i am a horan?!

de ruzie

Mijn moeder snelt de kamer in. 'Wat is er. Is er iets gebeurd?'. Niemand antwoord. Ik zucht. Dan zal ik maar moeten zeker? 'Nou..' 'luke is echt een eikel.' Louis schudt ongelovig zijn hoofd. Ik kijk naar de grond. Mijn moeder kijkt vragend de kamer rond. 'Nou' probeer ik weer, maar ik kom niet verder. Weer begin ik te huilen. Liam komt naar me toe en knielt voor me neer. 'Het komt goed' probeert hij. Ik knik. 'Kom' hij pakt mijn hand. Ik sta op en loop hem achterna. We staan al een tijdje te knuffelen in de gang als we mijn moeder horen roepen. 'WAT?! HOE DURFT HIJ?' verschrikt maak ik me los. Ik loop terug naar de kamer. Mijn moeder kijkt me aan. 'Och meissie toch' ze loopt op me af en trekt me in een knuffel. Ik trek me terug en geef haar een zwakke glimlach. 'Ik moet nog iets bekennen' begin ik. De jongens kijken me allemaal aan. 'Toen luke net weg was, heb ik geprobeerd zelfmoord te plegen' beschaamd kijk ik naar de grond. Ze kijken me allemaal geschrokken aan. Ik plof op de bank naast niall. Alle jongens kijken me aan. 'Sorry' zeg ik. 'Jij kunt hier niks aan doen' glimlacht liam. 'Jezus gast. Geloof je haar?!' Michael schudt zijn hoofd. 'Waarom niet?' Vraagt ashton. 'Omg ash, jij ook? Luke is al jaren onze vriend. En er komt een of ander gestoord kind binnenlopen die dingen over luke beweert en je gelooft haar gelijk?' Michael is ontzettend boos. Dat merk je. 'Waarom zou ze erover liegen? En luke wilde nooit wat over zijn verleden vertellen.' Ashton staat met tranen in zijn ogen tegenover michael. 'Is er iemamd die aan luke's kant staat of tenminste eerst zijn verhaal wilt horen?' Niemand antwoord op de vraag van michael. Michael wordt rood van woede. Hij draait zich om en loopt naar de gang. Met zijn jas al aan komt hij terug. 'Lekkere vrienden zijn jullie!' Hij is zo boos dat hij een vaas naar een spiegel gooit die boven de bank hangt. De scherven vliegen in het rond. Er worden verschillende mensen geraakt. De voordeur wordt hard dichtgelsagen. Allemaal staren we verslagen naar buiten. We zien hoe michael tegen een autowiel schopt en daarna instapt. Met piepende banden rijdt hij weg. 'Omg louis!' Ik begin te gillen. Hij zit helemaal onder het bloed. Zijn hand ligt helemaal open en ook over zijn gezicht loopt allemaal bloed. 'Is niks' zegt hij kalm. Mijn moeder loopt met louis naar de keuken om het te verbinden. De rest heeft alleen maar een paar schrammetjes. 'Zouden jullie alsjeblieft willen gaan?' Niall zijn stem klinkt hees. De jongens knikken en staan op. Ze schenken mij een waterige glimlach. Iedereen is geschrokken van de woedeuitbarsting van michael. Ik loop naar de plek waar de meeste scherven liggen. Ik probeer ze bij elkaar te vegen. Ik begin te huilen. Ik maak heel hun vriendschap kapot. Heel hun leven. Heel hun band. Ik ben echt een bitch. Ik denk alleen maar aan mezelf. Niall komt de kamer binnen en trekt me overeind. Hij begint me te knuffelen. 'Het is niet jouw schuld. Onthoud dat'. Ik besluit maar niet te reageren. Dat lijkt mij het beste. Voor nu.

Michaels p.o.v
Ongelooflijk. Ze laten luke gewoon vallen! Voor dat stomme wicht waar ze niks van weten. Ja ze is het verloren zusje van niall. Nou ze is terecht. Met razende snelheid rijdt ik naar luke's huis. Ik wil zijn verhaal horen. Dan pas kan je een kant kiezen. Waarschijnlijk zullen er veel boetes komen. Ik negeer het ene na het andere stoplicht. Opeens moet ik snel remmen voor een oud vrouwtje wat de weg oversteekt. Nou schiet op. Als ze halverwege het voetpad is steek ik haar snel voorbij. Ze schrikt zich kapot. Moest ze maar sneller lopen denk ik in mezelf. Ik kan er niet bij, luke zou nooit zoiets doen. Dat is niks voor hem. Na ongeveer een half uurtje parkeer ik mijn auto op de oprit van luke's huis. Ik loop naar de voordeur en steek mijn sleutel in het slot. 'Luke?' Geen reactie. Ik loop naar boven. Ik tref hem in zijn slaapkamer aan. Ik kijk hem aan. 'Yo man' luke kijkt op. 'Hoi' ogeïnterreseerd draait hij zijn hoofd weg. Oke dan. 'Vertel' zeg ik en ik ga op zijn bed zitten. 'Wat valt er te vertellen?' Ik kijk hem onbegrijpend aan. 'Bedoel je dat alles waar is?' Luke knikt. Wtf. Mn beste vriend. Iemand zo'n pijn doen? 'Fucking asshole!' Luke kijkt naar de grond. 'Ik weet t. En ja ik heb spijt. Maar tot nu toe nog niet gehad.' Hij kijkt naar buiten 'ik was haar zelfs vergeten'. Omg hoe kun je nou iemand vergeten die je zo hebt gebroken?! 'Ze heeft zelfmoord proberen te plegen. Door jou.' Luke kijkt geschrokken op. 'Echt?' 'Ja. Jij was de enige die er echt voor haar was. Althans dat dacht ze' er rolt een traan over zijn wang. Te laat gast. Ik sta op en loop zijn kamer uit. Ik sluit zijn deur en loop naar beneden. Ik pak mijn sleutels van tafel, loop naar buiten en stap in de auto. Na weer ongeveer een half uur stop ik de auto. Alle jongens zijn thuis, ik zie ze zitten. Ik stap binnen. Iedereen zit er verslagen bij. Ik stap de woonkamer binnen. Iedereen kijkt me aan. 'Sorry' krijg ik er nog net uit voordat alle tranen naar beneden lopen. Huilend zak ik op mijn knieën. Daarna voel ik veel paar armen om me heen. Ik ben zo stom geweest. Nooit gedacht dat mijn beste vriend tot zoiets in staat was...

Speciaal zo snel voor xx_story_xx❤