değilim de. Sen b-bu olamazsın..."

Kai elini hızla çekip dolu ve kızarmış gözlerini Kyungsoo'nun gözlerine odakladı.

"Ne? Bu dan kastın ne? Canavar olduğumu düşünüyorsun! Jongin olmamı istemiyorsun! Ama benim, Jongin benim! N-Neden sözünü tutmadın Do Kyungsoo...?"

Kyungsoo yere çöküp yüzünü elleriyle kapatıp hıçkırarak ağlamaya başladığında Kai yalandan bir kahkaha attı.

"Çok komiksin, ağlamayı kes!"

Kyungsoo'yu omuzlarından tutup kaldırdığında onun burnunu çekip gözlerindeki yaşları silmeye çalıştığını gördü.

"Cevap ver bana, neden yapmadın?!"