Be Your Own Leader ➳ Teen Wolf [3]

Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 8 - Nieuweling bij Lacrosse

Langzaam open ik mijn ogen wanneer ik het zonlicht langs de gordijnen voel binnen schijnen. Ik ga rechtop zitten en strek mijn armen uit. Ik moet eerlijk toegeven; dit bed ligt veel lekkerder dan bij mij thuis. En nu schalt er iets door mijn hoofd... Vanaf nu is dit mijn huis. Ik ben bij mijn echte moeder nu. Geen leugens meer, vanaf nu ben ik bij mijn echte familie.

Ik word uit mijn gedachten gehaald wanneer Lydia mijn kamer binnenkomt. Ja, vanaf nu is dit mijn kamer. De kamer naast die van Lydia. "Oh, je bent al wakker." zegt ze wanneer ze mijn kamer binnenkomt. Ik glimlach zachtjes en ze komt naast me op het bed zitten. "Bevalt je het hier een beetje?" vraagt ze.

"Een beetje? Het is hier geweldig!" zeg ik tegen haar. Ze laat een zucht horen vol ongeloof. "Niet de geloven dat wij al die tijd gewoon zussen waren." fluistert ze zachtjes. "Laten we ons klaarmaken voor school." voegt ze eraan toe wanneer ze beseft dat ik niet weet wat ik moet antwoorden.

***

Ik, Stiles en Scott stappen naar het lacrosseveld. Ik heb dit uur toch vrij dus dan kan ik evengoed mijn twee maatjes aanmoedigen.

"Natuurlijk ben je nog steeds aanvoerder van het team. Coach zei toch dat je cijfers beter waren?" zegt Stiles tegen Scott. En aangezien Scott normaal tegen me doet denk ik dat Stiles niets tegen hem heeft gezegd... Je weet wel, van mijn ogen die een blauwe kleur hebben in plaats van een gele.

En als Scott weet dat ik blauwe ogen heb dan weet hij dus ook dat ik een onschuldig iemand heb vermoord. Dat vermijd ik liever. Scott laat een zucht horen. "Ja maar hij zei niet dat ik nog in het team zat. Ik was er niet tijdens de audities." zegt Scott en daar heeft hij wel een punt.

"En die leerkracht dat gisteren is vermoord, zou je denken dat het iets te maken heeft met het bovennatuurlijke?" vraagt Scott en zodra hij dat heeft gevraagd zie ik Stiles uit mijn ooghoeken naar me kijken. "Nee." zegt hij kortaf en we komen aan op het lacrosse veld.

"Waarom komen we überhaupt lacrosse spelen? Er zijn weer al twee moorden gebeurt, het is niet dat we hier op het veld grotere problemen hebben." zegt Scott en Stiles zijn ogen glijden naar een jongen die aan het oefenen is voor lacrosse. Hij staat in de goal en hij krijgt door mede lacrosse-spelers allemaal ballen naar hem gegooid. En hij vangt ze elke keer weer op. Hij mist geen enkele bal en dit is best wel mysterieus. Hebben we met nog een weerwolf te maken? Ik ruik alleszins niets.

"Ik denk dat we hier ook problemen hebben." zegt Stiles. Scott kijkt ons verbaasd aan en ik wijs naar de jongen in de goal. Stiles zijn ogen staan wijd open terwijl hij van Scott naar de jongen kijkt. "Wie de hell is dat?" vraagt Stiles en net op dat moment stopt de jongen met spelen. Hij doet enkele stappen naar voor terwijl hij zijn helm afdoet en zijn lacrosse stick langs de kant gooit. Een zucht verlaat mijn mond als ik zie wie het is.

Liam.

Alsjeblieft vertel me niet dat hij ook iets bovennatuurlijks is. Terwijl Stiles en Scott het veld oplopen ga ik in de tribune zitten. Ik zie dat Liam en nog een andere jongen van het lacrosse team zitten te praten. Volgens mij is het Garrett. Ik probeer hun gesprek mee te volgen met mijn bovennatuurlijke gehoor.

"Misschien word je wel onze eerste eerstejaars aanvoerder." zegt Garrett tegen Liam en ik draai met mijn ogen. Natuurlijk, in zijn dromen misschien. Ik zie Stiles en Scott naar Liam kijken met open mond. Zij hebben in hun hele leven nog nooit zo goed gespeeld als hem. Stiles slikt terwijl hij van Liam naar Scott opkijkt.

"Misschien moeten we een keer gaan oefenen." zegt Stiles.

Ik zie dat Kira en Malia ook naar de tribune komen en ze komen naast me zitten. Ik bekijk Malia scheef en lach lief naar Kira. "Oh, en bedankt dat je me alleen achterliet in het bos." zeg ik tegen Malia. Ze doet alsof ze me niet hoort maar spert enkele seconden later toch haar mond.