i am a horan?!

jou

Lila's pov
Ik ben mijn tas aan het pakken als niall binnenkomt. 'Heyy' hij gaat op mijn bed zitten. 'Hoi' zeg ik. Hij klopt op mijn bed als teken dat ik moet gaan zitten. Ik ga naast hem zitten terwijl ik nog wat shirts opvouw. 'Heb je er zin in?' Ik voel dat er iets is maar hij het ontwijkt. 'Zeg maar gewoon wat er is' lach ik. Hij glimlacht en kijkt me recht in mijn ogen aan. 'Er is post voor je. Vanuit nederland' ik schrik me kapot. Ik kijk naar de grond. Tot nu toe heb ik nog niet nagedacht over mijn vroegere "ouders". Ik zucht diep. Niall trekt me tegen zich aan. Hij geeft me de envelope waar met krullige letters mijn naam opstaat. Ik leg het naast me. Niall kijkt me verbaasd aan. 'Misschien later' hij knikt begrijpend. Hij staat op en loopt weg. Ik leg de laatste spullen in mijn koffer. De envelope stop ik er ook in. Ik pak mijn handtas en koffer en loop naar beneden. 'Ik ga jullie zo missen' zegt mijn moeder. 'Ik jou ook' zeg ik en geef haar een knuffel. Als we afscheid hebben genomen lopen we naar buiten waar de tourbus klaarstaat.

Een paar uur later

Ik word wakker van gegil. Ik zie allemaal jongens gillend heen en weer rennen. Bij het bed naast mij wordt het gordijn open gedaan. Een slaperige harry knippert met zijn ogen. 'Hi' zegt hij met een zware stem. 'Heyy' zeg ik terug. Ik stap uit het bed en plof neer op de bank naast louis. 'Wat is er aan de hand?' Vraag ik lachend. 'We zijn bij het eerste concert aangekomen' zegt hij lachend. Ik knik. De jongens stappen uit. 'Ga je mee?' Vraagt liam. Ik schudt mijn hoofd. 'Ga nog even skype met Jazz'
Als iedereen weg is pak ik mijn koffer en leg hem op de bank. Als ik mijn laptop wil pakken zie ik de envelope. Wat zal ik doen? Ik pak het witte, verfrommelde papiertje uit mijn koffer en maakt het open..

Luke's pov
Ik zie iedereen uit de bus stappen behalve haar. Ik zucht eens diep. Samen met ash loop ik naar binnen. Allemaal zijn ze super druk en vrolijk. Ik probeer zo goed mogelijk blij te lijken maar echt goed lukt het niet. Elke keer dwaal ik af en zie ik haar buik weer voor me. Hoe zien haar armen er dan wel niet uit als ze al op haar buik begint?! Met een enorm schuldgevoel stap ik het podium op voor de soundcheck. Bij geen 1 liedje gaat het gelijk van de eerste keer goed. De ene keer zing ik te hoog of juist te laag. Ik sla de verkeerde accoorden aan of ik zing zelfs de verkeerde tekst. Ik besluit om mezelf even een break te geven en stap van het podium af. 'Gast wat ga je doen?' Michael kijkt me aan. 'Even pauze' zeg ik zonder om te kijken. Ik loop gewoon door. Ookal hoor ik ze allemaal naar me roepen. Het kan me allemaal gestolen worden. Ik kan het gewoon niet. Die blik in haar ogen toen ik bij haar thuis was. Niks krijg ik uit mijn hoofd. Steeds dwaal ik weer af naar dat moment..

Lila's pov
Snel stop ik de brief weg als ik iemand de deur open hoor doen. Luke stapt binnen. Fijn. Vragend kijkt hij naar het kussen van de bank waaronder ik de brief heb verstopt. Hij vraagt niks. Hij komt op me aflopen. Ik sta op en wil weglopen maar hij pakt mijn pols beet. 'Wat moet je?' Vraag ik ongeïnterreseert. Hij laat mijn pols los. Hij legt zijn handen op mijn heupen en begint me te zoenen. Uiteindelijk trekt hij zich terug en glimlacht. 'Jou'