i am a horan?!

gevoel

Een paar maanden later

Lila's pov
Snel ren ik de trap af. 'Wat is er?' Ik kijk louis geschrokken aan. 'Waarom schreeuwde je dat er een noodgeval was?' Niall en louis beginnen te lachen. 'We hebben honger' zegt niall. Ik zucht diep en loop naar de keuken. 'Wat wil je?' 'Chips!' Roept louis. 'Het is nog geen 10 uur in de morgen!' Ik doe net alsof ik een bord pak maar doe een kastje open waar bijna nooit iemand in kijkt. Ik pak het waterpistool en vul het op. 'Dat is lief, je pakt ook gelijk te drinken. Dankje zussie' niall kijkt me vrolijk aan. Ik rol eens met mijn ogen. Ik loop terug en richt het waterpistool op hen. Het gevolg ervan? Ook zij pakken opeens een waterpistool vanachter de bank vandaan. Door de schrik laat ik de mijne vallen en niet veel later is het een grote bende beneden. Alles is nat van het watergevecht. Uitgeput ploffen we op de bank. 'Zullen we de stad ingaan?' Niall kijkt verveeld voor zich uit. Ik knik en ook louis stemt in. 'Dan ga ik snel even douchen' de jongens knikken. Ik ga naar mijn kamer en open mijn kast. Zo te zien buiten wordt het een warme dag vandaag. Ik laat me op mijn bed vallen. Ik wil geen korte broek aan. Dan zie je al dat vet. Uiteindelijk besluit ik maar een rokje met een simpele top aan te doen. Ik pak een handdoek en loop de badkamer in.

Jazz pov
De afgelopen maanden waren zwaar. Ik heb 2 maanden in een speciaal revalidatie centrum gezeteb en ben nu bijna 2 maanden thuis. Heel soms leek het erop dat er verbetering kwam in mijn benen maar dat was nooit voor lang. 'Waar wil je naartoe?' Harry kijkt me aan. Onze band is alleen maar sterker geworden door dit alles. Hij vindt dat ik er een keertje uit moet dus gaan we vandaag shoppen. Dat is de eerste keer dat ik in het openbaar in mijn rolstoel zit. Ik heb geen andere keus. Ik vertel harry van het winkeltje waar lila en ik zijn geweest en hij rijdt ernaar toe. Als we er bijna zijn legt harry zijn hand op mijn bovenbeen. 'Harry' zeg ik. 'Sorry' snel trekt harry zijn hand weg. Hij is bang dat hij me kwetst omdat ik niks kan voelen. 'Doe dat nog eens' hij kijkt me niet begrijpend aan maar hij legt zijn hand weer terug. 'Oke doe wat ik zeg' zeg ik rustig. Hij knikt. 'Rijdt naar het ziekenhuis. Nu' nu ben ik wat onrustiger. Hij kijkt me bang aan. 'Nu'. Hij haalt zijn hand weg en legt het terug op het stuur. Hij kijkt in zijn spiegels en daarna maken we een scherpe bocht naar links. Hij rijdt zo snel als hij kan. Ik zit versufd op de stoel. Als we bij het ziekenhuis zijn stapt harry snel uit. Hij pakt mijn rolstoel uit de koffer en helpt me erin. Snel rijd ik mezelf al naar de ingang en niet veel later komt harry aanlopen. 'Mevrouw? Volgt u mij maar' ik knik en volg de verpleegster. Snel gebaar ik harry dat hij moet volgen. Maar hij wordt bij de klapdeuren tegengehouden. Ik kijk achterom en zie hem met zijn rug tegen de muur staan. Dan zakt hij in elkaar en legt hij zijn hoofd in zijn handen. Hij is bang dat zie je. Dan slaan de deuren met een harde klap dicht. Ik draai me terug om en volg de zuster.

Lila's pov
'Hey dat is mijn koffie!' Ik geef liam een klap op zijn hoofd. 'Auw' ik steek mijn tong uit. 'Je moet niet aan haar koffie komen' zegt niall. Ik knik. Het geluid van een mobieltje gaat. De jongens kijken op die van hun maar zij zijn het niet. Dan pas dringt tot me door dat dat mijn beltoon is voor harry. Snel pak ik mijn gsm uit mijn jaszak. 'Heyy' zeg ik vrolijk. 'Hoe gaat het shoppen?' 'Jazz. Ziekenhuis' zegt harry verward 'wat? Oke even rustig harry. Wat is er gebeurd?' 'We reden opweg naar een winkel en ik legde mijn hand op haar been en toen zei ze opeens dat ik naar het ziekenhuis moest rijden dus dat deed ik.' 'Heeft ze gezegd wat er is?' Er volgt een lange stilte. 'We komen eraan' en ik hang op. De jongens kijken mij niet begrijpend aan. 'Jazz is in het ziekenhuis' 'is ze terug opgenomen?' Louis kijkt geschokt. Ik haal mijn schouders op. Snel trekken we onze jas aan en lopen we de starbucks uit. Ondertussen bel ik met ashton. 'De anderen zijn ook onderweg' zeg ik als ik instap. Snel rijden we naar het ziekenhuis. We wachten even totdat ashton, michael en luke er ook zijn. Dan lopen we naar binnen waar harry al op ons staat te wachten met een angstige blik in zijn ogen. Ik begin te rennen en knuffel hem. 'Het komt goed'
Na een tijdje krijgen we te horen dat we bij haar mogen. Als we binnen komen ligt ze stralend van blijdschap op een bed. 'Waarom zo blij? Je ligt in het ziekenhuis!' Jazz begint te lachen door de opmerking van michael. 'Gaat het?' Ik loop naar haar toe. 'Beter dan ooit' zegt ze. Ik kijk haar vragend aan. 'Toen harry zijn hand op mijn been legde voelde ik dat. Ik dacht dat ik het verkeerd had maar de 2e keer voelde ik het weer. Op een gegeven moment kon ik zelfs een heel klein beetje met mijn tenen wiebelen. Mijn gevoel begint terug te komen. Binnen 3 dagen heb ik al het gevoel weer terug' ik kijk haar blij aan. 'Ik krijg volgende week een kunstbeen' iedereen begint te juichen. Ik val haar om de hals. 'Dat is geweldig nieuws' ze knikt. 'Alleen 1 ding' zeg ik bloedserieus. Iedereen kijkt me bang aan. 'Ik krijg nieuwe starbucks van je want door jou heb ik hem moeten laten staan daar'