Be Your Own Leader ➳ Teen Wolf [3]

Hoofdstuk 14

3 maanden later...

Ik had nooit gedacht dat ik mij ooit in deze positie zou verkeren. Er is de laatste dagen nogal veel gebeurd, maar NOOIT had ik dit verwacht. Ik had nooit verwacht dat ik deze keuze zou moeten maken. Een traan rolt over mijn wangen en voordat hij mijn kin kan bereiken, veeg ik hem weg.

"Alsjeblieft." stotter ik terwijl Kali en haar roedel Stiles in hun greep hebben. We staan boven op een wolkenkrabber en Kali staat samen met de anderen, inclusief Stiles, aan de rand. Ik kan alleen maar toekijken.

"Jij gaat nu naar mij luisteren meid, ik ben jouw Alpha en als mijn Beta's niet naar me willen luisteren, dan gaan ze daar spijt van krijgen." Ze glimlachte en duwt Stiles dichter naar de rand toe. "Ik kan elk moment toeslaan, wat maakt jou zo zeker dat ik je kop niet ga losrukken van je hele lijf?!" schreeuw ik naar dat rotwijf.
"Omdat ik dit heb." schreeuwt ze. Kali haalde een klein zakje uit haar broekzak en ze deed het open, voor ik het wist was het gebeurd. Ze strooit de wolfsbane in 1 zwaai rondom mij heen, een perfecte cirkel. Ik probeer eruit te komen maar tevergeefs, ik schiet naar achteren en een pijnscheut giert door heel mijn lichaam. "Kali, verdomme! Stom rot-"

"Jaja, rotwijf. Jeetje Christina, wat wordt je voorspelbaar." Ik negeer haar opmerking en maak heel even oogcontact met Stiles, maar ik kan het gewoon niet aanzien. "C-Christina." stottert hij. "Nee." zeg ik. "Nee, je neemt geen afscheid van me. Je gaat niet sterven op een wolkenkrabber." zeg ik met mijn ogen vol tranen.

"Nee inderdaad, ik sterf inderdaad niet óp de wolkenkrabber, maar ernaast. Op de grond." Dat was Stiles' antwoord. Normaal zou ik lachen om deze opmerking maar aangezien de situatie moest ik alleen maar harder huilen
En toen schoot me iets te binnen.
Wat als dit het lot was die me iets duidelijk wou maken? Wat als het helemaal niet voorbestemd was dat Stiles een Alpha werd, mijn Alpha? Misschien ben ik het heel die tijd al geweest.

"Heb je nog laatste woorden?" vroeg Kali en ik zette me rechtop, in een zelfverzekerde houding.

"Weet je Kali, je denkt echt dat je hét bent hé? Dat je zomaar de leiding over iemand kant hebben gewoon omdat je een Alpha bent? Denk je echt dat de andere leden van je roedel dit gaan blijven doen?" Ik stop even met praten en kijk naar de Beta's die naast Kali staan. Zeker, ik ben zeker dat wat ik in hun blik zag, hoop was.

"Denk je echt dat er nooit eens een dag gaat komen dat er iemand je strot doorkrast omdat ze genoeg hebben van je vuile spelletje? Als er één ding is dat ik geleerd heb, is dat je niet naar iemand anders zijn bevelen moet luisteren om gelukkig te zijn. Ik heb geen leider nodig. Voortaan ben ik mijn eigen leider."

"Wat bedoel je daar nou mee?" grinnikt Kali. "Dit."
Ik zet een stap naar voor en strek mijn handen vooruit. Ze raken het krachtveld dat zich rondom me vormt door de wolfsbane. De pijn giert door mijn lichaam.

"Wat krijgen we nou? Denk je echt dat je zo sterk genoeg bent als Scott om dit te doen? DIT WORDT JE DOOD!" schreeuwt Kali. Heel even dacht ik dat ze bezorgd om me was. Ik liet mijn handen naast mijn lichaam zakken en keek naar Stiles, die sprakeloos was.

"Nee. Dat denk ik niet. Maar ik kan het toch nog altijd proberen? Ik heb niets te verliezen. Stiles zijn doodvonnis is zo goed als getekend en wat heb ik dan nog? NIETS, ik heb niemand meer!" Ik krijg even geen adem meer maar herpakte me meteen.

"Ik ben alles kwijt wat ik liefheb. Denk je echt dat ik het erg zou vinden als ik dit niet overleef." En dat is het laatste wat ik zeg voor ik mijn tweede poging in gang zet. Een luide knal verspreid zich door de lucht en voor ik het weet bevind ik me buiten de cirkel.

Het is me gelukt.

"Wat krijgen we n-" Maar Kali kon haar zin niet afmaken, want voor ze het wist was ze van de wolkenkrabber geduwd. En man, wat ben ik trots.
De Beta's lopen weg en ik val neer in Stiles armen. "Het is okay, het is voorbij." zegt hij tegen me.

"Alleen hebben die Beta's nu geen Alpha meer." grapt hij. Hoezo hebben ze geen Alpha meer? Ik heb Kali toch vermoord? Dat maakt mij toch hun Alpha? Stiles zag mijn verbaasde blik. "Christina, het was net zoals Scott."

"Wat was net zoals Scott?"

"Je hebt een doorzettingsvermogen, een geweldig karakter, ontzettend sterk. Je hoefde Kali niet te vermoorden om een Alpha te worden. Je was ervoor al een Alpha."
"Wat?" Ik geloof mijn oren niet, wat zegt hij nou allemaal?

"Nee, je bent nooit een Alpha geweest. Maar wat je wel altijd al bent geweest, diep vanbinnen, is een True Alpha."
En alsof toen alles niet nóg gekker kon worden, stond opeens heel de oude roedel van Kali bij ons.

"Christina, we kunnen ons geen betere Alpha wensen, alsjeblieft, wees onze leider." Ik sta op uit Stiles zijn armen en adem diep in.

"Nee, ik wil niet de baas over iemand spelen. Alpha dit, Alpha dat. Wees jullie eigen leider jongens, ga jullie eigen weg." zeg ik.

Stiles legde zijn hand op mijn schouder en keek me recht in de ogen, daarna in die van de Beta's. "Be your own leader."
----
A/N:
Er komt nog een epiloog, normaal zou dit boek nog veeel meer hoofdstukken gehad hebben maar ik ben gestopt maar ik besefte nu pas dat ik jullie heb achtergelaten met een open einde dus daarmee heb ik het hiermee proberen goedmaken. Ik mis het wel, verhalen schrijven op Wattpad, maar ja. Jullie mogen altijd een reactie achterlaten, love yall ❤️