i am a horan?!

waar ben ik?

Lila's pov
Met onze armen in elkaar gehaakt verlaten jazz en ik het concert gebouw. Ze is hier nu een week en morgen gaat ze weg. 'Ik ga je zo missen' zeg ik zacht in haar oor. Gelijk staat ze stil en slaat ze haar armen om mijn nek. 'Ik jou ook' zegt ze met tranen in haar ogen. We lopen naar de bus. Geen van ons beide zegt iets. We lopen in een wereld vol lawaai, maar ik hoor niks. In een wereld vol mensen, voel ik mij alleen. Alleen al bij de gedachte dat jazz morgen weer het vliegtuig instapt.
We stappen de bus in en vallen naast louis op de bank. 'Zo jullie kijken vrolijk. Wazzup?' Hij kijkt ons nieuwsgierig aan. Na een tijdje stilte horen we opeens 'ow wacht laat maar' uit louis zijn mond komen. Jazz en ik knikken. Jazz kan het heel goed vinden met de jongens, vooral met calum. Maar luke kan ze niet uitstaan.

Jazz pov
Ik sta op en loop naar het slaap gedeelte. Ik pak mijn koffer vanonder mijn bed en leg het op dat van luke. Zo nu wordt mijn bed tenminste niet vies. Langzaam begin ik al mijn kleren in te pakken. Als bijna alles erin zit komt luke binnen. 'He dat is mijn bed' aagh ik kan zelfs zijn stem niet uitstaan. 'Weet ik' zeg ik zo nonchalant mogelijk. Ik krijg nog een dodende blik, maar hij zegt niks meer. Hij weet dat dat hopeloos is. Hij pakt zijn ipod met oortjes en gaat weg. Ik rits mijn koffer dicht en zet hem in de "keuken". 'Ik ga slapen' lila knikt. Haar ogen zijn rood van het huilen. Ik loop naar haar toe en geef haar een kus op haar wang. 'Komt allemaal goed' fluister ik in haar oor. Ze geeft me een waterige glimlach. Ik loop naar mijn bed en plof erin. Ik kijk op de klok en zie dat het al 02:47 uur is. Ik draai me op mijn zij. Ik kan nog 5 uur slapen voordat we naar het vliegveld moeten vertrekken. Niet veel later hoor ik iedereen binnenkomen. Ik voel nog een kus op mijn wang, zo te horen van lila. Daarna val ik in slaap...

Ik word wakker van de wekkerradio naast mijn bed. Slaperig druk ik hem uit. Allemaal staan we op, maar niemand zegt wat. Niemand durft goede morgen te zeggen. Ik sta op en loop naar de keuken. Pak een kom, wat melk en cornflakes. Ik gooi het van een eind bij elkaar en roer wat. Snel eet ik het op en loop naar de badkamer. Ik doe mijn haar in een slordige knot en doe mijn make-up op. Ik pak mijn blauwe jeans van het rek en trek er een wit blousje met doorschijnend kant op. Als ik klaar ben zit iedereen al aangekleed. Allemaal kijken ze beteuterd voor zich uit. Na een kwartier te hebben gezeten gaat de deur van de tourbus open. De managers stappen binnen. 'Jazz, kom je?' Ik knik en sta op. Samen met lila loop ik naar buiten. Alle jongens volgen. Ik neem afscheid van ze, natuurlijk sla ik luke over, en stap in de taxi. Lila staat nog even met niall te praten als de rest al door loopt naar het enorme gebouw aan de overkant van de straat. Ze hebben straks een persconferentie. Lila stapt in en de taxi vertrekt. Na anderhalf uur rijden zijn we bij het vliegeveld aangekomen. Ik pak mijn spullen uit de koffer terwijl lila afrekent met de chauffeur. Langzaam lopen we naar binnen. We checken mijn koffer in. We gaan ergens nog wat drinken maar niemand zegt iets. Gate 8 naar amsterdam is open en gereed voor bourding we kijken elkaar aan en staan dan op. Gate 6. Gate 7. Gate 8... ik kijk naar lila. De tranen stromen over haar wangen. Ik knuffel haar zo hard als ik kan. Uiteindelijk laten we mekaar los en loop ik naar de douane. Ik ben gelijk aan de beurt. Ik draai me nog 1 keer om en zie haar zwaaien, ik zwaai terug. 'Ik hou van je' schreeuwt ze 'ik ook van jou' beiden staan we nu te huilen. Ik draai mij terug om en loop door de douane heen. Daarna verdwijnt lila uit het zicht. Ik pak mijn tas terug van de rolband en loop naar een klein winkeltje. Als ik klaar ben wil ik naar de wc lopen als er een hand op mijn mond wordt gelegd. Ik begin hard tegen te stribbelen maar het heeft geen nut. 'Rustig doen. Begrepen? Anders is je vriendinnetje ook in gevaar.' Hij pakt zijn gsm en houdt het voor mijn ogen. Op de gsm is alles te volgen wat lila doet. Ik begin ja te knikken. 'Oke mooi. Luister jij doet alles wat ik zeg' weer knik ik. De druk op mijn mond wordt losser. 'Volg mij' zegt de onbekende jongen. Hij heeft een zwarte hoodie aan waardoor je niks van hem kunt zien. Ik volg hem en uiteindelijk stappen we in een busje met geblindeerde ramen. Als we eindelijk stoppen word ik een huis mee ingesleurd. Ze brengen me naar een kamer. Er staat een groot bed en een klerenkast. Voor de rest zie ik alleen maar deuren. Ik word naar binnen geduwd waarna er een harde klap klinkt. Ze hebben de deur dicht gegooid. 'He. Laat me eruit' ik bonk op de deur totdat mijn knokkels ervan bloeden. Maar ze komen niet terug. Huilend zak ik op de grond. Met maar 1 vraag. Waar ben ik?