Kiralık Katil

-Bölüm 9-

Sky ilk depoya getirildiğinde ne kadar itiraz etse de oturup düşündüğü zaman fark etti her şeyi. Hayıflandı kendi kendine. Tam o sırada bir ses yankılandı kalbinden kulaklarına, oradan beynine.

'Al bak' dedi şeytan.

'Al bak güvencin bir daha sarsıldı. Ne zaman vazgeçiceksin insanlara güvenip önem vermeyi. Daha ne kadar yıkılıp yıkılıp kendin kalkacaksın? '

''Haklısın. Belki de son zamanlarda çok taviz verdim kendimden. O adamın karşısında böyle olmamalıyım. Dik durmalıyım. Zayıflık yok, güven yok, inanç yok.. ''

Dedi genç kız kendince.

'Yapma dinleme onu! ' diye bağırdı bu sefer melek.

'Herkes ikinci bir şansı hak eder. Belki gerçekten bir sebepleri vardır. '

Genç kız bu sefer susturdu onu. Kendince onu suçladı. Beyazlık diye geçirdi içinden. O beyazlığı daha doğduğunda kaybetmişti. İlk Max ile karşılaştığında da o fısıldamıştı kulağına 'Ona güven.. ' diye. 

''Hayır. '' dedi keskin ve soğuk sesiyle meleğe.

''Bak halime.. En büyük kazığı atmadı mı güvenip kalbimizi açtıklarımız? ''

Bak dedi tekrardan.

''Bak ona güvenmem beni buradan çıkarıcak mı? Ben onları bir şans daha versem kapatıcak mı yara izlerimi? ''

Sustu bu sefer melek.. Her zaman iyiliği savunan o bayaz kanatlı yaratık sustu. Hak verdi kendince, ilk defa katıldı şeytana. 

'Güvenme. ' dedi bu sefer melek.

'Haklısın onlar hak etmiyor. ' dedi ağlarken. Biliyordu yaptığı yanlıştı. Ona iyi yolu göstermeliydi ama olmadı. O iyilik perdesi bile kapatamadı küçük kızın yüreğinde ki acıyı.

Kafasını sağa sola sallayıp histerik bir kahkaha attı genç kız. Seslice nefes alıp konuştu krşısında ki hiçliğe.

''İçimde ki melek bile dayanamadı yaşadıklarıma. ''

Tekrar soğuk ve histerik bir kahkaha attı. Gözleri acıdı biraz, dertliydi bugün. İçinden geçirdi alayla. Meleği bile yoldan çıkardım diye.. Söz verdi tekrar kendine. Bundan sonra sadece kendini düşünecekti.. bencil olacaktı. Gözlerini karanlığa dikip bomboş bir şekilde baktı bir köşeye. İçei hafif hafif ışık sızmaya başladı. Kaç gündür alıştığı karanlık yok oluyordu. Gözlerini kısarak ışığa alışmayı bekledi. Bulanık gözleriyle onu gördü. İsimsizi.

''Kalk. ''

''Hayır. '' dedi genç kız karşısında öfkeden gözü dönmüş adama.

''Sana! Hemen! Kalk! Dedim! ''

''Hayır bana sadece kalk dedin hemen kalk demedin.'' 

Diyip keyifle omuz silkti genç kız. Karşısındakileri sinir etmeyi seviyordu.

''Kalk artık! ''

Tekrar omuz silkti genç kız. Adam o sinirle kızın ipek gibi yumuşak lavanta kokulu saçlarına geçirdi elini.

''Bir daha beni ikileticek misin? ''

''Değil ikiletmek on kez söylesen bile umurumda değil. ''

Genç adam sinirle daha çok çekti saçını.. Ama bilmiyordu ki o daha çok küçükken yok etmişti fiziksel acıyı. Canı acımıyordu saçı çekilince.. dayak yiyince..

''Canımı acıttığını mı sanıyorsun? ''

Diyip alayla kahkaha attı genç kız. 

''O zaman daha etkili yollar deneriz ha ne dersin? ''