Moon girl

8. weer hier heen..?!

Wanner ik me ogen weer open doe ben ik weer in de witte kamer. Dit keer zie ik niemand om me heen. Ik probeerde recht op te zitten en het lukte. Ik stond op en liep naar de rozen. De geur was het zelfde als in de tuin. Maar hoe kan dit heb ik hem dan bedacht in mijn gedachte. Nee dat kan niet want we reden elkaar aan en mensen zagen het.

Op het moment dat ik naar anderen spullen wil kijken komt er een meisje binnen. Het lijkt erop dat ze 15 à 16 is. "Hey ik ben ivy ik loop hier stage" ze zag er stoer maar lief uit. "o... hey" een anderen mevrouw kwam binnen ze leek op een zuster. "Hallo Serena dit is ivy ze loopt hier stage en we hoopte dat misschien met jou een wandeling wil maken in de tuinen" ik knikte eerlijk ik wil zo snel mogelijk uit deze te-witte kamer.

We liepen samen door het ziekenhuis. Ik voelden gewoon dat ze soms naar me keek dat is best raar maar begrijpelijk. We kennen elkaar pas net dus ik zou haar ook aan kijken maar ik was te druk in mijn hoofd. "Eh kan ik vragen waar we eigenlijk heen gaan" ze keek me raar aan in eerste instantie en toen zij ze "ow ja eh de tuinen" ik lachte. Eindelijk weer echte frisse lucht. Ik liep achter haar aan en toen we in de tuin waren viel het me tegen. "Dit zijn de tuinen...." Ze zag dat ik teleurgesteld was. "Eh ja.... maar kom volg mij" we liepen heel ver de tuinen in en toen stopte ze. Ivy pakte me hand en zij "doe je ogen dicht en denk aan je dromen. Ik schrok hoe wist ze dat ik zulke rare dromen heb of weet ze van niks..... Ze knipoogde en zij "geen zorgen ik hoor daar ook ik ga gewoon met je mee" ik deed dus wat ze zij.

Wanneer mijn lichaam de grond aan raakt schrok ik waker in de tuinen van het mooie kristallen kasteel. " Hey Serena......is alles goed heb je je pijn gedaan?" Ivy keek me met grote bezorgde ogen aan. Ik schudde me hoofd en zij nee. Ze zuchtte en pakte me hand en trok me omhoog. ik zag nu pas dat ik weer die prachtige jurk aan had. De jurk waarin hij mij knuffelde.... we liepen samen richting het kasteel. Het viel me nu pas op dat ivy er anders uit zag haar haar is nu los. Hier door zie je haar prachtige bruine krullen. Vergeleken mijn haar zijn we tegen poolen. Ik heb blond haar met bruinen en witte loken. Dat is best raar, me vader zij dat ik special was en dat zag je aan me witte loken. M....me....... Vader. "Hey waar denk je aa....." voor dat ze haar zin afmaakte kwam hij al. Hij de jonge waar ik gevoelens voor heb *denk ik. "Hey Serena en I.... Ivy wat doe jij...... Eh hier" ze keek best wel beledigt en zij "dus zo begroet je me na al die jaren gewoon Wat doe jij hier.... pffff ik ben wel één van de negen ja dus wees wat blijer dat ik hier ben"

Waar had ze het over één van de negen? Moet het aan hun vragen of afwachten tot dat ze het zelf zegen?

Wat moet ik doen.....