i am a horan?!

hoofdstuk 1

'Eten' schreeuwt mijn moeder naar boven. Ik sluit mijn laptop af en loop naar beneden. Alle borden zijn al gezet. Nou ja er staan er 4. 'Is er iemand niet?' ik kijk mijn moeder aan en ga zitten. 'Iedereen is er en daar zit Isa' ik ga op een andere stoel zitten. 'Daar zit jim' 'en waar mag ik zitten?' 'boven?' auw. Dat deed pijn. Nu snap ik waarom er maar 4 borden staan. 'Vind je het toch wel goed als ik ook eet of zal ik in de vuilbak kijken wat er is?'. Ze kijkt me woedend aan. 'Hoe durf je zo tegen je moeder te praten stom kreng! Al het eten gaat al op naar jou! Kijk dan je bent moddervet! En lelijk! Dus jij hebt niks te klagen.' ik voel tranen achter mijn ogen branden. Een moeder hoort toch van haar dochter te houden? Toen het 2 jaar geleden mis ging met jake maakte het haar ook niks uit. Ze had niet eens door dat ik kapot ging. Jake sloeg me en misbruikte me. Het was de ergste tijd van mijn leven. Elke dag ging ik meer en meer achteruit. Uiteindelijk ben ik van een brug gesprongen met een snelle stroming onder. Jammer genoeg werd ik gered. Toen ik wakker werd in het ziekenhuis was het enigste wat mijn moeder zei: jammer, je leeft nog. Pak je een taxi? Ik ga shoppen. En weg was ze. 'Ben jij mijn moeder eigenlijk wel' ze kijkt me met grote ogen aan 'een echte moeder houdt van haar kinderen, jij niet'. 'Ik houd wel van mijn kinderen, van jim en isa, niet van jou'. 'Ik snap het'. Ik loop naar boven en kijk in de spiegel. Misschien heeft ze gelijk. Ik pak mijn koffer en gooi er al mijn spullen in. Ik schrijf een brief ik ben weg en kom niet terug, fijn hè stap mijn kamer uit en sluip naar de voordeur. Snel trek ik mijn gympen aan en pak mijn jas van de kapstok. Het bond kriebelt in mijn nek en geeft een warm gevoel. 'Ik ga even kijken bij lila' mijn vader. Er prikken tranen. Hij houdt wel echt van me. 'Ik houd van je pap, vergeet dat nooit. Bedankt voor alles.' hij kijkt mijn kant op in de gang. 'Ik ook van jou' hij heeft me gehoord! 'Ga maar, ik snap het' het doet hem veel pijn, dat zie je. Hij loopt naar boven om het geloofwaardig te maken voor de rest. Ik pak mijn sjaal en zet mijn muts op. Er zit een envelop in. Daar kijk ik straks wel naar. Ik open de deur en voel de koude wind in mijn gezicht. Ik sluit de deur en besef dat ik dakloos ben. Maar het is beter zo. Ik loop naar het park en ga op een bankje zitten. Ik open de envelop, mijn ogen glijden over de tekst lieve lila, ik snap dat je weggaat, alle respect. Het spijt me van alles wat je hebt moeten meemaken. Maar je hebt gelijk. Nora is niet je echte moeder. Je komt uit ierland. Nora heeft je ontvoerd om veel geld te krijgen toen ze dat had was je niet meer nodig en daarom doet ze zo. Zoek uit waar je vandaan komt. Die mensen zoeken al jaren achter je. Het enigste dat ik weet is dat je dus uit ierland komt en je officieel horan heet met je achternaam. Je voornaam is de juiste. Ik hou van je xxx je vader/joran
Wow. Met tranen in mijn ogen lees ik de brief nog eens en nog eens en nog eens. Totdat ik het helemaal uit mijn hoofd ken. Ik sta op en bel een taxi. In de envelop zat een creditcard die joran elke week zal opwaarderen totdat ik mijn familie heb gevonden. Ook zat er 1000 contant in. Als de taxi er is rijdt hij naar het vliegveld. Na een rit van 2 uur ben ik er eindelijk. Ik betaal en stap uit. Ik loop naar de lastminute balie en nu is het hopen maar. 'Pardon mevrouw, is er misshien een lastminute naar ierland?' 'ik ga even voor u kijken, een moment alstublieft'. De vrouw achter de balie kijkt snel op haar computer. Haar haar hangt losjes over haar schouders, ze had zo een model kunnen zijn. 'U heeft geluk over 1 uur vertrekt er een vliegtuig en er is nog plaats. Zal ik boeken voor u?' 'graag' 'dat is dan geregeld' zegt ze na een paar minuten. 'Danku'. Ik loop door en kijk op de klok. Nog 45 minuten. Snel geef ik mijn koffer af en ga door de douane. Ik plof neer in een restaurantje en pak mijn gsm.
Lieve jazz, het spijt me heel erg. Ik had geen andere keus. Ik ga naar ierland. Mijn echte familie zoeken. Bedankt voor alles lieverd. Ik houd van je xxx je bff lila.
Huilend druk ik op verzenden. Ik pak de ketting die ik om heb beet en open het hart in het midden zit een foto van mij en jazz lachend op een luchtbed in zee. Ik huil door mijn tranen heen door de herinnering. Ik sluit het hart terug. Gate 3 gaat open. De vlucht naar ierland. Gate 3. Ik pak mijn handtas en loop naar gate 3. Ik geef mijn tickets af en loop naar mijn stoel. Net als ik zit voel ik mijn gsm trillen.
J: 'alsjeblieft lila niet doen'
L: 'het spijt me lieverd maar ik moet'
J: 'ik help je er door heen'
L: 'het kan niet jazz'
J: 'tuurlijk wel'
'Sorry mevrouw maar er mag niet meer gebeld worden, we stijgen zo op' de stewardes kijkt me meelevend aan. Waarchijnlijk heeft ze alles gehoord
L: 'het spijt me jazz. Ik moet gaan we stijgen zo op. Bedankt voor alles ik houd ontzettend veel van je'
Nog voordat ze iets kan zeggen hang ik op. De motoren beginnen te draaien en het enorme toestel komt in beweging niet veel later stijgen we op. Net voordat het bereik wegvalt trilt mijn gsm weer. Jazz: 'ik ook van jou lieverd. Veel succes. Je kan me altijd bellen hè. Desnoods kom ik naar ierland gevlogen. Xxx' ik begin te huilen. Zal ik haar ooit nog zien die lieve schat? Ik voel me schuldig. Ze is altijd voor me door het vuur gegaan en nu doe ik dit? Wat voor een vriendin ben ik?!