Moon girl

18. Mijn redende engel

Bij de teken les tekende ik de waterval plek... het was zo mooi. Kon ik maar terug gaan. Na tekenen was ik uit en Cassie ook. Nu haar nog zien te vinden... Ik pakte me mobiel en zocht Cassie bij mijn personen en stuurde haar een sms. -Waar ben je?- Ik hoop dat ze snel reageert...

ik liep naar de kantine om even wat te eten. Toen ik met me linker hand me tas in wou gaan voelde ik een pijn schoot door mijn arm heen gaan. Het was natuurlijk de wond... ik keek naar mijn hand. ik merkte nu pas dat er bloed op het verband zat... zou dit ook in de anderen wereld gebeuren. Toen deze gedachten door me hoofd ging kreeg ik de rillingen. Iemand kan aan me lichaam zitten in de anderen wereld... Ik stond op en deed me tas om me heen. Waarom verteld de stem in me hoofd niet dat ik me geen zorgen hoef te maken... nu maak ik me daar zorgen om. Ik liep naar de meiden wc om te kijken of ik iets aan me wond kon doen. Toen ik de wc binnen kwam controleerde ik eerst of er niemand was. Ik wou geen gillende meiden om een beetje bloed. Toen deed ik 1 van de toilet deuren open en toen deed ik de deur dicht. ik wou ook niet dat er iemand binnen kwam lopen en ging gillen. 

Ik deed het verband af en zag een vreselijke wond. Ik zelf ging bijna over me nek... hoe doet Travis dit toch. Ik pakte met me rechterhand de ketting en dacht alleen maar genees alsjeblieft. Toen ik me ogen open deed om te kijken wat voor mislukking ik ben. Maar ik zag niks, de wond was weg. Kan ik mijn magie beheersen? Of was dit dom geluk. "Nee Serena, wat ik al zij we hebben je nodig! niet alleen voor je magie maar je bent wel erg sterk met magie" het was weer de stem. "Dankje" toen ik mezelf hoorde, hoorde ik dat ik hard op in een wc dankjewel zei. Ik hoop echt niet dat er iemand in de wc is.... Toen ik het wc hokje uitliep zag ik mezelf in de weerspiegeling. Mijn lange witte loken. Mijn helder blauwe ogen. Ik lijk niet eens van deze wereld te zijn. "Dat ben je ook niet" voor dat ik wou reageren kwam er iemand de wc binnen. Haar gezicht kwam me bekend voor maar ik weet niet van wat... 

Ze stond daar maar naar me te staren. Ik wist niet waarom. Was er iets gek aan mij. Misschien zag ze het bebloede verband in mijn hand. Toen ik er aan dacht liep ik naar de prullenbak en gooide het weg. Ze bleef naar me staren. Ik wist niet wat te doen dus ik rende langs haar de gang op. Toen ik een stukje verder op de gang stond hoorde ik een deur. Ik keek achter me en daar stond het meisje weer. "Oké dit begint raar te worden" fluisterde ik. "REN!" het was Cassie. ze stond achter me. "Cassie?" voor dat ik iets kon vragen gilden ze weer "REN NU!" zo ik deed wat ze zij en rende naar haar toe. toen ik naar achter keek kreeg ik weer dat nare gevoel van toen..... we dat gevecht hadden. Haar gezicht het is..... "NIVIS JE HOORT HIER NIET TE ZIJN" gilden Cassie. Het was Nivis. Cassie pakten me hand en zij "Serena ga naar huis daar ben je veilig" ik zag Nivis veranderen. Alles achter haar werdt zwart "Waarom ben ik thuis veilig, als ik niet eens hier veilig ben" Cassie gaf me een briefje waar Christina op stond. Mijn moeder? "ze heeft je 17 jaar lang beschermt voor dit, vertrouw me ga" ik rende naar buiten en probeerde zo snel mogelijk me fiets te vinden. Toen ik hem gevonden had fietste ik zo snel mogelijk naar huis. Toen ik halverwege was begonnen keihard te regenen. "Dat heb ik weer" zei ik in mezelf. Ik had geen tijd om boos te worden op het weer..... Nivis zit achter me aan.

Toen ik bijna thuis was hoorde ik iets achter me ik keek snel om. Ik stopte meteen. "JACE?" Jace kwam naar me toe gerent. "Het spijt me dat ik niet eerder kwam... ik moest veel uitleggen aan de rest en nou ja jou in veiligheid brengen" hij legde zijn hand op mijn schouder, Hij moest even op adem komen. "We moeten weg hier!" was het enige wat ik zij. Toen Jace op keek zag die aan me blik dat ik het meende en hij knikten. Hij sprong bij mij achterop "Waar heen?" vroeg Jace. "Cassie zij dat ik naar me huis moest" ik stapte weer op en fietste naar de richting van me huis. "Cassie.... oke doe wat ze zegt" ik wou Jace aankijken maar dat leek me niet het handigst op de fiets..... maar waarom zij die Cassie's naam zo raar? Zou hij haar kunnen kennen.

Toen we bij mij huis aankwamen zette ik me fiets snel weg en wou eigenlijk in 1 keer naar binnen rennen. Maar toen ik Jace gezicht zag.... hij keek bang... waarom? "Jace gaat het?" hij knikten "ik wist dat je moeder je veilig hield maar zo veilig..." ik begreep niet waar die het over had? "Wat bedoel je?" hij pakten me rechter boven arm en we liepen naar mijn voor deur. "Laten we maar naar binnen gaan je keek heel bezorgt eerst" ik wist niet hoe snel ik me sleutel moest pakken. Alleen al de gedachten aan Nivis geeft mee rillingen... eugh...! Toen ik de deur open deed liep ik snel naar binnen. Toen ik me omdraaide Deed Jace eerst een hand naar binnen. Hij leek opgelucht toen stapte hij naar binnen en deed de deur dicht. Op dat moment hoorde we een keiharde knal..... 

Komt dit ooit nog goed....