Be Your Own Leader ➳ Teen Wolf [3]

Hoofdstuk 4

Hoofdstuk 4 - Stiles terughalen

"Ik ben het al gewend. Doordat ik een Chimera ben heb ik er geen moeite mee om mijn transformatie onder controle te krijgen." zeg ik tegen Scott wanneer hij mij vraagt hoe het komt dat ik nog altijd geen bloedlust heb sinds dat ik gebeten ben geweest. Hij knikt en wanneer we vlak voor de deur staan van de ziekenhuiskamer van Stiles verlaat mijn mond een zucht.

"Je kan het, Christina." fluistert Scott en voorzichtig leg ik mijn hand op de deurklink. Ik neem diep adem en duw de deurklink naar beneden. Scott duwt de deur voor me open en samen gaan we de kamer binnen. Ik voel een steek in mijn hart wanneer ik Stiles in zijn ziekenhuisbed zie liggen. Zijn ogen nog steeds gesloten. 

Een rilling gaat over mijn rug en ik ga op het ziekenhuisbed zitten dat naast Stiles het zijne staat. Op dit moment zit hij alleen in een twee persoonskamer dus kan ik nog op het bed zitten naast hem. Scott gaat naast Stiles zitten op een stoel en een zucht verlaat mijn mond. "Wanneer komt de rest?" vraag ik aan Scott , aangezien ik mijn 'ding' pas mag doen wanneer iedereen hier is...

"Ze kunnen elk moment aankomen." zegt Scott en ik ben eerlijk gezegd opgelucht. Ik moet niet meer zo lang wachten en dat geeft me een geweldig gevoel. Ik ben misschien veel sterker maar als het aankomt op Stiles ben ik weer het gevoelige meisje. Hij is mijn wereld, mijn alles.

Er word op de deur geklopt en wanneer Scott toelating geeft om ze binnen te laten verschijnen Kira, Lydia en Derek in de kamer. Wanneer ik Lydia zie begin ik een beetje stress te krijgen. Gewoon om het feit dat ze mijn zus is en ze weet het nog niet. Ik weet het ook maar sinds gisteren. Derek kijkt eerst naar mij en daarna naar Lydia. Ik schud mijn hoofd. Ik wil het er nu niet over hebben,ik vertel het haar wel op een ander moment. Lydia komt naast me zitten op het ziekenhuisbed en Kira gaat naast Scott staan.

Derek houd zijn ogen op Stiles gericht en meteen zie ik het verdriet in zijn ogen. Het is voor ons allemaal moeilijk. Lydia wrijft met haar hand cirkels over mijn rug en fluistert me moed in.

"Het lukt wel. Ik geloof in je." zegt ze en ik knik zachtjes. Ze is echt lief voor me. Daarom heb ik bang om het haar te vertellen dat ze mijn zus is. Stel je voor dat ze me gaat haten omdat ze het binnenkort pas te weten gaat komen.

"Doe maar." zegt Derek en hij knikt naar Stiles. "Doe wat je altijd al hebt willen doen." voegt hij eraan toe en ik ga rechtop staan. "Je kunt het wel." zegt Kira en ik was heel even vergeten dat zij er ook nog was.

Ik adem diep in en ga op de rand van het bed zitten waar Stiles nu in ligt. Heel voorzichtig pak ik Stiles zijn levenloze hand vast. Ik concentreer me op de pijn van Stiles. Daarna sluit ik mijn ogen en ik beeld me in hoe Stiles zijn pijn langzaam verzadigd.

Wanneer ik naar mijn arm kijk zie ik hoe mijn aders zich opspannen en ze worden bijna helemaal zwart. Ik voel Stiles zijn pijn en ik bijt op mijn tanden om het niet uit te schreeuwen van de pijn.

Deze is gewoon onbeschrijfelijk, ik kan niet geloven dat Stiles zoveel pijn heeft. Ook al voelt hij er op dit moment niets meer van, zijn lichaam lijd er nog steeds onder.

"Christina, misschien is het beter dat je stopt." zegt Derek en hij komt naast me staan terwijl hij zijn hand op mijn schouder legt. Ik schud zijn hand van mijn schouder en de pijn wordt steeds erger.

"Christina, luister. Als je nu niet stopt ga je misschien zelf dood!" schreeuwt Scott maar ik negeer iedereen om me heen. Ik schreeuw het uit van de pijn maar blijf doorgaan. Wanneer ik één vinger van Stiles zachtjes zie bewegen geef ik de moed nog lang niet op. Bijna, hij is bijna wakker. Maar net op dat moment pakt iemand me bij mijn schouders en duwt me aan de kant.

"Ben je helemaal gek geworden?!" schreeuwt Derek en ik wil hem zo graag slaan nu. Stiles was bijna wakker, en nu schud Derek me los van zijn hand. "Je kon wel dood geweest zijn!" schreeuwt hij naar me.