Moon girl

17. Wie is zij?

"Wow..... wie had dat verwacht..." ik viel op de grond. Mijn armen voelde slap maar ik was niet duizelig. Jace rende naar me toe "was jij dat..... gaat het met je.... kan ik je ergens me helpen". De antwoorden die in me op kwamen waren ja, ja en nee..... maar inplaats daar van bleef ik stil. "He.... gaat het" hij pakte me bij me schouders vast. Ik keek hem nu recht in zijn ogen aan. Ik knikten. "Ik..... ik ben gewoon moe denk ik..." dat was het enige wat ik kon zegen en dat zij ik zelfs nog met moeite. "Je moet terug naar aarde..." wacht wat zegt hij tegen me... "W... wat!" Jace pakten de tassen weer in. "Je lichaam vraagt te veel energie van je nu als je nu niet gaat blijf je hier vast zitten..... ik weet dat je nog niet terug wil maar dit is allemaal nieuw voor je..... je moet terug" Jace deed de tas om en zette de mand naast me. Hij tilde me op en pakte met 1 hand de mand. Het leek wel uren te duren voor dat we terug bij het kristal kasteel waren. 

"Jace wat is er gebeurt!" het was een vrouwe stem. toen Jace zich drijde zag ik dat het Ivy was. "We hebben er nu geen tijd voor Ivy, ik vertel het je later" Jace lied de mand los en sprint de trap op. Ik weet hierna niks meer van alles werd zwart voor me ogen.

Toen ik me ogen weer open deed zat ik in de klas. Ik keek voor mezelf uit. Naast me zat Dave te praten over dat hij dacht dat Jessica met zijn tweeling broer iets had. Was dit een droom.... ik keek naar me handen en zag dat aan me linker hand de wond nog zat. Natuurlijk was die wel in verband gewikkeld maar ik voelde de wondt het deed nog steeds pijn.... het was echt. Ik stond op en liep naar voren. "Mag ik naar het toilet" de leraar knikten. Ik liep rustig de klas uit maar ik voelden de ogen van mijn medeleerlingen in mijn rug prikken. Alsof iedereen een mes in me rug stak. Toen ik de deur achter me dicht deed wist ik niet hoe snel ik naar het toilet moest rennen. Wat is er gebeurt... 

Toen ik in het toilet aan kwam keek ik naar mezelf in de spiegel. Ik zag mezelf.... dit was gerust stellend. Wat moet ik nu... de wereld is niet meer normaal. ik pakte me telefoon uit me broek en keek naar de datum. Vrijdag 28 april.... 4 dagen geleden begon ik met deze week. Ik keek weer in de spiegel dit keer merkten ik de ketting om me hals op.... deze ketting is de ketting van....JACE.... waar is Jace. ik wou de toilet uitlopen maar er kwam net iemand naar binnen. "Ik dacht al dat ik je hier kon vinden" het was Cassie. "Cassie... hoe..." voor dat ik nog iets kon vragen omhelsde ze me. "Ik wist dat je de afgelopen dagen raar deed en toen ik met Lila het erover had vertelde ze me wat er aan de hand was" Cassie liet me niet los. "Wacht jij.... je kent Lila..." ze knikten. "Ja Lila is de vriendin van me broer je weet wel Sam" ik kon me oren niet geloven... ze weet van alles af.

Net toen ik alles wou vragen ging de bel. Cassie zij dat ze me alles zou uitleggen als ik na school op haar zou wachten. Ik knikten en liep snel naar de klas waar ik me spullen nog had staan. gehaast deed ik alles in me tas. "Het is vrijdag dus nu heb ik.... tekenen" fluisterde ik in mezelf. Ik liep snel door naar mijn les. "Welkom Serena neem plaats" het was mijn teken docent. "Dank u" ik ging bij mij gewoonlijke plek bij het raam zitten. Als ik er over na denk zit ik alleen maar bij het raam. Ik pakte mijn schets blok uit me tas en legde hem op me tafel. Ik keek naar buiten... "Alles waseen leugen..." fluisterde ik. "Alles was een leugen... dat klinkt deprimerend" het was Roy. "Ow hey Roy, het spijt me.... me week ging niet als gepland" hij pakten zijn schets boek. "He het geeft niet.... ik kan het begrijpen je lag zelfs voor 1 dag in het ziekenhuis... waarom eigenlijk" ik keek Roy aan en haalden me schouders op. "Eerlijk waar geen idee...." hij pakten zijn etui uit zijn tas. "En dat moet je ook nog eens door iedereen aangevallen worden van - Hoe gaat het met je Serena- elke dag zelfs vandaag nog..." ik keek naar Roy. Ik denk dat die aan me gezicht merkten dat ik hem niet begreep "laat maar...". "Hey mag ik misschien in je schets boek kijken" ik knikten. Ik zag en geen harm in. "He Serena deze zij echt erg goed je hebt talent" ik keek naar welke tekening hij keek. "Dankjewel" ik moest hierdoor wel een beetje blozen. Roy keek verder naar me tekeningen. "Ow verder....." ik wou net zeggen dat ik verder niet had getekend tot dat Roy de blad zijde omsloeg en meer tekeningen achter volgde. "He ik zag je deze gister in de klas maken" ik schrok me rot.  Ik had tekeningen van het gevecht gemaakt hoe kan dit..... "Deze zijn echt goed!" ik wist niet wat ik nu moest zeggen. hoe kan dit? 

"Verschillenden mensen doen verschillende dingen als ze in de anderen wereld zij jij tekent Serena" het was weer de stem die me hielp. Roy gaf me schetsboek weer terug. Ik keek naar buiten. "Wie ben jij en waarom help je me" fluisterde ik. "... Ik kan niet zeggen wie ik ben ik kan allen zeggen dat ik je wil helpen omdat je belangrijk bent" belangrijk in wat voor soort manier? "In de manier dat je iedereen kan helpen" wat dit begrijp ik niet.... "Je hoeft het niet te begrijpen zolang je maar vrienden maakt en hun vertrouwt" ik vertrouw Jace en voor de rest weet ik het niet goed ik ken ze niet of ik voel gelogen tegen... "Maak je geen zorgen Serena.... alles komt goed"

Zou ik deze stem geloven... of niet?