i am a horan?!

de eerste ontmoeting

De deurbel gaat. Niall maakt hem open. 'Gast waar sloeg dat op?! Dat wicht wou je scooter jatten en je liet haar gewoon haar gang gaan!'. We horen harry al vanuit de gang. 'Kom nou maar mee' horen we niall zeggen om harry rustig te krijgen. Er komt een hele groep jongens binnen. Ik kijk verlegen naar de grond. 'Je neemt de dief ook nog mee naar huis. Echt niet te geloven!' Harry kijkt niall ongelovig aan. 'Even rustig Hazza. Ik wil jullie iets heel belangrijks vertellen.' Niall komt naar me toe gelopen en komt naast me staan. Hij slaat een arm om me heen. De jongens kijken van hem naar mij en weer terug naar niall. 'Jongens, ze is terecht'. Blijkbaar is dit genoeg informatie voor ze want ze beginnen vrolijk te klappen, te joelen en zelfs te dansen. 'Omg, maar waar, hoe?' Een jongen met paars haar kijkt niall vragend aan. Hij heeft wel iets speciaals met zijn gekleurde haar en zijn piercings boven zijn wenkbrauw. 'Ik werd opgebeld door het gemeentehuis. We hadden elkaar al eerder ontmoet maar dat leg ik nog wel eens uit.' Lachend kijkt niall me aan. Een voor een komen de jongens zich voorstellen. Van iedereen ken ik de naam al. We hebben: liam, louis, michael, calum, ashton en natuurlijk harry. De deur gaat open en een jongen met blond haar komt binnenstormen. 'Sorry dat ik te laat ben. Waarom is er een spoedoverleg?' Omg. Hij is zo knap. Zijn haar is perfect in model gedaan en zijn ogen zijn ontzettend blauw. Hij kan mij niet zien en kijkt de jongens vragend aan. Alle jongens staan voor me als een muur. Langzaam gaan ze opzij. Alsof er een poort wordt geopend. En dan ziet hij me. 'Wie zn vriendin is dit? Want ik ga haar van je afpakken. Ze is prachtig'. Ik kan me lach niet onderdrukken en lach van oor tot oor. Niall komt weer naar me toe en slaat opnieuw een arm om me heen. 'Well done niall!' De jongen lacht en geeft niall een schouderklopje. 'Kijk eens beter' zegt ashton. Luke kijkt me recht aan en daarna even naar niall. 'WACHT! ZIJ IS NIET JE VRIENDIN!' Schreeuwt hij uit. Iedereen begint te lachen, ik ook. Niall en ik schudden beide ons hoofd. 'Is dit?' Luke kijkt vragend naar de groep jongens die op de bank zijn gaan zitten. De jongens knikken. 'Omg niall. Ik ben zo blij voor je' hij loopt naar niall en geeft hem een knuffel. Daarna komt hij naar mij. 'Hoi ik ben luke, luke hemmings' shit! Zei hij nou net hemmings. Er beginnen tranen over mijn wang te rollen. Hij heeft echt geen idee wie voor hem staat want hij kijkt me vragend aan. Ik pak mijn tas en pak de foto. Ik vergelijk hem met de luke die voor me staat. 100% match. Ik laat van de schrik de foto vallen en begin harder te huilen. Ik snel de kamer uit en ren naar buiten. Ik zie nog net hoe luke naar het papiertje loopt en het oppakt. Daarna hoor ik hem roepen. 'Lila wacht!'. Door de ruit zie ik hoe de jongens onbegrijpend naar luke kijken. Tranen stromen als een waterval naar beneden. Er komt iemand naar buiten. Kort daarna word ik stevig door iemand beetgepakt. Ik knuffel diegene terug. Hopelijk is het luke niet. Als ik na een tijdje opkijk zie ik dat het liam is. 'Sorry' zeg ik tussen het snikken door. 'Het geeft niet. Kom' hij glimlacht naar me en trekt me mee naar binnen. Als ik binnen kom kijkt iedereen naar me. Zoekend naar hem kijk ik de kamer rond. 'Hij is weg' zegt louis geruststellend. Ik knik kort. Ook mijn moeder is weg zie ik, maar ik zeg niks. Ik plof neer naast niall. 'Wil je..' maar voordat hij zijn zin kan afmaken begin ik te vertellen, ik weet toch al wat hij gaat vragen. 'Het begon allemaal op een vrijdag in mei.' Daarna word ik teruggezogen in de tijd
Lachend kijkt luke me aan. Deze jongen maakt me zo gelukkig. Hij is er altijd voor me. Na alles wat er is gebeurd. Hij schuift mijn kant op en pakt mijn hand vast. Ik kijk naar onze handen die verstrengeld zijn in die van de ander en kijk hem lachend aan. 'I love you' zegt hij met die prachtige stem. 'Too'. Hij geeft me een kus op mijn wang en ik leg mijn hoofd op zijn borstkas. Zo vallen we samen in slaap. In onze eigen gemaakte boomhut toen we nog klein waren.
Ik kan niet stoppen met huilen. 'Dus jij en luke hadden een relatie?' Vraagt calum. Ik knik. 'Sorry ik snap het probleem niet' zegt hij dan. Weer knik ik. 'Snap ik, wacht nog heel even'. Nu knikt hij. Daar gaan we dan weer.
Ik word wakker van de ochtendzon die in mijn ogen prikt. Lachend wil ik rechtkomen. Maar dan merk ik dat ik alleen ben. Er ligt een briefje. Ik ga rechtzitten en pak het verfromfraaide papiertje van de grond.
Hoi lila, zoals je vast al hebt gemerkt ben ik weg. ZONDER jou. Dacht je nu echt dat ik van zo'n stom wicht als jou hield?! Domme meid. Ik had je nodig. Je bent populair op school dusja. Dankje, door jou heb ik nu ook een reputatie. Danielle is verliefd op me geworden. Ik ben al een langere tijd samen met haar. Ja ik heb je bedrogen. Nou succes met je leven verder. Hopelijk kom je ooit een jongen tegen die zo dom is om je wel echt leuk te vinden, maar waarschijnlijk niet. Nouja jouw probleem. Greetz luke
Ps: mocht je het nog niet doorhebben. Het is UIT
de jongens kijken me geschrokken aan. 'Ik herkende zn stem niet eens' zeg ik meer tegen mezelf dan tegen hen. Huilend val ik tegen niall aan. Iedereen kijkt me geschrokken aan. Was ik maar nooit naar Ierland gekomen dan had ik hem nooit hoeven zien. De voordeur slaat dicht en mijn moeder komt de kamer ingelopen. Geschrokken kijkt ze de kamer rond. Bijna iedereen zit met tranen in zijn ogen. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt ze bang. Ik begin nog harder te huilen.