Moon girl

4. liegen!?

Wat ik begrijp er niks meer van waar ben ik en met wie!!! Geef me antwoorden. Oké rustig.....pfffff. Dit is dus geen droom maar wat dan wel? En waarom kijkt hij me zo hoopvol aan? "je weet het dus echt niet?" Hij kijkt me aan alsof ik het belangrijkste terwerld ben vergeten. "Oké..... Eh waar moet ik beginnen.....?" Hij denkt even na maar dan komt het verhaal er ook in èèn keer uit.

"Dit is jouw wereld of onze er zijn meer van ons we kunnen contact maken wanneer we maar willen en de tijd wordt stil gezet jou moeder was de koning... Alleen ze wou niet dat je naar deze wereld komt.... maar je kwam toen je klein was al in contact met mij en we speelde in deze wereld heel vaak en toen..... zag ik je lang niet meer.." wacht wow ik me moeder......maar hoe. Mijn moeder zou dat nooit doen ze wou juist dat ik creatieve dingen ging doen. En hoe kan ze dit voor me achter houden en ik herken die hele jonge niet die voor me staat. Stop, ik moet even tot rust komen..... eerlijk deze jonge heeft wel iets waardoor die op een oude bekende lijkt misschien voelt het daarom aan alsof ik op een vertrouwde plek ben..... het komt door hem. Ik had het besluit genomen om hem gewoon alles te vragen. "Maar waarom weet ik niks meer van dit allemaal ik zou nooit deze wereld vergeten?!" Hij denkt even na over wat hij moest zegen. "Eh....je moeder kwam er achter dat je in deze wereld regelmatig kwam" hij keek heel verdrietig en boos. "De wereld is hier door kapot gegaan.... door je moeder kwam er een gevaarlijk iemand aan de macht die deze wereld wilt overnemen maar niet op de goede manier. Steeds meer mensen gaan naar de duisternis" toen liep hij naar me toe en pakte me handen. "Maar jij kan dit goed maken! Alleen zeg niks tegen je moeder... of tegen iemand anders van deze wereld nog, ik wil je hier in helpen maar ik weet nog niet hoe" Hoe kan ik tegen me moeder liegen ze betekend alles voor me. "Ik kan niet tegen me moeder liegen.... Ze is nog de enige die ik heb" hij kijkt me lief aan en houd me handen steviger vast. "Als ze niks vraagt valt er niet over te liegen of vermeid de vraag en begin over iets anders, vroeger zij je ook niks tegen je moeder dat was ons geheim het is nu weer ons geheim" hij heeft gelijk maar het voelt niet prettig. Ik heb nog 1 vraag..... "Ik heb nog èèn vraag en alsjeblieft geef antwoord.... Hoe heet je?" Hij kijkt verdrietig naar me. " Ik kan het niet zegen..... je moet het je weer herinneren of er zelf achter komen" waar slaat dat op pfffff..... wist ik zijn naam eerder??? Kom op herinner je het..!! "Misschien moet je maar eerst even slapen, want je hebt morgen gewoon school" hij knipoogt naar me. Owja ik heb school ik had daar hellemaal niet aangetast..... Hij loopt weg ik wou nog naar hem toe rennen maar dan woord ik wakker in mijn bed.

Ik zat recht overeind in mijn bed. Ik stond op en deed het raam open. Het is al weer ochtend pfffff..... ik haalde uit mijn bed het boek met tekeningen en ik legde het onder meer kussen. Als de jonge zegt hoe me moeder echt is zou ze merken dat ik weer in het boek heb gekeken...... ik pakte het weer van onder me kussen en legde het op de plek waar het eerst lag. Ik liep naar me kast en haalde daar een T-shirt uit en een high waste spijker broek uit. Toen ik me aan had gekleed deed ik snel make-up op. Ik keek daarna naar mezelf in de spiegel. "Weer een gewone dag" toen ik het eenmaal had gezegd twijfelde ik aan mezelf gister was het ook geen gewone dag. Ik kwam een glimlach op mijn gezicht. Eindelijk is uit die saaie normale dagen.

Toen ik klaar was liep ik naar de keuken. Me moeder is al weg blijkbaar. Ik maakte snel wat broodjes klaar en pakte wat drinken. Na het eten deed ik wat eten in me tas en ging naar de achtertuin om me fiets te pakken. Op naar school dan maar....

Op naar het avontuur die me te wachten staat....